‘Krijtjes heb je tegenwoordig niet meer’

LEIMUIDEN – Al veertig jaar is Bas Vos (61) werkzaam in het onderwijs en voorlopig denkt hij nog niet aan stoppen. De locatiedirecteur van basisschool De Schakel vierde vrijdag 6 september zijn jubileum, gezeten in een grote stoel versierd met kleurige ballonnen, terwijl hij ondertussen toegezongen werd door 160 leerlingen.

In 1973 begon Vos zijn werkzame carriere op de Christelijke Basisschool De Rank in Koudekerk aan de Rijn. De daaropvolgende 24 jaar was hij docent voor alle groepen, die regelmatig uit veertig leerlingen bestonden. ‘Je snapt nu niet meer hoe ze dat allemaal in één klaslokaal geperst hebben.’ Ook de begeleiding van het onderwijzend personeel was niet te vergelijken met de huidige tijd: ‘De deur van het lokaal werd opengezet en de directeur zei toen: “Dit is je klas en ga je gang.” Die directeur heb ik de rest van het jaar niet meer gezien. Dat kun je je nu niet meer voorstellen.’

Vos werd leraar vanwege zijn passie om het beste uit alle kinderen te halen, dat er in zat. ‘Dat is gelukt, kan ik stellen. Ik was heel betrokken en begaan met de kinderen en als ik de kinderen van toen nu spreek zeggen ze allemaal dat ze het heel erg naar hun zin hebben gehad. ‘Ik ben een echte verhalenverteller en weet ontzettend veel.’ Vroeger hingen de kinderen aan zijn lippen, nu wil de ene of de andere leerling wat eerder de aandacht verliezen. Het is de tijdgeest, zo oordeelt Vos. Veel zaken zijn veranderd: ‘Krijtjes heb je tegenwoordig niet meer. Dat is verleden tijd; het zijn allemaal digiborden geworden.’

Na 24 jaar als leraar werd het voor Vos tijd om iets anders te doen; hij begon als adjunct directeur op de Gerardusschool in Oude Wetering om daar later directeur te worden. Hierna stapte hij over naar De Schakel en dat is nu alweer dertien jaar geleden. ‘Het is een heel leuke en gezellige dorpsschool en ik zou me niet kunnen voorstellen om op en heel grote school te moeten werken. Dan zou ik alleen maar op mijn kamertje zitten en dingen moeten regelen. Ik zou er gek van worden.’

Vos geeft dan ook nog met veel plezier regelmatig les. ‘Als ik de hele dag op kantoor zit te werken met heel zinvolle, maar ook onnuttige dingen, vind ik het leuk om met de kinderen te werken.’ Plannen voor de komende jaren zin er volop: ‘Ik wil deze school zo veel mogelijk kinderen trekt uit het dorp. Sinds vorig jaar staan in alle klassen zes computers en ook gaan we meer tablets aanschaffen. We willen het onderwijs vernieuwen en niet stil blijven staan.’

Tot slot: hoe bijzonder is het om 40 jaar in het onderwijs te zitten? ‘Veertig jaar is gewoon een getal. Het is niet bijzonder, geen verdienste,al is het wel leuk om even naar terug te kijken. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik naar mijn werk ging; ik ging leuke en gezellige dingen doen met kinderen.’]