“Ik laat me niet murw beuken door dat gajes”

STREEK – “Gewapende overval op Noordwijker”. Het is zomaar een stukje in de krant, dat door velen in het voorbijgaan gelezen wordt. Het grote drama dat achter iedere beroving steekt, wordt echter maar zelden duidelijk. Enkele dagen geleden kwam in het nieuws dat Peter van de Laar, eigenaar van De Terp in Valkenburg, pal voor zijn woning werd beroofd door een Katwijker en een Noordwijker. Door zijn felle verzet en hulp van omstanders kon het gajes aangepakt en opgepakt worden. Van de Laar wil nog een stap verder gaan: “Ik was het slachtoffer, maar vanaf nu ben ik de jager. Ik zal er alles aan doen om ervoor te zorgen dat die jongens hun gerechte straf krijgen.”

Door Joep Derksen

De Valkenburgse Paardenmarktfeesten duurden van vrijdag 3 september tot 10 september ’s ochtends vroeg. Voor Van de Laar, zijn vrouw en zijn team waren het zeven hectische dagen en nachten. Op de laatste nacht omstreeks 03:15 uur nam hij, net zoals hij al 28 jaar doet, twee koffers met zich mee naar huis. In de ene koffer zaten de administratiepapieren en in de andere koffer de omzet van de voorgaande anderhalve dag en de salarissen van de werknemers. Aangekomen bij zijn huis wil hij het hek open doen en ziet plots twee mannen met een bivakmuts op hem af lopen. Van de Laar (59): “Ze besprongen me, begonnen te beuken en spoten een busje pepperspray bijna helemaal leeg in mijn ogen. Ze trokken me aan mijn haren achterover op de grond. Ik vocht terug, want ik besefte dat als ik de koffers zou kwijtraken, ik heel gedupeerd zou zijn.”

Uiteindelijk lukte het de twee jongens om de koffer waar een fors geldbedrag in zat te pakken. De Katwijker liep ermee weg, waarna de Noordwijker zich losrukte uit Van de Laar’s greep. De ondernemer: “Ik liep hen achterna en bleef heel hard schreeuwen om de mensen de politie te laten bellen. Er kwam van de andere kant een knul aanlopen; ik riep hem toe mij te helpen en samen zijn we bovenop die Noordwijkse knaap gesprongen. Ik sloeg ‘m waar ik ‘m maar kon slaan. Nadat de politie kwam, hebben ze hem in de boeien geslagen.”

Kofferbank

Zodra Van de Laar het verhaal vertelt, ziet hij het gebeuren weer levendig voor zich. “Dit speelde zich af net naast een witte auto. Ik keek er in en ik zag mijn kofferbank op de achterbank liggen. ‘Nu ben ik gered!’ dacht ik meteen. Op dat moment kwam de tweede man quasi-nonchalant aanlopen vanuit de Julianastraat, maar de buren herkenden hem als de andere dader, dus hij werd ook opgepakt.” Dit verhaal liep dus goed af en Van de Laar heeft er geen blijvend letsel aan overgehouden, maar voor hem is de kous nog lang niet af. “

Mijn vrouw en ik zitten met het bedrijf al 28 jaar in Valkenburg en we hebben op de Terp vijftien inbraken gehad. Nooit werd een dader opgepakt en dat steekt. Nu probeerden ze mij bij m’n huis te pakken en ik was hierover de eerste twee dagen behoorlijk van slag. Ik heb serieus overwogen om te stoppen met mijn bedrijf, daarna realiseerde ik me: ik wil dit niet over me heen laten gaan. Ik wil geen slachtoffer zijn, maar een jager. Die lui zijn op heterdaad betrapt en ik ga alle gegevens vertellen om die daders achter slot en grendel te zetten. We hebben een soft rechtssysteem in Nederland, maar zij mogen niet vrijuit gaan of met een taakstraf van twee weken weg komen. Ik vocht met mijn leven voor het behoud van de zaak en er moet recht gedaan worden. Ook voor de vele kleine middenstanders die ook door dit soort lui beroofd worden.”

Beduusd

Zijn vrouw Vera is nog altijd beduusd van de gebeurtenissen. “Dat geld is belangrijk, maar die daders hebben geen idee van de impact. Ze moeten heel zwaar gestraft worden. We wonen al 22 jaar in dit huis en tot vorige week met veel plezier, maar afgelopen vrijdag deed ik voor het eerst de gordijnen dicht. Ik voel me in mijn eigen huis niet veilig meer.”

Van der Laar geeft aan dat hij met zijn verhaal in de openbaarheid komt om “indianenverhalen” tegen te gaan. Wat bedoelt hij daarmee? “Ik ben een bekend figuur en ik vind het niet erg om tien keer hetzelfde verhaal te vertellen. Maar als je dat wekenlang en honderden keren moet doen, dan houdt het een keer op. Daarom ben ik blij dat dit in de Woensdagkrant komt: als mensen vragen hebben, laat ik hen weten dat ze deze krant maar moeten lezen.”

De horeca-eigenaar zegt het niet met zoveel woorden, maar het is voor de daders te hopen dat ze een lange straf achter de tralies krijgen. Daar zitten ze veilig. “Ze hebben me niet klein gekregen en ik ben er nog! Ik laat me niet murw beuken door dit gajes en ga door met de zaak. Wel heb ik geleerd om niet meer met een koffer vol geld over straat te lopen. Helaas kun je niet meer te goed van vertrouwen zijn.”