Een eeuw beloond met een glimlach

JOEP DERKSEN

OEGSTGEEST – Marie Sarneel – Parijs vierde zondag 12 januari haar honderdste verjaardag. Ze is daarmee nog van voor de oorlog; de eerste wereldoorlog om precies te zijn. Al haar kinderen en een groot deel van de familie kwamen deze dag naar haar residentie in het verzorgingstehuis om dit heuglijke en historische moment te vieren.

De kinderen, Annie, Arno, John, Peter, hadden alles in het werk gesteld om er een mooie dag van te maken. In een map zaten al de felicitatiebrief van een vertegenwoordiger van de koning en koningin alsmede een felicitatie van de Commissaris van de Koning van Zuid-Holland. Ook burgemeester Marina van der Velde bezocht op haar vrije zondag de eeuweling om haar hartelijk te feliciteren. Zoon John kwam met een fraaie verjaardagstaart binnen lopen. Helaas ging het meeste aan de aandacht van de jarige voorbij; al jaren verkeert haar bewustzijn zich in het schemerdonker.

Daarom voert haar dochter Annie het woord: ‘Ze had nooit gedacht dat ze de honderd zou halen, want ze had altijd een pijntje hier of daar. Maar zo zie je maar; krakende wagens gaan het langst mee.’ Sarneel – Parijs is in 1914 geboren in Lamswaarde (Zeeuws Vlaanderen). Haar vader was mandenmaker en ze had één broer. Ze werd naaister / coupeuse, maar heeft door het vroege overlijden van haar moeder altijd thuis moeten werken om voor haar vader en broer te zorgen.

Gelukkig ontmoette ze wel de liefde van haar leven: Piet Sarneel, die jaren lang onderwijzer is geweest op de St Josephschool in de parochie Maria Presentatie in Roelofarendsveen. Precies 60 jaar en twee weken waren ze getrouwd en in die tijd kregen ze vier kinderen, elf kleinkinderen en (tot nu toe) negen achterkleinkinderen.

De dochter stelt: ‘Ze is door het leven getekend, maar was altijd heel erg vriendelijk voor iedereen in haar omgeving. Ze is veertig jaar werkzaam geweest bij de Zonnebloem als vrijwilligster in het bestuur en ruim 25 jaar bij het Rode Kruis als welfarewerkster. De mensen kennen haar als een vrolijke, vriendelijke en behulpzame vrouw. Iedereen kon altijd aanlopen en er stond steeds koffie klaar. Ze is er altijd geweest voor de samenleving om haar heen.’

De kinderen vieren het feest toch een beetje met een dubbel gevoel. ‘Het is hartstikke leuk dat onze moeder 100 jaar is geworden, maar ze kent je niet meer en weet van niets meer. Ze heeft tussendoor momentjes dat ze even er bij is. Dat duurt twee tellen en dan is het weer over.’ De fotograaf schiet een plaatje van de honderdjarige met de taart. ‘Moeder, even lachen’, zegt een schoondochter. En net op dat moment verdwijnt de schemerwaas een seconde naar de achtergrond en lacht Marie Sarneel – Parijs naar de familieleden. Het was voor de familie het mooiste moment van de dag.