Gek op vrijwilligerswerk

‘We komen niet aan de muziekinstrumenten!’

NOORDWIJK – De raderen van de samenleving zouden knarsend tot stilstand komen als alle vrijwilligers zouden besluiten om te stoppen met hun activiteiten. Je ziet en hoort ze zelden; de mannen en vrouwen die ervoor zorgen dat hun club, vereniging of stichting soepel draait. In deze serie wordt iedere week een andere vrijwilliger uitgelicht, die vertelt over ‘zijn’ organisatie. Deze week: John Bierman, vrijwilliger voor de techniek bij de Muze.

Metaalbewerken is voor Bierman een prachtig vak, dat hij dan ook al 28 jaar met veel plezier doet. Maar in zijn vrije tijd vindt hij het heerlijk om andere gezichten tegen te komen en met zijn vrouw naar het theater te gaan. Door zijn vrijwilligerswerk bij de Muze kan hij dit combineren en het bevalt hem uitstekend.

‘Ik ga met mijn vrouw al twintig jaar naar het theater in Leiden of Hoofddorp en bezocht de Muze voor het eerst in 2005; nadat De Kuip en De Rank samen gingen tot één stichting die de Muze beheert. Een oud-lerares van mijn zoon vroeg of ik wat wilde helpen “omdat ik wat met techniek doe”. Mijn eerste taak was het inschenken van de koffie.’ Hij geniet intens van dit vrijwilligerswerk: ‘Een ander gaat naar de kroeg of voetballen en dit is mijn hobby.’

Als vrijwilliger voor de techniek ben je eigenlijk een extra paar handen, die uiterst noodzakelijk zijn om het geheel te laten draaien. ‘Je begint met de simpele dingen, zoals het uitladen van de vrachtwagens en kabeltjes rollen. Maar we bouwen ook decors op en bereiden het licht en geluid voor.’ De decors komen uit het hele land en het ene decor is groter dan de ander. Soms zelfs te groot en dan bepaalt de productie wat wel en niet op het toneel moet staan.

Er is één heilige wet voor Bierman: ‘We komen niet aan de muziekinstrumenten!’ Hij herinnert zich een klein drama: ‘Een contrabas stond op een driepoot met wieltjes en iemand zette de windmachine aan, waardoor de contrabas tegen een bank aanvloog en kapot ging. De artieste ging helemaal over de rooie. We lieten haar uitrazen en regelden heel snel een nieuwe contrabas, zodat de show met 45 minuten vertraging door kon gaan.’

Bierman hoeft zelf niet het podium op: ‘Als je me ziet, is het vanwege calamiteiten!’ lacht hij. Als andere mensen genieten, is Bierman ook blij: ‘Als er een lachsalvo komt van 300 mensen, weet je dat de show goed is. Als de bezoekers een leuke avond hebben, hebben wij dat ook. De samenwerking met de vaste technici is top. Na afloop nemen we altijd een drankje om de dag af te sluiten. Het is hier altijd heel gezellig en we staan samen lol te maken.’