“Een doodschop bij het voetbal is gevaarlijker dan een wedstrijdje kickboksen”
Door Joep Derksen
Mooijekind’s huidige goed afgetrainde lichaam ontstond pas op zijn zeventiende, en nog wel noodgedwongen. “School was niets voor mij; daar was ik diep ongelukkig. Ik moest en wilde dingen met mijn handen doen. Ik was een feestbeest en hield wel van een biertje drinken van donderdag tot en met zondag. Op een dag werd ontdekt dat een jongen in Lisse open tbc had en alle mensen die met hem omgegaan waren, werden onderzocht of zij ook besmet waren. Dat bleek bij mij zo te zijn en een half jaar lang kreeg ik medicijnen. Door die medicijnen was het voor mij absoluut verboden om te drinken. Ik baalde daarvan, want mijn feestleven was voorbij. Ik kon niet meer naar de bars en café’s gaan en hierdoor kreeg ik een overdaad aan vrije uren waarin ik me stierlijk verveelde. Omdat ik altijd al een fascinatie had voor vechtsporten en veel keek naar films van Jean Claude van Damme, Bruce Lee en de Karate Kid, meldde ik me aan voor een tae kwon do-training bij Ron Landré. Ik was na de eerste les meteen verkocht, hoewel ik na de eerste week niet meer kon lopen van de spierpijn.”
Na vier maanden was er een tae kwon do toernooi in Leiden, waar Mooijekind aan mee mocht doen. Hij behaalde de eerste plaats en besefte op dat moment: “Ik ben ergens goed in!” Hij besloot meer te gaan trainen en schroefde het aantal lessen op naar vier trainingen per week. “Ik bleef wedstrijden vechten en winnen en werd, mede dankzij krachttraining, in 2001 Nederlands Kampioen tae kwon do.” Hij herhaalde dit krachtstukje met een tweede NK-titel in 2005.
Bloed
Wat bezielt Mooijekind om zijn lichaam in de waagschaal te zetten, waarbij het uitzinnige publiek gilt en schreeuwt zodra iemand met een bebloed hoofd in elkaar zakt? Als beloning voor een overwinning mag de vechter dan een tinnen trofee mee naar huis nemen. Mooijekind: “Kickboxen en tae kwon do zijn harde, maar eerlijke sporten. Je weet als je in de ring staat allebei hoe hard je ervoor gewerkt hebt om zo ver te komen. Je moet diep gaan en kan je nergens verstoppen; in tegenstelling tot voetballers die nog wel eens een rustmoment pakken door een stapje minder hard te lopen of een kousje omhoog trekken. Ook heerst er in de zaal een fantastische sfeer; er zijn geen scheldkanonnades zoals bij voetbal. Inderdaad is er als iemand neergaat gejuich, maar als die persoon weer opstaat, klinkt er ook applaus. Ik hoop al mijn partijen voortijdig te beslissen, maar hoop nog meer dat die ander daarna weer opstaat.”
Bang voor pijn is Mooijekind niet: “Je kan altijd een keer geraakt worden, maar als je dat niet wilt, ga dan maar lekker punniken. Als je in de ring staat, is er geen wereld om je heen; alleen de hoek met de trainer. Door de adrenaline en endorfine in je lichaam voel je tijdens een wedstrijd geen pijn. Pijn is tijdelijk en glorie is voor altijd. Je loopt blauwe plekken op, maar je went aan de pijn. Als je down gaat, wil je altijd opkrabbelen en weer doorgaan. Een doodschop bij het voetbal is gevaarlijker dan een wedstrijdje kickboksen. Ook het boksen is vele malen gevaarlijker; daar sla je elkaar continue op het hoofd. Het is niet gezond om dat 12 rondes van drie minuten lang te doen. Bij kickboksen gebruik je ook de benen en richt je jezelf op andere lichaamsdelen; onze sport is 75% minder gevaarlijk.” Hij traint volwassenen en jongeren om te leren kickboksen. “Het gaat niet alleen om het vechten zelf, maar ook om het psychologische aspect. Ik leer hen doorzettingsvermogen en mentaal sterk te zijn. Dat leer je door de mensen extra hard te trainen en door hen net een stukje verder te laten gaan dan ze zelf verwachten.”
Afklemmen
Nadat hij vele jaren de sport tae kwon do beoefend had en doorgedrongen was tot de Nederlandse top, besloot Mooijekind dat het tijd werd voor wat anders. “Ik ben overgestapt op kickboxen, omdat voor mij de uitdaging in tae kwon do weg was. Je bent in die sport alleen maar aan het trappen en door afklemmen en wegdraaien kun je het gevecht ontlopen. Ik kon mijn surplus aan kracht en conditie niet kwijt en verloor op punten doordat iemand aan het afklemmen was. Daar kon ik niet tegen en ik vond het frustrerend.” De druppel was de op deze wijze verloren tae kwon do finale in 2006. “Ik stapte over naar het kickboksen en vocht mijn eerste partij in 2008: die won ik binnen een minuut op K.O. (knock out – JD). Dat gaf zo’n verschrikkelijke adrenalinekick; die was nergens mee te vergelijken. Zeshonderd man staat voor jou te schreeuwen nadat je de beslissende slag hebt toegediend.”
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home