‘Je begint als immigrant je leven voor de tweede keer’

JOEP DERKSEN

LISSE – Als buitenstaander is het geen gemakkelijke taak om de juiste weg te vinden  en iedereen moet oplossingen vinden voor zaken, die voor de Bollenstrekers heel normaal zijn. ‘Waar kan ik boodschappen halen? Hoe krijgen mijn kinderen goed onderwijs? Hoe leer ik de Nederlandse taal?’ De stichting Kreda zet zich in om steun te geven aan de Poolse medemensen, die zich hier voor langere tijd vestigen.

Aan deze stichting zijn dertig vrijwilligers verbonden en twee hiervan zijn Karolina Eckardt en Loes van Oostveen. Eckardt laat weten: ‘Als Poolse ben ik hier al een tijdje en we hebben allemaal dezelfde weg moeten gaan om ons thuis te kunnen voelen in de omgeving. We willen mensen díe steun bieden die we zelf niet hadden. Als je hier komt, heb je geen familie en vrienden. Je moet alles zelf opzoeken en de taal en cultuur leren. Dat kost ontzettend veel energie en veel mensen missen die kansen, omdat ze ontzettend veel moeite moeten doen om hun leven op te bouwen.’

De stichting geeft cursussen Nederlands, maar ook Pools, en verzorgt activiteiten voor kinderen en volwassenen. Bovendien treedt Kreda onder meer op als tolk en adviseur bij gesprekken tussen Poolse ouders en docenten en directeuren van (basisscholen). Ook zijn er plannen voor het aanstellen van mentoren, waar mensen gemakkelijk met hun vragen bij langs kunnen komen.

Eckard vervolgt: ‘We richten ons met name op kinderen. We willen graag dat de kinderen zich hier in Nederland normaal kunnen ontwikkelen. 115.000 Polen zijn hier en er zullen er meer komen. Ook brengen ze hun kinderen hier heen na een aantal jaar of een aantal maanden. We willen ze ondersteunen in zaken al opvoeding en het onderwijs. De ouders weten niet hoe het hier gaat. Ze brengen de kinderen naar scholen en laten het aan de leraren over. Kinderen worden geïmporteerd uit Polen en voelen zich niet begrepen, of ze denken dat ze uitgelachen worden, terwijl dat niet zo is.’

Vervolgens zitten die scholen vaak ook met de kinderen in hun maag. Deze jongens en meisjes spreken vaak geen woord Nederlands als ze hier komen en moeten volop begeleid worden. Daarnaast krijgen ze als kinderen van migranten het stempel ‘VMBO’ als vervolgopleiding opgedrukt, terwijl ze vaak veel meer kwaliteiten hebben. ‘Wij strijden niet tegen een negatief imago, maar willen kinderen helpen zich te ontwikkelen. Je begint als immigrant je leven voor de tweede keer. Kinderen kunnen niet te veel steun hebben van de familie en anderen.’

Van Oostveen: ‘We gaan graag met de scholen aan de gang en het is fijn, dat zij hier ook positief in staan. Onze mentoren zijn niet alleen tweetalig, maar hebben ook kennis van het onderwijs. Zo kun je niet alleen vertalen, maar ook een adviserende rol spelen.’

Zaterdag 12 april brengen de burgemeester en de consul van de Poolse ambassade een bezoekje aan Kreda. Eckhardt besluit: ‘Onze droom is dat we op lange termijn dit in heel Nederland kunnen doen. Het zou kunnen dat we later ook mensen uit Slowakije, Bulgarije en Roemenië kunnen helpen, maar alles op zijn tijd.’