Uitgaan van kwaliteiten van leerlingen

Meester Bus neemt afscheid

JOEP DERKSEN

ROELOFARENDSVEEN – Toen Gerard Bus begon met zijn werk als leraar liepen ‘we’ nog rond in wijdpijpse broeken met bloemen er op; de hippietijd naderde haar einde. Vier decennia later ziet de wereld er heel anders uit, maar ook de enige constante factor voor generaties aan leerlingen verdwijnt definitief. Gerard Bus neemt na 40 jaar afscheid als docent; voor de laatste keer nam hij de rapporten door met zijn leerlingen en de komende schooljaren zal Bus er niet meer zijn om de leerlingen tips, complimenten of een enkele vermaning te geven.

Op een van zijn laatste werkdagen roept Bus iedere groep 7-leerling bij zich. Hij bespreekt de rapporten en wijst de kinderen erop waar ze nog extra op moeten letten. En iedere leerling krijgt de boodschap mee: ‘En denk erom: De helft van de euro’van je opa en oma gaat naar mij!’ Hij lacht: ‘Veertig jaar geleden was de meester nog de meester, maar nu is dat duidelijk anders. Ook de methodes veranderen; ik heb wel eens gewerkt in een kleutergroep met 39 kinderen; dat  was een ervaring apart. Tegewoordig werken de kinderen niet meer zo klassikaal, maar wordt meer uitgegaan van hun eigen kunnen.’

Op de vraag wat voor type meester hij was, antwoordt Bus: ‘Het is heel belangrijk dat je er bent voor de kinderen. Je moet aanspreekbaar zijn, hen zelfvertrouwen geven en hen het gevoel geven dat je er voor hen bent. Dan kun je ook gemakkelijker de leerstof overdragen.’ Ook met kleine problemen konden de leerlingen bij Bus terecht, maar soms stuurde hij hen met hun vraag naar hun ouders, bijvoorbeeld als ze zich afvroegen of ze een communie zouden gaan doen. ‘Dat bepalen de ouders.’

Bus is zijn schoolcarriere op de Sint Ignatiusschool begonnen en daar werkte hij negen jaar lang. Hierna volgden 28 werkzame jaren op de Mariaschool 28 jaar en nog eens drie jaar op De Kiem. In al die jaren heeft Bus alle vakken gegeven, inclusief gym. Met veel plezier denkt de docent terug aan de twintig jaar dat hij huisbezoeken aflegde bij de ouders: ‘Dan zit je informeel bij elkaar en werd het soms 02:00 uur voordat ik thuis was. De Bokma stond vaak klaar.’

Als je diep in het hart van Bus kijkt, had hij nog wel een paar jaar door willen gaan, maar met de teruglopende leerlingenaantallen doet hij een stapje terug in het belang van zijn collega’s. Woensdag 16 juli is zijn afscheidsdag en er staat heel wat te gebeuren. Bus lacht: ‘Ik mag niet weten wat dat is. Zodra ik de klas uit kom, wordt er om me heen druk gefluisterd.’ De jubilaris vond het fijn dat hij de afgelopen veertig jaar zijn passie voor muziek kon overdragen aan de leerlingen. Onlangs mocht hij nog op het carillon in het gemeentehuis spelen: ‘Dat vond ik wel heel bijzonder.’

Bus tipt aan zijn collega’s die nog aan het begin van hun lesgevende carriere staan: ‘Kinderen hebben de basisleerstof nodig om een keuze te kunnen maken voor hun toekomst. Ze moeten niet belemmerd worden omdat ze in het onderwijs tekort geschoten zijn. Ik hoop dat al mijn leerlingen zeggen dat ze een prettige tijd bij mij hebben gehad en dat ze met de opgedane kennis verder konden.’