Column

Redelijkheid

Als kind van de jaren '70 groeide ik op in de Koude Oorlog. Iedere dag werd in de kranten geschreven over hoe gevaarlijk Rusland was. We moesten kernbommen plaatsen, om Nederland te verdedigen tegen dit 'Rode Gevaar'. Je krijgt dan automatisch het gevoel: 'die slechte Russen'. In 1985 mocht ik met mijn vader mee op vakantie naar Rusland en kwam daar in aanraking met de plaatselijke bevolking. Wat bleek? Ze waren alleraardigst, maar leefden in vaak erbarmelijke omstandigheden.

Een onvergetelijke indruk heeft een bezoek aan een kerkje op mij gemaakt. Daar liepen vrouwen van boven de 80, met kromme ruggen van het harde werken, smekend rond te bedelen om enkele kopekes. Zodat ze die dag toch nog wat te eten zouden krijgen. Natuurlijk hebben we tegenwoordig te maken met regeringsmensen als Trump, Poetin en Kim (Noord-Korea), die allemaal willen aantonen dat zij de langste hebben. Maar houd in vredesnaam de menselijke maat in de gaten en laten we ons niet opjutten door kwaadsprekende politici, die hun eigen agenda volgen.

Wat ik al vreesde, gebeurde ook. Minister Van Nieuwenhuizen concludeert naar aanleiding van een minirapportje (quickscan), dat 'Schiphol in zee' met 33 tot 46 miljard euro te veel zou kosten en 'weinig meerwaarde' zou hebben. Deze minister slaat de plank volledig mis. Nu worden de (nog niet geplaatste) windmolens op zee als argument gebruikt, om start- en landingsbanen op een eiland in de Noordzee tegen te houden. Een oneigenlijk argument. Deze windmolens kunnen gemakkelijk op een andere plek in het water ingetekend worden.

En dat geld? Als 'we' 5,1 miljard euro willen betalen voor 37 JSF-vliegtuigen, die over twintig jaar afgeschreven zijn, dan is een investering van enkele tientallen miljarden euro's voor een vliegveldeiland in zee een uitstekende investering. Die zorgt voor veel minder geluidsoverlast voor miljoenen inwoners. Waarbij een groot deel van de Randstad (in de regio Haarlemmermeer) nieuwe huizen, kantoren én natuurparken kan krijgen. Het wordt tijd, dat onze lokale politici zich richten tot hun landelijke partijgenoten, om druk uit te oefenen op Van Nieuwenhuizen, zodat zij doorzet met het geleidelijk verplaatsen van Schiphol naar de Noordzee. Waarbij het adagium moet gelden: 'Één baan op een eiland in de Noordzee is één baan minder op het huidige Schiphol'.