Column

Durven

Wie durft in de toekomst zich als inwoner nog uit te spreken over het beleid van de gemeente? Zo veegde in maart van dit jaar een gemeenteraadslid de mantel uit van een dame op leeftijd, toen zij argumenten aanbracht tegen de uitvoering van de plannen voor Leimuiden West.

In hetzelfde dorp is ook een groepje mensen opgestaan, die mogelijkheden ziet voor de realisatie van een nieuw Dorpshart Leimuiden. Zij zetten zich hier voor in, nadat projectontwikkelaar Leyten de opdracht teruggaf aan de gemeente. In eerste instantie werden de initiatiefnemers met hulde en bloemen ontvangen. 'Kijk nou toch eens waar burgerparticipatie toe kan leiden', zo werd in de wandelgangen gehoord.

Hoe anders is het nu. In een geheime vergadering werden de initiatiefnemers vorige maand fel onder vuur genomen. Plotseling waren het geen vertegenwoordigers van een burgerinitiatief meer, maar mensen die 'een zakelijke relatie' hadden met de door henzelf gevonden projectontwikkelaar Smits. En daarom zijn zij geen gesprekspartner meer met het college van burgemeester en wethouders.

In een gemeente als Kaag en Braassem – en vooral in een dorp als Leimuiden – komt dit keihard aan. Opeens worden mensen, die vol hoop en verwachting proberen om een nieuw dorpshart te realiseren, neergezet als ordinaire zakkenvullers. Is het fout, als je als burgerinitiatiefnemers aan een projectontwikkelaar vraagt om kostenvergoeding? Die kostenvergoeding is voor het aantal gemaakte uren dat je besteedt om iets te realiseren, dat andere commerciële partijen – én de gemeente! – niet lukt. Hetzelfde voorbereidende werk had namelijk toch uitgevoerd moeten worden, alleen zou het dan door een officieel bureau gedaan zijn; waarschijnlijk met hogere kosten tot gevolg.

Natuurlijk; bij Alice in Wonderland loopt ook iedereen blij springend rond en wordt er hand in hand vrolijk gezongen. En de utopische gedachte, dat burgerinitiatieven alleen worden opgezet zonder dat om een tegenprestatie gevraagd wordt, is heel fijn. Maar niet realistisch. Waarom mag de gemeente wél kosten besparen en geld verdienen (en de eer grijpen) voor de ontwikkeling van een nieuw dorpshart en moeten goedbedoelende inwoners alles voor de kat z'n staart doen? En als ze dan aankondigen, dat ze een kostenvergoeding willen hebben, worden ze weggezet als graaiers? Het college van burgemeester en wethouders – en de gemeenteraadsleden die luidkeels zwijgen over deze manier van handelen – zijn hierdoor er voor verantwoordelijk dat toekomstige inwonerinitiatieven niet meer van de grond komen. Als inwoner zou je ook wel uitkijken, waarde columnlezer. Waarom zou je je nek uitsteken, met het gevaar dat je politiek uitgejouwd wordt? Wie durft?

Joep Derksen