Hoe is het toch met…?

Zwemlerares Margaretha van Tilburg

NOORDWIJK – In deze nieuwe serie wordt iedere week een Noordwijker geïnterviewd die jaren geleden bekend of in het nieuws was. Maar hoe is het nu met haar of hem? In een interview geven deze mensen zich spreekwoordelijk bloot. Het spits wordt afgebeten door Margaretha van Tilburg, 25 zwemlerares in onder meer het Bollenbad. Ze heeft tienduizenden kinderen geholpen om hun zwemdiploma’s te halen, al dan niet met de beruchte Haak, en hierdoor ongetwijfeld ook levens gered van kinderen die zich anders niet in het water hadden kunnen redden.

Van Tilburg heeft inmiddels de gezegende leeftijd van 90 jaar bereikt, maar ze houdt zich nog altijd op de hoogte van de actualiteit. Vorig jaar was ze de oudste vrouwelijke lijstduwer van Nederland. Twee jaar geleden kocht ze haar eerste computer en tegenwoordig surft ze dagelijks op het internet. En als er misstanden zijn, dan maakt ze zich daar ook druk om. Ze wijst op de bloemenvaasjes die op de tafels in de eetzaal van Groot Hoogwaak staan: ‘Dit soort tehuizen moeten bezuinigen, maar voor dit soort flauwekul is wel ruimte. Het personeel is zo extra druk met het vullen van die vaasjes terwijl de plantjes die er vroeger stonden nu beneden staan weg te kwijnen.’

Vorig jaar kreeg Van Tilburg een tia en sinds die tijd maakt ze gebruik van een elektrische rolstoel: ‘De beste uitvinding sinds het wiel’. Ze herinnert zich de jaren dat ze zwemles gaf: ‘Dat was van 1969 tot 1984 en gedurende de eerste jaren zelfs zeven dagen in de week van 09:00 uur tot 16:00 uur.’ Hele schoolklassen achter elkaar leerde ze de technieken van schoolslag, rugslag en borstcrawl en ze deed dit tot haar 67ste. Ze grapt: ‘Ik was de voorloper van de toekomstige pensioenleeftijd.’

Bijna iedere 30-plusser herinnert zich de zwemlerares, die streng doch rechtvaardig regeerde. ‘In het zwembad was het water minimaal een meter diep en een kind van vier jaar kon daar niet staan. Daarom had ik altijd de haak bij me, zodat ik ze kon pakken. Ik wilde de kinderen watervrij maken en liet hen gelijk in het diepe springen, waarna ze de haak moesten grijpen. Ook met het rugzwemmen maakte ik gebruik van de haak, zodat de zwemhouding goed zou zijn.’ Tegenwoordig wordt het zwemles op een speelse manier onderwezen. Van Tilburg begrijpt dat de tijden veranderen, maar vindt: ‘Een beetje discipline is ook goed, hoor!’

Zwemles heeft een preventieve werking en een van de mooiste herinneringen van Van Tilburg was het moment dat drie jongens haar kwamen danken. Ze waren tijdens het schaatsen in een wak gereden en er levend uitgekomen. Volgens hen dankzij de tips en adviezen van de zwemlerares. Wat wil Van Tilburg de komende jaren nog bereiken? Ze lacht: ‘Ik mag van de politiek nog niet doodgaan, want ik moet van hen het nieuwe zwembad openen.’ Heeft ze angst voor de dood? ‘Dat niet, maar ik ben wel nieuwsgierig. Het is een wonder dat ik hier nog zit, zonder al te veel beperkingen. Wel heb ik een soort angst dat je na dit leven toch verder moet leven.’ Een kwart eeuw geleden werd Van Tilburg benoemd tot Lid in de Orde van Oranje Nassau. Sinds die tijd ze zich op politiek, maatschappelijk en sociaal gebied blijven inzetten. Ze besluit lachend: ‘Ik zou nu eigenlijk een verhoging in mijn onderscheiding moeten krijgen, want ik ben aldoor bezig.’