Column

Raadsbreed

Het raadsbrede akkoord is een wanstaltelijk politiek gedrocht, wat een vlijmscherpe bijl is, die de wortels van deze democratie aan het versplinteren is. Zo, dat is er uit, waarde columnlezer.

Laat ik u eerst even uitleggen, wat dat raadsbrede akkoord betekent. Aan het begin van deze gemeenteraadsperiode hebben de politieke partijen een overeenkomst gesloten. Hierbij werden afspraken gemaakt, waaraan alle partijen zich zouden houden. En waar ze dus de vier jaar daarna geen kritiek meer op mochten uiten. Zoals de afspraak over bouwaanvragen: 'We gaan niet meer uit van 'nee, tenzij'. Maar van 'ja, mits'.'' En dat had tot gevolg, dat ieder verzoek tot woningbouw of bedrijfsuitbreiding al bijna automatisch werd goedgekeurd. Zelfs als er later twijfels rezen over de vraag of het wel verstandig was, om een nieuw huis of 'recreatief appartement' in het groen te zetten, kwamen die gebouwen er toch. Omdat de gemeente namelijk verwachtingen had gewekt en als betrouwbare overheid, moet je die verwachtingen toch nakomen.

En dus heeft het college van burgemeester en wethouders vier jaren lang haar goddelijke gang kunnen gaan. Ja, inderdaad nam SVKB twee jaar geleden afstand van het raadsbrede akkoord. Maar dat was pas, nadat hun eigen wethouder werd vervangen door een D66-wethouder. En dat komt toch een beetje over als: 'Ik mag niet meespelen, dus wil ik niet met jullie spelen'. Eigenlijk had ik gehoopt, dat de lokale politici nu toch wel een beetje genezen waren van dat raadsbrede akkoord. In de politiek moet het er juist om gaan, dat je elkaars standpunten bespreekt, bevestigt of onderuit probeert te halen. Zodat met de juiste redelijke argumenten de beste besluiten genomen worden.

Onlangs kreeg ik een verzoek van een wethouder, om een juichverhaal over het raadsbrede akkoord te beschrijven. Liever wilde ik een debat tussen deze wethouder en een kritisch raadslid. Maar dat ging niet door: dat kritische raadslid was niet te vinden. Nog altijd lijken de raadsleden niet door te hebben, dat ze slaven zijn geworden van het raadsbrede akkoord. En ja, waarde columnlezer, ik weet het; deze opmerking wordt mij niet in dank afgenomen door de politici zelf. Schiet maar op de boodschapper, maar ik hoop dat op een dag toch een enkele politicus wakker wordt en besluit: ,,Weet je, dat raadsbrede akkoord? Misschien moeten we dat toch maar niet gaan doen.''