Column

Positief

Tijdens de twee weken van de kerstvakantie heb ik heerlijk genoten van ‘even niets doen’. Er waren geen politieke vergaderingen en ook lagen er geen deadlines te wachten om artikelen in te leveren. Tijdens zo’n periode heb je ook de tijd om met jezelf in reflectie te gaan. Als ouder heb je een verantwoordelijkheid voor je kinderen en al het slechte nieuws over de economie en landelijke politieke ontwikkelingen lieten mij, net als alle andere Nederlanders, toch niet onberoerd.

Maar aan het eind van het jaar krijg je dan de gelegenheid om terug te kijken op het jaar, je geniet van je gezin en constateert dat je het zo slecht nog niet hebt. Je hebt dan dus een jaar lang zorgen gemaakt om niets. Geen angst is zo erg als het lijden dat men vreest. Kortom, zorgen maken over (inter)nationale ontwikkelingen, economische tegenslag of een failliet Griekenland is totaal overbodig. Je hebt het toch niet in eigen hand en kunt alleen je best doen voor je gezin en jezelf.

Dus: weg met die zwaarmoedigheid en verwelkom het optimisme en de positiviteit! Geen memento mori meer, maar carpe diem! Het voelde – en voelt – goed, maar nadat ik dit besluit had genomen, kreeg ik een vreemde gewaarwording. Op het moment dat je zelf besluit om niet meer te klagen of te kankeren, valt pas op hoe veel anderen dat juist wel doen.

Vaak gaan die mensen enkel en alleen maar uit van de eigen gedachtegangen en heeft men totaal geen interesse om zich in te leven in de ander. Het is blijkbaar veel eenvoudiger om eendimensionaal te denken of, zoals Het Goede Doel het al zong: ‘Alles draait om de eenvoud’. Klaagsites, zure emails, negatief commentaar: wie ook maar iets doet om zich te onderscheiden kan er op rekenen dat hij of zij tien karrevrachten vol kritiek over zich heen krijgt.

Maar heb ik zelf aan het negativisme meegewerkt? Toch wel; als je meer dan 13.000 artikelen schrijft, zitten daar ook kritisch teksten onder. Hij die zonder zonden is, werpe de eerste steen. Maar ga ik nu alleen maar ‘happy de peppie’ verhalen schrijven over de politieke in Kaag en Braassem? Helaas voor sommige politici en bestuurders; daar is geen sprake van. Maar ik zal mezelf er op blijven wijzen ook de positieve kant van het verhaal te  (onder)zoeken. En als u dat mist het komende jaar, waarde columnlezer, aarzel dan niet om me daarop – op een positieve manier – te wijzen!

JOEP DERKSEN