Wijkagent is Lisseverbeteraar

LISSE – Hendrik van Rijn (34) had ooit een droom: hij wilde een heel goede bakker worden. Hij zette zich volop in om hiervoor alle papieren te halen en oefende dit beroep uit van zijn 16^de tot z’n 22^ste jaar. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan; hij maakte een carrièreswitch en meldde zich aan voor de politieopleiding. Hij heeft geen spijt gehad van zijn besluit.

‘Ik vroeg me af of ik het bakkerswerk tot m’n 65^ste wilde doen’, licht Van Rijn toe. Ik had op dat moment geen hypotheek of grote financiële verplichtingen en vond dat als ik me wilde omscholen ik het dan ook moest doen. Mijn jongere broer wilde ook bij de politie en daardoor werd mijn interesse gewekt.’ Hij ging in 2001 de opleiding in en is twee jaar later begonnen in Oegstgeest op de afdeling basis politiezorg. Daar leerde hij de fijne kneepjes van het vak.

‘In het begin is elke werkdag spannend, maar als je honderd keer bent uitgerukt voor jeugdoverlast, benader je bepaalde gevallen toch anders’, aldus van Rijn, die ook een getraind biker en geoefend ME’er is. In 2009 solliciteerde Van Rijn om in Lisse als wijkagent aan de slag te kunnen. Hij was eerste keuze en laat weten over deze carrièrestap: ‘Ik wilde meer doen dan pleisterplakken en ook voor langere tijd contacten onderhouden met de mensen.’

Hij heeft zijn bureau ingericht met een voetbalkampioensschaal naast zijn bureau en een pot met schuimpjes op tafel. ‘Die zijn om mijn collega’s te lokken, zodat ze me op de hoogte houden van het laatste nieuws’, zo lacht Van Rijn. Het liefst zit Van Rijn op de fiets: ‘Als biker ben je aanspreekbaar en ruik je – soms letterlijk – onraad. In de auto spreken mensen je toch minder aan.’ Is Van Rijn een wereldverbeteraar? ‘Je streven is wel om iets goeds te doen en mensen te helpen. Ik ben niet alleen bezig om bonnen te schrijven. Een wereldverbeteraar is wat teveel gezegd, maar wellicht ben ik wel een Lisseverbeteraar. Je wilt dit dorp veilig en leuk maken.’

De politie komt de laatste tijd in het nieuws vanwege de landelijke reorganisatie, maar Van Rijn merkt hier niks van. ‘De praktische uitvoering van mijn werk is hetzelfde en ik hoop dat het zo blijft. Ik hoef niet andere routes te rijden of zo, dus ik maak me niet zo druk. Ik heb ook geen plannen om elders als wijkagent actief te worden. In vier jaar heb ik hier een eigen netwerk opgebouwd en ik zit hier prima.’

Hij geeft een voorbeeld: ‘Wijkagent zijn in Lisse is heel wat anders dan als biker rond te fietsen in een van de beruchte wijken in Den Haag. Daar word je als vijand gezien en hier kun je rustig op straat lopen en op de jeugd af gaan. Ik zou ook veel meer naar buiten willen gaan, maar dat is helaas niet altijd mogelijk. Ik moet ook aangiftes afhandelen, cursussen volgen en op vakantie gaan.’ Van Rijn is dankbaar voor iedere tip die hij krijgt: ‘Burgernet en twitter helpen me in mijn vak; hoe meer mensen je kunt bereiken, hoe beter het is.’