‘Ze mogen de ganzen niet van me af nemen’

LISSE – Jarenlang heeft Giel Ruigrok (72) keihard gewerkt in zijn transportbedrijf op Meer en Duin. De zaak stond er al toen een groot deel van het huidige industrieterrein nog weidse grasvelden waren. Begin jaren ’90 begon hij enkele ganzen te voeren en sinds die tijd ontstond een vriendschapsrelatie tussen Ruigrok en deze dieren. Maar enkele bewoners die circa 300 meter verderop wonen, klagen over het gakkende geluid van de ganzen en willen dat deze beestjes verwijderd worden. Het college van burgemeester en wethouders wil dit ook, tot ontsteltenis van Ruigrok.

Ruigrok’s zaak is al sinds 1988 op de huidige locatie gevestigd. Zo’n tien jaar geleden werd Meer en Duin uitgebreid en tijdens die bouw ging Ruigrok de ganzen voeren op zijn werf. ‘Die ganzen zitten nog wel eens op de dijk, maar ze wennen aan het plekje waar ze gevoerd worden’, lacht Ruigrok, terwijl hij enkele broden voert aan de 28 ganzen. ‘Ik voer ze drie keer per dag in totaal 24 broden. Soms wordt het brood te hard en dan stop ik het in een emmer water, zodat de ganzen lekker kunnen soppen.’

De ganzenliefhebber zorgt er zelf voor dat er niet nog meer ganzen bij komen. Inderdaad zijn 28 ganzen een hoop, maar laat de gemeente het aantal decibellen maar meten; als er geluid is, dan valt dat binnen de normen. Hij begrijpt niet waarom er mensen zijn die klagen over de ganzen. ‘Die ganzen zijn mijn leven, sinds mijn vrouw is overleden. Sinds die tijd heb ik de zorg voor de ganzen verhoogd; het geeft mij tenminste nog een beetje levensvreugde. Laat mij dit toch eens doen! Er is een vrouw, die al sinds 1990 loopt te klagen en ze heeft ook nog eens last van schapen, honden, kippies en een haan. Die ganzen mogen toch wel hier zitten?!’

De gemeente heeft al aangekondigd dat ze de ganzen op korte termijn ‘natuurvriendelijk’ wil laten weghalen. Onbegrijpelijk, zo oordeelt Ruigrok. ‘Het college van burgemeester en wethouders neemt zo’n besluit, zonder dat ze met mij hebben gesproken.’ Als Ruigrok de ganzen voert, stoppen mensen regelmatig en staan genietend te kijken van deze wisselwerking tussen mens en natuur. ‘Ik krijg een prop in mijn strot bij de steun die ik van alle mensen krijg’, licht Ruigrok toe. ‘Laat mij hier toch zitten en ontneem me het voeren van de ganzen niet. Ik doe niemand kwaad, heb veel problemen gekend in mijn leven, maar ik kan het niet hebben dat ze de ganzen gaan weghalen. Deze gekkigheid moet echt stoppen.’