Column

Het is vijftig jaar geleden dat Martin Luther King zijn beroemde speech hield: ‘I have a dream’. Iedere nacht hebben wij allemaal dromen, waarin we boven onszelf uitstijgen.

Ook ik had een droom, waarbij alle ambtenaren het minimumloon ontvingen en waar wethouders hun werk enkel uit passie uitoefenden. Ik had een droom, waarbij projectontwikkelaars zich niet verlaagden tot het winen en dinen van de politieke machthebbers. Terwijl ze en passent de risico’s en rekeningen van de bouwprojecten op het bordje van de gemeente gooien.

Ik had een droom, waarbij er geen Leimuidens gat meer is en waarbij de gemeente de bouwtroep opruimt, zonder dat eerst hiervoor een burgerinitiatief in het leven moet worden geroepen. Ik had een droom, waarbij bomen geen sluitstuk op een begroting zijn, maar de hoogste prioriteit waar het gaat om onze leefomgeving. En als het veel geld gaat kosten om ze op een dijk te behouden, dan moet dat maar.

Ik had een droom, waarin wereldwijd alle schulden geschrapt werden en waarin geen hypotheek, huur of gemeentebelasting meer betaald hoeft te worden. Ik had een droom, waarin de inwoners geen geldzorgen meer hebben, de universitaire opleiding van hun kinderen kunnen betalen en we allemaal financieel zorgeloos zijn. Ik had een droom, waarin wij allemaal minder kunnen werken, zodat we meer en beter kunnen zorgen voor onze ouders, kinderen, buren en naasten.

Ik had een droom, waarbij de mensen op de Kaag, in Rijnsaterwoude, Oud Ade en de andere kernen elkaar het licht in de ogen gunnen en als fijne buren naast elkaar wonen. Ik had een droom, waarbij het ‘winen en deinen’ evenement van Oude Wetering ieder weekend en in elk dorp wordt gehouden.

Ik had een droom, waarbij mensen elkaar een welgemeend compliment maken als iemand een origineel idee heeft en waarbij niet meteen alleen maar kritiek gespuid werd. Ik had een droom, die bij het wakker worden toch weer bedrog bleek.