Gemeente Alphen aan den Rijn krijgt haar eigen Canon

En dan hebben we het niet over het schietwerktuig, dat in de middeleeuwen gebruikt werd om kastelen en forten te veroveren. Een Canon is een overzicht van de belangrijkste historische onderwerpen en gebeurtenissen , die in de verschillende kernen van de gemeente Alphen aan den Rijn hebben plaatsgevonden.

Maar ook markante personen uit Aarlanderveen, Alphen aan den Rijn, Benthuizen, Boskoop, Hazerswoude-Dorp, Hazerswoude-Rijndijk, Koudekerk aan den Rijn en Zwammerdam komen in deze Canon  te staan. Wethouder Anouk Noordermeer voert het initiatief van de gemeenteraad uit om zo’n Canon voor Alphen aan den Rijn op te zetten. Bij de viering van het tienjarig bestaan van de gemeente Alphen aan den Rijn in haar huidige samenstelling wordt dit Canon in het najaar van 2024 officieel gepresenteerd.

“Moet dat nou, zo’n historisch boekwerkje opgesteld door ambtenaren; wat zijn dat voor stadse fratsen?”, zouden critici zomaar kunnen stellen. Maar dat is dus juist precies hoe de Canon niet wordt opgezet. Iedere inwoner kan zijn of haar idee naar voren brengen over historische gebeurtenissen, idyllische plekjes, waardevolle gebouwen of boeiende personen. Zo wordt de Canon een Alphens historisch overzicht van de hele gemeente, gemaakt door en voor de inwoners.

Noordermeer: “Deze Canon draagt bij aan het collectieve gevoel van de gemeente Alphen aan den Rijn. Het  trots zijn op ons dorp en de mensen die er wonen en het gevoel te weten wat onze gezamenlijke geschiedenis is.” Ze licht toe hoe deze Canon tot stand komt. “Mensen kunnen zich nu nog opgeven voor de inloopbijeenkomst in theater Castellum (Rijnplein 1-3, Alphen aan den Rijn) op woensdag 30 augustus vanaf 20:00 uur. Daar hopen we veel ideeën en voorstellen te krijgen van de inwoners. De Canon wordt opgesteld in nauwe samenwerking met de vrijwilligers van de Historische verenigingen die de gemeente rijk is.

Vijftig onderwerpen

In de Canon komen vijftig verschillende onderwerpen aan bod; compleet met foto’s en beschrijvingen. Dan kun je bijvoorbeeld denken aan de Tweede Wereldoorlog periode, maar ook recentere zaken, zoals de omgevallen pontonkraan in Alphen aan den Rijn. Natuurlijk zal de Romeinse periode niet ontbreken, verwacht de wethouder. En een historische gebeurtenis vond ook plaats in het rampjaar 1672, toen heel Zwammerdam door het Franse leger in brand is gezet.

De wethouder zegt enthousiast: “De Canon begint uiteraard bij de prehistorie en gaat door de geschiedenis heen. Wist je, dat de dorpjes Zwammerdam (Nigrum Pullum) en Alphen (Albaniana) ouder zijn dan bijvoorbeeld Amsterdam?” Ze toont een bijna 2000 jaar oude kaart, waar de namen van deze dorpen inderdaad al op vermeld staan.

Dus elke inwoner kan zijn of haar eigen voorstel indienen? “Absoluut: het kan gaan over de verschillende architectuurstijlen van gebouwen, zoals kerken of scholen, maar ook over de familie Van Poelgeest, of een persoon als Peter Stuyvesant, die hier ooit gewoond heeft.” Noordermeer wijst aan: “Er wordt gezegd, dat het hout van zijn houten been is gemaakt van een boom die op Alphens grondgebied langs de Rijn stond.”

Hoe wordt ervoor gezorgd dat deze Canon inclusief genoeg is? De wethouder maakt gebruik van de gelegenheid om iedereen op te roepen een bijdrage te leveren. “Ik hoop van harte, dat alle inwoners meedoen; alle generaties, alle culturen, van verschillende geloven en levensinstellingen. Dan wordt de Canon echt zoals een Canon hoort te zijn, van ons allemaal, zoals Alphen van ons allemaal is.

En hoopt de wethouder, dat haar naam ooit nog in de Canon komt? Ze lacht: “Dat gebeurt al; onder het voorwoord!”. Serieus vervolgt ze: “Ik ben slechts een tijdelijk bestuurder, groter moet je mijn functie niet maken.” Aanmelden voor de bijeenkomst op 30 augustus, of ideeën indienen voor de Canon kan per email: canon@alphenaandenrijn.nl.

Achtervolgd door het verleden

Dit is mijn Alphen!

In deze nieuwe serie interviewen we inwoners hoe het is om in Alphen, Boskoop of een van de omliggende plaatsen te wonen. Dit kan iemand zijn, die hier geboren en getogen is, een vluchteling of iemand die er ooit bewust voor gekozen heeft om naar deze streek te verhuizen. Wil je ook geïnterviewd worden voor deze serie? Email de redactie: redactie.alphen@rodi.nl. Deze week deel 1: Achtervolgd door het verleden.

Je kunt de oorlog in jouw geboorteland Eritrea proberen achter je te laten, maar die oorlog kan je als vluchteling blijven achtervolgen. Het plafond in het huis van Negasi Tsegai Tekhle heeft hij helemaal geschilderd met daarin verweven de geschiedenis van Eritrea. Met de allereerste verklaring van de rechten van de mens, opgeschreven in 1212 door de toenmalige bestuurders van Eritrea. Maar ook de opkomst en ondergang van de verschillende buitenlandse machten, die Eritrea door de eeuwen heen veroverden. Daar doorheen verrijzen de kleuren van de Eritreaanse vlag in de vorm van een regenboog; als symbool van hoop en eeuwigheid.

“In 1961 ben ik in Eritrea geboren en tot mijn veertiende ging ik naar school. Eritrea was door de eeuwen heen een kolonie van Egypte, Turkije, Italië, Engeland en Ethiopië. We vochten voor de onafhankelijkheid van mijn land. Eerst zonder wapen en alleen met burgerlijke ongehoorzaamheid, maar ze wilden niet naar ons luisteren. Ik sloot me in 1976 aan bij de gewapende opstand en tot 1991 vocht ik voor het EPLF (Eritrean People Liberation Front).”

Tijdens die oorlogsjaren verloor Negasi vijf broers en één zus, die soms ook nog eens tegen elkaar vochten. Na een volksreferendum in 1993 kreeg Eritrea haar onafhankelijkheid. Het bleef onrustig in het land. Zo verloor Negasi zijn zoon Jonathan in 1994, die als omstander omkwam door afweergeschut. Negasi werkte enkele jaren als ambtenaar, maar een voormalige strijdmakker van hem zorgde er in 1996 voor, dat Negasi in de gevangenis kwam.  Na vier jaar werd hij vrijgelaten, maar Negasi vreesde voor een nieuwe arrestatie en hij besloot te vluchten.

Via Sudan belandde Negasi in Nederland, waar hij twee jaar in een asielzoekerscentrum in Amstelveen verbleef. Hierna kreeg hij een tijdelijk huis in Leimuiden en sinds 2007 woont Negasi permanent in Alphen. Het leven hier bevalt hem goed. “De mensen zijn erg aardig voor elkaar en iedereen wil elkaar helpen. Het is hier rustig. Alphen is niet de hemel, maar je hebt hier alles wat je nodig hebt. Het centrum met haar winkels, dokters en het gemeentebestuur. Zelf werk ik als vrijwilliger voor Tom in de Buurt.”

Negasi besloot een ‘Eritrea community’ op te zetten en kwam hierdoor in contact met moeder en dochter Tzge Haile en Lana Kebre. Samen organiseerden ze vorig jaar een festiviteit om op 24 mei de onafhankelijkheid van Eritrea te vieren. Het liefst zouden ze ook een eigen Eritreaschool opzetten, om zo de kinderen te kunnen onderwijzen in de Eritrese taal, geschiedenis en cultuur, maar hiervoor is nog geen toestemming gegeven.

De drie maken zich zorgen over de toekomst van de Eritrese mensen in Nederland. Momenteel is er in Afrika een strijd gaande tussen Eritrese en Ethiopische soldaten aan de ene kant en strijders van de Tigrai-provincie aan de andere kant. Wanneer er Eritrese festiviteiten worden opgezet, komen Tigraise vluchtelingen naar die festiviteiten om de boel te ontregelen, lichten Lana en Tzge toe. Dit gebeurde eerder al in Duitsland, maar vorig weekend ook in Leeuwarden, waar een baby gedoopt werd en de Eritrese aanwezigen na afloop bedreigd, gestoken en geslagen werden met messen en hamers.

Hier en daar worden daarom Eritrese vieringen verboden door de lokale overheden. Dit soort gebeurtenissen zorgen ervoor, dat Negasi met een somber gemoed naar de toekomst kijkt. “Alle Eritreërs zijn bang. We wonen hier al tientallen jaren of zijn in Nederland geboren. Wanneer wij de onafhankelijkheid vieren, zijn we niet politiek bezig. Maar mensen willen verbieden, dat we onze vlag tonen. Ik voel me niet meer veilig in Alphen. We hebben niet meer de vrijheid om een feest te geven of onze cultuur te vieren. Wij zijn een bedreigde minderheid. Mensen zijn bang. Ik ben bang. Ik ga alleen tussen 9 en 16 uur de straat op. Maar waarom worden wij gedwongen in ons huis te blijven, uit angst voor bedreigingen?!” De oude soldaat komt weer boven in Negasi: “Als de politie niets doet, blijft er voor mij maar één optie over: geef me een pistool en dan verdedig ik mezelf! Ik wil in vrede leven, maar soms heb je oorlog nodig om vrede te bereiken.”

“We hebben te lang weggekeken”

De allereerste Keti Koti viering trok zo’n honderd mensen naar het buurthuis Mozaïek. Het werd een evenement van dansen, lachen, praten, herdenken en eten. Burgemeester Liesbeth Spies riep op om te blijven praten over het donkere deel van de Nederlandse geschiedenis; de slavernij.

Het evenement wordt geopend door het dansende duo Quincy en Giovanni. Zij voeren een stille dans uit als eerbetoon aan het verlangen om vrij te zijn. Hierna verspreiden de mensen zich over het gebouw om in zogeheten ‘praatlokalen’ met elkaar in gesprek te gaan. In die gesprekken gaat het niet over de schuldvraag, maar vooral om wat de slavernijactiviteiten nu nog voor invloed hebben op de mensen die generaties later ter wereld zijn gekomen. “Sommige gebeurtenissen zijn zo groot, dat je deze niet in één generatie kunt verwerken”, was een uitspraak.

Er was een tentoonstelling en bij een ‘gedenktafel’ konden de bezoekers op een briefje de namen schrijven van familieleden uit vorige generaties. Er was vrolijke muziek en tussendoor konden de mensen genieten van een proeverijmand met voedsel van vroeger. Dit was eten, zoals de tot slaaf gemaakten het aten, zoals bananen en zoute vis. Verschillende organisaties hadden de handen ineen gestoken om de Keti Koti viering mogelijk te maken. Namens Participe lichten Leticia Macnack, buurtverbinder noord, en Shervienne Marshall, projectleider volwassenen, het belang van de ketikotiviering toe.

Macnack: “Het gaat hier om inclusiviteit. Dit evenement is geslaagd vanwege de betrokkenheid van de omwonenden. Ze hebben met hun hele hart, ziel en zaligheid geholpen. Het is prachtig om te zien dat alle kleuren door elkaar lopen. Door kennis en ideeën te verspreiden, hopen we dat mensen gaan zeggen: ‘Ik wist het niet, maar nu weet ik het’.”

De excuses van koning Willem Alexander voor de slavernijactiviteiten van zijn voorouders en andere vooraanstaande families in het verleden heeft veel mensen goed gedaan, zo memoreerden de aanwezigen. Maar daarmee is het niet voorbij, zo gaf ook Spies aan. “Ook Alphen moet een stad zijn die er van en voor iedereen is. Waar het niet uitmaakt waar je vandaan komt of van welke familie je bent. Iedere inwoner telt en niemand moet worden uitgesloten. Misschien hebben we te lang weggekeken van het leed, de pijn en het onrecht dat het slavernijverleden heeft aangedaan. Om die stap gezamenlijk naar voren te kunnen zetten, moeten we de gesprekken aangaan. We moeten de blijvende effecten van slavernij onder ogen zien en zorgen voor een inclusieve en rechtvaardige samenleving voor iedereen.”

De bezoekers zijn zonder uitzondering enthousiast. Negasi Tsegai komt uit Eritrea: “Het is belangrijk om dit te organiseren, zodat je weet wat er vroeger is gebeurd. Maar ook wat je nu kunt doen voor de mensen van tegenwoordig. Keti Koti is een Surinaams feest, maar de vrijheidssituatie van Suriname geldt ook voor Eritrea, dat sinds dertig jaar vrij is.”

Chandra Ramdin woonde tot haar vijftiende in Suriname. “Als kind vierde ik Keti Koti niet echt. Ik wilde het meemaken en het is prachtig om al die vrouwen in de traditionele klederdracht te zien.” Deo Parmessar wijst op het feit dat Suriname een heterogene en diverse bevolking heeft. “Mijn voor-voorouders zijn als Indiase contractanten naar Suriname gegaan. Zij werden wel betaald, dus waren het feitelijk geen slaven. Na een contract van vijf jaar konden ze kiezen: of terug naar India of in Suriname blijven en dan kreeg je een stukje grond. Velen zijn toen gebleven en ik ben daar geboren. Ik ben hier om medeleven te betuigen met die slavernij. Wat er gebeurde was heel erg.”

Macnack besluit: “Laat slavernij nooit meer gebeuren. We moeten leren van het verleden. Er is een reden, waarom we dodenherdenking ieder jaar herhalen.” Marshall vult aan: “Daarom willen we volgend jaar Keti Koti weer vieren. Het liefst vieren we dit het hele jaar door, waarbij we de nadruk leggen op inclusie, sociale cohesie en het feit dat iedereen er mag wezen.”

Kunst moet gezien worden!

ALPHEN AAN DEN RIJN – Kunstenaars uit de hele regio stelden afgelopen weekend hun ateliers open, zodat inwoners zich door hun kunstwerken konden laten inspireren.

Dit ‘Landelijk Atelierweekend’ werd in Alphen door twee kunstenaars omarmd. Alphens Nieuwsblad bezocht beide ateliers. Antonetta Moerland heeft in haar woning een tussenmuur uit twee kamertjes verwijderd en daar creëert ze haar eigen schilderijen. De bezoekers worden de trap opgeleid naar boven en worden aangenaam verrast door de kleurrijke werken die in het atelier staan te schitteren.

Moerland licht over haar werk toe: “Mijn werken maak ik intuïtief. Daarnaast heb ik wel wat met Buddha en voor een stichting realiseer ik Hindoestaanse schilderijen.” Ze doet voor de eerste keer mee aan de Open Atelierroute. “In het verleden organiseerde Sta-Art in Alphen regelmatig dit soort atelierroutes, maar dat is al een aantal jaren niet meer het geval. Er moet maar net iemand zin hebben om dit te organiseren. Ik zag de oproep van de Open Atelierroute en besloot voor mezelf: ‘Ik heb zoveel werk en dat mag gezien worden’.”

Tientallen bezoekers mocht Moerland afgelopen weekend ontvangen. Een hiervan is Louise Sont, die in het verleden al enkele werken van Moerland kocht. “Het is leuk om hier naar haar recentere werken te kijken. Het is bijzonder om te zien en we hebben fijn gepraat over hoe ze tot haar werken is gekomen.”

Industrieterrein

Het volgende atelier, dat open huis hield, bevindt zich op een industrieterrein en Lida Plomp toont daar al haar creatieve werken. “Dit is een expositieruimte én een atelierruimte. Ik geef cursussen in schilderijen. Al mijn werk is geënt op de natuur; in de breedste zin van het woord. Zelf houd ik ervan om te experimenteren. Ik experimenteer met papier en hout, maar ook binnen de schilderkunst experimenteer ik met allerlei technieken. Mijn werken zijn zowel abstract als superrealistisch. Ik vind het leuk om alles uit te proberen en steeds wat nieuws te doen.”

Dus u doet maar wat? Dat is natuurlijk helemaal niet het geval: “Als je goed kijkt zie je mijn handschrift terug in de werken. Maar als je iets heel abstracts maakt is dat wel heel verschillend dan een heel realistisch werk. Ik doe ook aan pyrografie; dat is brandschilderen.” Ze laat het zien: met een tot 750 graden opgewarmd ‘ijzerdraadje’ creëert Plomp een prachtig blad in een houten blad.

Plomp zoekt nog cursisten voor de maandagavond, zo geeft ze aan. “Ik uit mij creatief, maar doe dat in combinatie met het geven van cursussen. Van kunst alleen kan de doorsnee kunstenaar niet leven.” Ze lacht vervolgens: “Maar ik heb ook nog een man!” Serieus vervolgt Plomp: “Voor mijn werken experimenteer ik met kleuren en vormen. Ik wil alles uitproberen. Het heeft ook te maken met hoe ik me op dat moment voel. Als ik niets aan het hoofd heb, kan ik makkelijker abstract werken en zie ik wel waar ik uitkom en hoe het wordt. Op andere momenten wil ik iets precies naschilderen en zorgen dat het er goed uit komt.”

 

Antoon Germs is samen met zijn partner Mária Moons een van de bezoekers. “Ik volg een cursus bij haar. Ze geeft heel goede aanwijzingen. Ik schilderde de zee en met haar tips zie je nu de golven op mijn schilderij nu echt rollen. Ze tipte ook: ‘Je schildert te netjes; je moet slordiger gaan schilderen’.” Plomp is bereid om nog wat extra tipjes van de sluier op te lichten voor andere (toekomstige) kunstenaars. “Soms moet je jouw werk even neerzetten. Wanneer je dan de volgende dag terugkomt, besef je opeens wat je moet veranderen. Het helpt ook om in spiegelbeeld naar jouw werk te kijken; dan zie je waar nog een accent op moet en dat je bijvoorbeeld een compositie moet toevoegen met een bepaalde kleurencombinatie.

Ook waren er andere ateliers in de omgeving, waar mensen zich konden laten inspireren. Zoals StephArts, van kunstenares Stephanie van der Beek, maar ook Galerie Rueb & Tiekstra in Rijpwetering. Echte verkopen hebben beide kunstenaressen niet gehad afgelopen weekend, maar dat was ook niet de bedoeling, zo geven ze beiden aan. Plomp: “De mensen uit mijn omgeving kennen me wel. Het is leuk als er landelijke bekendheid komt, zodat er wat meer publiek is, die van verder weg komt.” Moerland: “Mijn streven is, dat mensen mijn werk zien. Ik kan hier wel jaar in jaar uit werken maken op mijn atelier, zonder dat iemand het ziet. Maar dat heeft niet zoveel nut. Kunst moet gezien worden!”

 

www.landelijkatelierweekend.nl 

"Het lijkt wel een oorlogsgebied"

TER AAR – Ongeloof, shock. Enkele dagen na de verschrikkelijke brand kunnen ondernemers en medewerkers van naburige bedrijven nog amper geloven, wat er is gebeurd op het industrieterrein Bovenland. Op vrijdag 9 juni brandden meerdere bedrijven tot de grond toe af. Met meerdere vuurhaarden was het voor brandweerlieden uit de wijde regio een hels karwei om het vuur onder controle te houden.

Mitch Hoogervorst, eigenaar van Tuinhout Discount, is deze dag voor het eerst weer op zijn bedrijf. Maar de schrik zit er nog goed in. “Ik ben niet gauw in paniek, maar vrijdagavond was dat wel het geval. Die hele grote vuurzee en ons pand stond er pal naast. Je bent bang dat die brand gauw overslaat. We knepen m behoorlijk.” Hoogervorst moest van een afstandje toekijken. “Ik was eigenlijk al door een barricade van de politie heengegaan, wat al niet mocht. Bij het industrieterrein werd ik tegengehouden door de brandweer. Ze zeiden: ‘Het is levensgevaarlijk. Voor je eigen leven; blijf staan. We doen ons uiterste best.’ Toen zijn we blijven staan en zijn blijven kijken.”

Is het een wonder voor u en uw bedrijf dat het goed is gekomen? “Jazeker, mede dankzij de inzet van de brandweer die hun uiterste best hebben gedaan.” In de media was kritiek op de brandweer; ze zouden niet snel genoeg zijn begonnen. Hoogervorst: “Bij Van Hameren moest er eerst toestemming van de provincie gevraagd worden om water uit het kanaal te halen, geloof ik. Dat is een idiote regel in een geval van nood. Ik zou daar ook boos om worden, als bij mijn bedrijf brand zou uitbreken.”

Hoogervorst heeft niets dan lof voor de brandweer. “We hebben gisteren met een aantal ondernemers een borrel georganiseerd, hier op ons terrein. De brandweerlieden van Ter Aar hebben we hiervoor uitgenodigd. Iedereen heeft zijn verhaal gedaan. We hebben het glas geheven op het feit dat er geen gewonden gevallen zijn. Dat helpt in de verwerking.”

Om de zwartgeblakerde en half ingestorte panden staat een groot hek. Af en toe komen er fietsers langs, zoals Jenne Meijster met zijn vrouw. “We waren op vakantie toen we het nieuws hoorden. We wonen in Alphen, aan de kant van Ter Aar. We komen hier om samen boodschappen te doen en wilden ook even kijken hoe het er hier uitzag. Het is verschrikkelijk; het lijkt wel op een oorlogsgebied.”

Die gevoelens worden gedeeld door het echtpaar Staats. “Het is heel triest om te zien en voor de ondernemers is het dramatisch. Het is nog een geluk, dat er geen gewonden zijn gevallen. Zo’n enorme brand komt toch ineens zo dichtbij. Dit houdt me meer bezig dan die brand van woningen in Amsterdam. Dat is dan toch de verbondenheid van deze streek.”

Drie medewerkers van Zitmaxx, Danny Visser, Michel Stender en Rick Wijnholds zijn al weer druk aan het werk. Visser vertelt: “Ik sloot vrijdagmiddag het magazijn af. Als je dan diezelfde avond het nieuws ziet over die brand is het enorm schrikken.” Wijnholds ziet het van de positieve kant: “Gelukkig is er niets gebeurd met de mensen die in deze bedrijven werken. Je ziet die gasten namelijk regelmatig.” Veel tijd om erover na te denken is er niet. Stender: “We hebben nu een hogere werkdruk. We krijgen dingen binnen en daar moeten we ruimte voor vinden, om die ergens neer te zetten.”

In deze moeilijke tijden staan ondernemers op om andere ondernemers te helpen. Een van hen is Leonard Griffioen van Snapon Gereedschap. “Ik voorzie de bedrijven als Jan Voortman van gereedschap. Ik ben hier om te kijken of ze kunnen doorstarten op een andere locatie. We willen hen daarbij ondersteunen in deze moeilijke tijd.”

Iets verderop kijken Tim Le Blanc en Tim Joren naar het terrein. Ze wijzen: “Daar staat een van onze wagens, die helemaal wegverbrand is. De brand brak uit aan de achterkant van het terrein, maar we hadden niet verwacht dat die brand ook onze auto zou bereiken. Maar voor ons is het leed klein; voor de ondernemers, die hun hele levenswerk hebben zien verdwijnen, is het veel erger.”

Jongeren helpen andere jongeren

VOORHOUT – Ieder kind verdient een kans. Dat is precies de reden, waarom Roos Kortekaas (18) een benefietavond opzette voor de stichting Wish-Omnia. Samen met Niels Krijgsman van Welzijnskwartier en andere jongeren organiseerde Roos vrijdag 16 juni het ‘Rad van Fortuin’ evenement. Het werd een doorslaand succes.

JOEP DERKSEN

Bedrijven uit heel Voorhout doneerden prijzen en de bezoekers aan de benefietavond in Jongerencentrum Ex Voto kochten massaal lootjes. Na de opening van het evenement door burgemeester Carla Breuer kon het feest beginnen. In drie opeenvolgende rondes bleef het Rad van Fortuin maar draaien en vele tientallen prijzen werden uitgedeeld. Variërend van elektrische tandenborstels tot boeken, schilderijen en zelfs een televisie.

Tijdens deze avond konden de bezoekers op één van de drie (stationaire) racefietsen stappen. Het doel was, om deze avond minimaal 200 kilometer te fietsen. Als dat lukte, zou de Rotary Club Voorhout niet alleen een euro per kilometer doneren, maar ook nog eens 50 euro bonus geven. Op deze manier hielpen de bezoekers niet alleen het goede doel, maar werkten ze ook aan hun eigen gezondheid.

De totale opbrengst van deze avond was maar liefst 1.750 euro. Yvonne van Biezen, bestuurslid van Wish-Omnia, was totaal verrast door het feit dat de jongeren zich zo hebben ingezet, met dit fantastische bedrag tot gevolg. “Armoede zit vaak verborgen en mensen schamen zich ervoor. De opbrengsten worden gebruikt om gezinnen in de Bollenstreek te ondersteunen. Deze jongeren hebben andere jongeren geholpen!”

De bedenkster en uitvoerster van de avond, Roos, was terecht blij met het verloop van de succesvolle avond. “Ik ga hier de komende week van genieten.”

Verwarm de band met je klant

Iedere dag ben je als ondernemer bezig met serieuze zakelijke gesprekken. High-profile klanten,

bijzondere relaties; elk moment met hen is waardevol. Hoe fijn zou het dan zijn, wanneer je hen kunt

uitnodigen voor een bijzondere opzet van virtueel racen met GT3-auto’s? Gamestudio manager Rob

Laurs kan er alles over vertellen in het vijfsterren Grand Hotel Huis ter Duin in Noordwijk.

 

Racemakkers

Rob Laurs en Olav Mol verveelden zich in de start van de covid periode. Rob en Olav kwamen op het

ludieke idee om met vrienden online te gaan racen. Niemand minder dan de landelijk, bekende

Formule 1-pitreporter Jack Plooij kwam met het idee om dit in het Grand Hotel Huis ter Duin te doen.

Vanuit dat idee zijn de RaceMakkers ontstaan en ontstond de samenwerking met Huis ter Duin.

Na Covid was een nieuw format vereist. En wie kent het YouTube programma RaceMakkers niet?!

Mienousch Noorlander van Grand Hotel Huis ter Duin in ieder geval wel. Zij nodigde Rob uit

om van een oude kinderspeelruimte een heuse Gamestudio te maken. Rob, met jarenlange ervaring

in de game- en entertainmentindustrie, had niet veel nodig om de plannen uit te werken.

Een ronde voor op de concurrenten

Samen virtueel racen op échte racebanen, met een hoog competitie-element, in een speciaal samengestelde modulaire gamestudio. Dit is allemaal mogelijk, terwijl je tussendoor met elkaar kunt praten en zakelijke deals kunt regelen. Samen met Rob, verantwoordelijk voor het managen en exploiteren van de Gamestudio, vindt er een voorgesprek plaats. Het is mogelijk om logo’s aan de wagens toe te voegen, maar het is ook mogelijk om het thema te bepalen. Ook de Gamestudio kan de gewenste branding krijgen. Rob geeft aan: “Deze studio is modulair ingericht zodat wij, met je hulp, deze Gamestudio kunnen inrichten met de bedrijfskleuren. Dat doen we met behulp van led verlichting en led schermen, wat bijdraagt aan de communicatie met de aanwezige gasten. Deze ruimte bevat 12 vergaderplaatsen en zes high end simulatoren. Tijdens de meeting is ook een 80 inch touchscreen scherm beschikbaar voor presentaties.”

Jack on Tracks GT3 Bedrijvencompetitie

Rob kondigt aan: “We starten binnenkort met de ‘Jack on Tracks GT3 Bedrijvencompetitie’ en ondernemers kunnen zich hiervoor inschrijven. Met een door ons speciaal opgestelde toolkit kan de ondernemer de band met zijn/haar klant verwarmen, creëren, versterken en ook repareren. Hij geeft een voorbeeld: “Soms gaat er weleens iets mis bij een levering." Die klant is dan niet blij; dit is een ideaal moment om die klant uit te nodigen op zo’n race avond en de band te repareren.”

Naast een relatie event, kan de studio ook worden ingezet voor teambuilding evenementen of als incentive voor het behalen van de targets. Rob: “Het is veel meer, dan alleen een avondje plezier maken. Met jouw bedrijf doe je mee aan de bedrijvencompetitie, waar je bij iedere race weer andere zakelijke relaties uitnodigt. Desgewenst kun je er ook een overnachting in het prachtige Huis ter Duin aan koppelen.”

QR-code

Met jouw mobiel kun je de QR-code scannen bij dit artikel om zo meer informatie te krijgen over deze unieke Gamestudio.

Aan alle details is gedacht

Enthousiast? Dan kan de korte vragenlijst worden gevuld, waarna Rob contact opneemt. Hij benadrukt: “Het is belangrijk, dat we met elke klant even kunnen zitten, om de voorbereidingen zo goed mogelijk uit te werken. Tijdens dat gesprek zetten we de puntjes op de i om de hele race beleving een 5-sterren toegevoegde waarde te geven. We zorgen bijvoorbeeld ook voor de hapjes, die passen bij het thema waaronder de race valt. Wordt het bijvoorbeeld een Italiaanse race, dan krijgen de gasten Italiaanse hapjes."

"Tijdens de competitie rijdt iedere deelnemer drie sessies van tien minuten. Tussen het racen door heb je een fantastische tijd met jouw zakelijke relaties. Aan alle details is gedacht. Bij iedere race hoort natuurlijk ook een trofee voor de winnaar. “Iedere klant kan dan voor elk van zijn gasten een trofee overhandigen. Zo’n trofee wordt ongetwijfeld meegenomen naar de individuele bedrijven, waar de trofeeën nog lang zullen pronken. Hiermee blijft jouw klant iedere dag aan jou denken. Dankzij de ‘Jack on Tracks GT3 Bedrijvencompetitie’ kun je bouwen aan de band met jouw klant!”

 

Voor meer informatie: check de QR-code in dit magazine.

De kracht van de koude acquisitie

Een triatlonmentaliteit voor het krijgen van nieuwe leads

‘Veel mensen hebben een bloedhekel aan koude acquisitie; de telefonische acquisitie. Zomaar iemand bellen om te kijken of die persoon interesse heeft in jouw producten of diensten. Fervente triatleten Aron van Vliet en Niels van den Dool van Groeiservices hebben met hun team koude acquisitie geprofessionaliseerd. “De drive om door te gaan, waar anderen stoppen. Doorzettingsvermogen, met een plaat voor je kop tegen beter weten in toch doorgaan met bellen, ligt aan de basis van Groeiservices.”

Een triatlon bestaat uit drie onderdelen: zwemmen, fietsen en rennen. Voor elk onderdeel moet je keihard trainen. Verder gaan, waar anderen stoppen. Wat dat betreft zijn er veel overeenkomsten met het telefonisch benaderen van potentiële klantenacquisitie. “Je komt keer op keer weerstand tegen. Soms moet je tegen beter weten in twintig keer bellen, voordat je een afspraak hebt kunnen maken. Het is taai en uitdagend werk, vergelijkbaar met de mentale uitdagingen die bij triatlons horen. Maar uiteindelijk komt het goed en maak je een afspraak.” Waar Aron zichzelf bezig houdt met het vinden van nieuwe klanten en nieuwe medewerkers (de kop) en de financiën (de staart), doet Niels alles wat hier tussen in zit.

Groeiadviseurs noemen Niels (31) en Aron (30) zich. In de afgelopen drie jaar hebben ze een uitgebreide database opgebouwd in veel verschillende sectoren. Aron lacht: “De meeste mensen hebben een hekel aan het doen van koude acquisitie  Bij een triatlon is het soms ook uitzichtloos, maar je maakt de hele reis en aan het eind bereik je de finish.” Niels vult aan: “Wanneer we voor een organisatie de koude acquisitie oppakken, bespreken we eerst wat het doel moet zijn. Afhankelijk van de gewenste contacten en omzetgroei kunnen we theoretisch uitrekenen hoeveel activiteiten daarvoor ondernomen moeten worden.”’

Kwetsbaar

Aron en Niels zijn twee jonge gasten, die niet bang zijn om zich in een artikel kwetsbaar op te stellen. “We zijn van jongs af al vrienden, maar wanneer je samen onderneemt gaat niet alles leuk, top en goed. Af en toe is er wrijving tussen ons twee en kan het flink botsen, maar zonder wrijving geen glans. Juist wanneer je af en toe stevig botst en van beide kanten jouw visie geeft, kom je er sterker uit. Je moet er altijd hard aan werken om de samenwerking goed te laten verlopen Het is net als je relatie thuis. Wanneer je afgedraaid bent, zie je elkaars zwakke kanten. Net als bij het deelnemen aan een triatlonwedstrijd zie je elkaars zwakheden bovenkomen en dat maakt je sterker. Maar tegelijkertijd maakt dat onze vriendschap ook hechter.”

Het werk is af en toe best pittig. Niels: “We werken in de hoge segmenten met moeilijk te bereiken klanten, zoals het hoofd inkoop van internationaal opererende organisaties. Je krijgt als individuele ondernemer niet vaak de kans om met deze mensen in contact te komen. Wanneer je de bedrijven dan toch met elkaar in contact brengt, geeft dat een heel fijn gevoel! We genieten van ons werk. Drie jaar geleden zijn we gestart vanaf de zolderkamer en met ons team, bestaande uit jonge en frisse mensen realiseren we met veel energie goede resultaten. Zo gaat het in het leven: als je zelf positieve energie uitstraalt, breng je dat over naar de anderen. En dat leidt vaak weer tot positieve resultaten!”

Nieuwe leads

Vaak voeren bedrijven hun acquisitie met hun eigen accountmanagers uit. Dit soort taken worden meestal pas opgepakt als er werk nodig is en de nood aan de man is. “Wij geven een continue stroom van verkoopafspraken bij potentiële klanten. Hierdoor voorkom je omzetverlies en het ‘hollen en stilstaan’ effect. Vaak vragen ondernemers om maximaal twee gesprekken per week in te plannen. Dan kunnen ze zich namelijk bezig houden met hun reguliere werk en zijn er tegelijkertijd iedere week kansen voor nieuwe klanten. Het zaaiwerk naar nieuwe klanten is zo een constant onderdeel van jouw werkzaamheden.”

Betrokken

Aron: “Wij zorgen voor een regelmaat van één tot enkele nieuwe afspraken per week met de beslissers. We gooien geen afspraken over de bühne om te hopen of er iets uitkomt; de zogeheten ‘koffiedrink afspraken’. Na drie maanden evalueren we met onze klanten: ‘Hoeveel nieuwe afspraken zijn er waar je geen opvolging aan gegeven hebt, maar toch een kans in zat?’ We blijven betrokken en zorgen ervoor dat er geen afspraken gemist worden. Aan de achterkant doen wij het agenda beheer, waardoor er niks gemist wordt.”

Niels en Aron; twee jongens uit de polder, die opereren op een normale en nuchtere manier. Ze sporten samen en werken met elkaar en zijn sinds kort ook samen vader geworden. Op een eerlijke en directe manier vinden ze nieuwe klanten voor de ondernemers waar ze voor werken. Over het einddoel, de finish, die de twee altijd willen bereiken, zijn Aron en Niels duidelijk: “We willen dat onze klanten iedere keer weer lachend hun factuur overmaken, omdat ze namelijk een veelvoud aan nieuwe omzet hebben gerealiseerd.”

Vereeuwigen van zakelijke relaties

In 2013 was het verschijnsel nog volledig onbekend; een fotohokje op bedrijfsfeesten en zakelijke evenementen, om een eeuwigdurende herinnering te hebben aan dat moment. Jason Tuhumena introduceerde Boooth tien jaar geleden en is inmiddels marktleider geworden.

Al surfend op het internet kwam Jason een website tegen, die zijn leven zou veranderen. Hij maakte kennis met een fotobooth, die op een evenement stond in Amerika. “Dat was een echte eye catcher. Samen met Damian, Jamel en Akifa hebben we zo’n fotobooth gekocht. Na het installeren en testen, moesten we het nog aan de man brengen.”

Dat ging in het begin nog niet zo snel, blikt Jason terug. “In het begin deed ik alles zelf en klopte letterlijk op de deuren van nachtclubs als Jimmy Woo in Amsterdam. De eerst twintig boekingen deden we gratis, waarna we de promotiefoto’s online zetten.” Het sloeg aan. “We begonnen met één Boooth machine, met vier boekingen in de eerste maand. Maar binnen drie maanden zaten we ieder weekend helemaal vol en stond de agenda volgeboekt met allerlei afspraken op de werkdagen.”

Package deals

Een bevriende productontwikkelaar ontwierp drie extra modellen en vanaf dat moment ging het hard. “In eerste instantie focusten we ons op de clubs, omdat ik daar veel contacten had. Maar vervolgens gingen we ons focussen op bruiloften, feesten en partijen. Ook bieden we package deals aan met weddingplanners en organisaties als de RAI, waarbij zij commissie krijgen voor iedere Boooth-booking, die zij realiseren.”

Ook het bedrijfsleven heeft Boooth inmiddels ontdekt. Vooral ook, omdat deze mobiele pasfotohokjes aan de buitenkant kunnen worden omgetoverd in een Boooth met logo’s van de organiserende onderneming of in de huisstijl van het betreffende corporate event, festival of de beurs. Daarnaast is zo’n fotoboooth ook een slimme manier om aan zakelijke emailadressen te komen, tipt Jason: “Jouw zakelijke contacten kunnen een gratis foto ontvangen, wanneer ze hun mailadressen invoeren. Dit is ideaal voor de directe benadering van de potentiële klant en de aftersales.”

Ballenbak

Boooth heeft drie verschillende producten: de Open Air fotobooth, in de vorm van een fotozuil, het traditionele fotohokje met gepersonaliseerde buitenpanelen en de Mirrorbooth. Jason: “Naast deze drie producten doen we ook maatwerk; dat kan zo gek mogelijk zijn. Gasten kunnen bijvoorbeeld in een ballenbak springen, waarbij we een foto van bovenaf maken.”

Bent u ook op zoek naar een ludieke manier om uw (toekomstige) klanten te verrassen? Voor meer informatie: www.boooth.me.

“Grensverleggend ondernemen is voor ons normaal”

FLX Space

JOEP DERKSEN

Carlo Vreeken is een man met een missie. De keuzes die hij maakt, doet hij weliswaar intuïtief, maar altijd heeft hij zijn uiteindelijke (tussen)doel in beeld. Met FLX Space schudde hij de kantoormarkt radicaal op: steeds meer ondernemers ervaren het gemak van het huren van een kantoor, zonder dat je een jarenlang huurcontract krijgt opgelegd. Waarbij je de huur van het kantoor maandelijks kunt opzeggen.

Het majestueuze kantoorpand aan de Opaallaan 1180 in Hoofddorp is een verzameling van nieuwe start-ups, hipo’s (high professionals), startende ondernemers en voormalige thuisondernemers, die de volgende stap naar een eigen bedrijfsruimte hebben gezet. Dagelijks is het een ‘buzz’ van bedrijvigheid.

Carlo heeft een aantal geheime wapens, die bijdragen aan het grens verleggend ondernemen van FLX Space, zo verklapt hij. “In mijn team werken alleen vrouwen. Ik durf mijn handen in het vuur te steken voor hen. We zijn allemaal uit hetzelfde hout gesneden. Wanneer ik mensen aanneem, wil ik dat er ondernemerschap in zit. Inderdaad heb ik bewust gekozen voor alleen vrouwen. Een vrouw bij de receptie doet het bij zowel de mannelijke als de vrouwelijke huurders altijd beter om het de mensen naar de zin te maken.”

Platform

FLX Space is genomineerd voor de Sterkste Schakel: het is een eer, die zeker niet iedere ondernemer te beurt valt. En tegelijkertijd ook een beloning voor het harde werk van de afgelopen jaren. “Wat we hebben gezegd is ook uitgekomen. We wilden een platform bieden aan young professionals, die bezig waren met een start-up, maar niet direct hun nek wilden steken in een strop van een meerjarig huurcontract. Hier krijg je een vaste m2 prijs, zonder extra kosten.”

Dat zoveel jonge ondernemers in het pand zitten, motiveert Carlo zelf ook. Hij geeft een voorbeeld: “Willemijn Jansen van MeerBusiness; dat is zo’n frisse wind. Het is heel gaaf om te zien, hoe jonge mensen met hun nieuwe inzichten kunnen mengen met de eerdere generaties. Onze huurders zien elkaar ook als buren. Ze lopen bij elkaar binnen, inspireren elkaar en dankzij onze tweewekelijkse koffieochtenden of vrijmibo’s leren ze elkaar steeds beter kennen. Hieruit ontstaan weer nieuwe zakelijke mogelijkheden én productontwikkelingen.”

Behapbaar

Het is Carlo met zijn team en de unieke verhuurformule gelukt om het voormalige ‘Probiblio’ pand binnen enkele jaren vol te krijgen. Deze maanden worden de laatste werkzaamheden voltooid om het pand helemaal up to date te krijgen. Duurbetaalde aannemers zie je er echter niet rondlopen: “Wij denken anders. We nemen geen aannemer in dienst, waarbij al het werk anders gecalculeerd is. We doen dit verbouw- en schilderwerk met ons eigen team. Zo bouwen we de laatste fase in het pand af. En daardoor kun je de huren behapbaar houden voor iedereen.”

Carlo kijkt uit naar de zomermaanden, waanneer deze werkzaamheden volledig afgerond zijn. “Vanaf het moment dat hier geen bouwleider meer rondloopt, geeft mij dat interne rust. Het zorgt bij mij voor een leeg hoofd, dat ik nodig heb om nieuwe stappen te zetten. Ik droom van een nieuw, zelfstandig gerund pand, waarmee ik FLX Space verder kan uitbreiden. Samen met mijn team gaan we de Haarlemmermeer veroveren!

 

 

De Golden Girls:

Myrthe Yetim (28)

Myrthe is Carlo’s steun en toeverlaat, die in 2019 voor hem kwam te werken. “Ik werkte in de uiterlijke verzorging, maar was op een gegeven moment helemaal klaar met de lange dagen. Ik zocht iets totaal anders. Via een vriendin kwam ik in contact met Carlo, waarbij we een heel open gesprek hadden. Het voelde niet als een sollicitatie; het voelde direct goed.”

Ze was vanaf het begin betrokken bij het opbouwen van de FLX-locatie aan de Hoofdweg en de Opaallaan en geniet van haar werk. “We zijn hier zeker grensverleggend bezig. Voor onze huurders is niets te gek, zolang het in overleg gaat. Je kunt hier heel erg je creativiteit in het kantoor kwijt. Jouw kantoor mag je zelf inrichten en we zien dan ook de gekste behangprintjes of de fraaiste kleurencombinaties.”

Myrthe is net teruggekeerd van zwangerschapsverlof en ze geniet met volle teugen. “Het is heerlijk om weer aan het werk te zijn; gezellig met de meiden op kantoor. Je hoeft niet alleen maar mamma te zijn, maar kunt ook je eigen dingen doen. Ik geniet van de close contacten met onze huurders: FLX Space is als mijn tweede thuis.”

 

 

 

Rinskjen van der Mark (31)

Rinskjen volgde een opleiding als grafisch vormgever, maar kwam na haar zwangerschap ‘tussen twee banen in te zitten’. De zoektocht naar werk ging eerst niet zo soepel en in een ingeving solliciteerde ze voor een baan als receptioniste. Het bleek een gouden keuze.

Terugblikkend laat ze weten: “Door het werken bij FLX Space ben ik meer dan alleen moeder en heb ik mezelf mogen ontwikkelen. Carlo zag, hoe ik allerlei activiteiten zelf oppakte, zoals het onderhoud van de website en de sociale media. Hij bood mij de kans om verder te groeien; ik hoefde niet alleen te blijven werken als receptioniste.”

Van de contacten met de huurders geniet ze ook: “Iedereen in het pand is vriendelijk en ze zijn oprecht benieuwd naar hoe het met je gaat..” Waar heb je het meeste zin in: om naar huis te gaan of om naar het werk te gaan? “Dat wisselt. Soms is het heerlijk om even geen moeder te zijn en naar het werk te gaan. Maar na een dag van tien uur werken is het ook fijn om weer terug naar mijn gezin te gaan..”

 

 

 

Sarah Yassien (28)

Sarah is als laatste bij het team van Golden girls gekomen. Zes maanden werkt ze hier nu. Na veertien jaar actief zijn in het hotelmanagement was ze op zoek naar iets totaal anders. Ze blikt terug: “Het solicitatie gesprek duurde 4,5 uur, doordat ik direct uitgenodigd werd om met het gehele team mee te lunchen. Dit, terwijl ik nog niet eens aangenomen was. Het gaf me een gevoel van een warm welkom in het -op dat moment nog- nieuwe team en dit liet al meteen de fijne werksfeer zien.”

“Carlo was op zoek naar een alleskunner; het liefst een vrouw. Hij vindt het prettig om met vrouwen onder elkaar te werken, want dat zorgt voor een goede dynamiek; een combinatie van mannelijk testosteron en vrouwelijke charme op het kantoor.”

Hoe heeft jouw komst de grenzen van het al bestaande team verlegd? De vraag verrast haar even, maar ze antwoordt: “We hebben met ons allen kunnen werken aan verbetering. Of het nu gaat om de bouwwerkzaamheden of administratieve zaken. Met onze twee wekelijkse koffieochtenden of vrijmibo’s blijven we netwerken.”

Ze kijkt uit naar de toekomst: “Ik voorzie, dat we binnen twee jaar een nieuwe locatie erbij hebben. Ons meidenteam gaat hier aan werken en eventueel zullen we ons team uitbreiden. We doen dit met plezier, omwille van Carlo, die altijd zijn ogen open heeft en heel goed weet wat hij wil.”

 

 

 

Merel Hoogeboom (25)

Perfectionist als ze is, legde Merel de lat hoog voor zichzelf, toen ze twee jaar geleden bij FLX Space kwam te werken. “Ik had het zeven maanden geprobeerd om als fulltime huismoeder te functioneren, maar dat lag me niet. Ik ben een sociale vlinder. De dynamiek van het team waar ik in terecht kwam was fantastisch. In het begin was ik heel onzeker, ik was mijzelf een beetje kwijtgeraakt in het nieuwe moederschap en in mijn kennen en kunnen. Ik wilde graag alles perfect doen. Hier kreeg ik van Carlo en Myrthe alle ruimte om weer te kunnen groeien in het werk leven en de functie. Dat mag en gebeurt met fouten maken en ervan leren! Verzekerden ze me. Ik geniet van het ongedwongen contact onder elkaar.”

Ze vervolgt: “Het is ook heerlijk werken om de hele dag met mensen in de weer te zijn, waarbij je de ‘klik’ opbouwt met de huurders. Bij FLX Space kon ik uit mijn schulp kruipen, persoonlijk groeien en de persoon worden, die ik écht ben en dat is terug te zien aan het contact wat ik met de huurders heb. We zijn hier een familie; niet alleen ons team, maar ook met onze huurders. Ik wil hier niet meer weg!”

Strijdlustig besluit ze: “Met ons team gaan we als FLX Space de komende jaren de hele kantoorverhuurbranche in de Haarlemmermeer overnemen! Toekomst: pas maar op!”

Inzicht wordt steeds belangrijker

Ondernemen met oog voor de omgeving én toekomst

Met de opening van de vierde vestiging in Alphen aan den Rijn zet Weverling Groenproviders een nieuwe stap vooruit. Het energieneutrale pand staat symbool voor het duurzame denken, dat in dit 84-jaar oude bedrijf verweven is.

Eigenaar Menno Weverling geeft een korte rondleiding: “De warmtepomp wordt binnenkort geleverd voor dit pand, dat zo duurzaam mogelijk is ingericht en waar op het dak uiteraard zonnepanelen liggen. De kantine heeft een groen dak; we practise what we preach! De groene parkeerplaatsen (met oplaadstations) zijn waterdoorlatend en op de dijk naast ons pand zaaien we bloemenweidemengsels en we plaatsen er bijenkasten.” De van petflessen gemaakte wandpanelen zorgen voor geluidsreductie, diverse stoelen in het gebouw zijn allemaal gemaakt van gerecycled materiaal. Vestigingsleider Martin Bregman wijst enthousiast naar het decoratieve latwerk, dat her en der het gebouw siert. “Dit hout hebben we hergebruikt uit oude slooppanden. In de vergaderzaal en de pantry staat een tafel die gemaakt is uit één boomstam; een Westlandse iep.”

Extra opdrachten

De tafels symboliseren ook de wortels van het bedrijf. Menno’s opa heeft indertijd de onderneming opgezet vanuit Den Haag en later in het Westland. Zijn kleinzoon Menno is rond 2007 begonnen met de omslag naar het duurzaam ondernemen. In eerste instantie gebeurde dat laagdrempelig, met het voornemen om ‘maatschappelijk verantwoord te ondernemen’. Inmiddels maakt Weverling vrijwel alleen nog gebruik van elektrisch gereedschap en het aantal elektrische auto’s in het wagenpark neemt toe. Vijf jaar geleden leek het nog onmogelijk, maar tegenwoordig werken elektrisch aangedreven maaimachines, kettingzagen en bladblazers net zo goed als de dieselvarianten. Het gebruik van dit elektrische gereedschap en de elektrische voertuigen levert Weverling veel extra opdrachten op van gemeenten en (semi-) overheidsinstellingen, waar het duurzame werken van bedrijven steeds vaker een belangrijke bepalende factor wordt voor het toekennen van lucratieve opdrachten. Ook levert het hen een hogere positie op de CO2 Prestatielader op die inzicht geeft in het energieverbruik en CO2-emmissie van een bedrijf. [KDE(1] 

Jeroen van Beek is Lease specialist bij Rabobank. “We zijn trots op een klant als Weverling. Onderzoek van Raboresearch toont aan dat de transitie naar een nieuwe economie stagneert in de BV Nederland. Weverling is een toonvoorbeeld van de stappen die je vandaag al kunt zetten. Door de inzet van kennis, netwerk en advies over financiële oplossingen helpen wij bedrijven als Weverling toekomstbestendig ondernemen. Daarbij kijken wij naar het brede plaatje, want een duurzame investering die je niet terug kunt betalen, is uiteindelijk verre van duurzaam.

Elektrificatie leasen

Jeroen: “Stel, je overweegt als ondernemer de aanschaf van een elektrische vrachtwagen. Dan kan onze duurzaamheidsadviseur meedenken, weet onze subsidieadviseur welke subsidies hiervoor beschikbaar zijn, kijkt de verzekeringsadviseur naar de bedrijfsrisico’s en adviseert de accountmanager, vaak in afstemming met mij, welke financiering passend is. Natuurlijk gaan de kosten voor de baten uit.” Hij vervolgt: “Als ondernemer hoef je niet alles wat elektrisch opereert ook zelf te kopen. Auto’s, vrachtwagens, maar ook diverse bedrijfsmiddelen zoals de machines die Werveling gebruikt, kunnen vaak geleased worden. En natuurlijk ook de zonnepanelen waarmee je die machines oplaadt.”

Voor ondernemers die verduurzamen zijn er naast de regulaire bancaire financiering nog oplossingen zoals De Rabo Impactlening met rentekorting en Rabo Groen lening met groenkorting. “Met deze oplossingen hopen we ondernemers extra te stimuleren te investeren in een duurzame toekomst van het bedrijf.”

Duurzaam ondernemen is natuurlijk leuk voor de planeet, maar het is in feite van levensbelang voor de individuele bedrijven. Martin voorspelt: “Over pakweg drie jaar kun je als onderneming geen opdrachten meer binnenhalen bij gemeenten, wanneer je niet duurzaam bezig bent. Je ziet de ontwikkelingen nu al gebeuren. In steeds meer stadscentra worden milieuzones ingevoerd. In Alphen mag je vanaf 2025 niet meer met een op diesel aangedreven bedrijfsbusje de stad in.” Menno: “Bedrijventerreinen zullen ook veel groener worden”.

Je impact zichtbaar maken

Jeroen: Wat jullie goed doen is de daadwerkelijke impact meten. Dit is voor grote beursgenoteerde bedrijven al verplicht per 2024. Inzicht wordt dus steeds belangrijker. Zo verstrekken wij als Rabobank bijvoorbeeld alleen een Rabo Impactlening of Rabo Groen Lening als een bedrijf in het bezit is van specifieke keurmerken respectievelijk groencertificaten.’

‘Met dank aan de Rabobank weten wij de weg naar de juiste oplossingen inmiddels te vinden en kunnen we duurzaam doorgroeien.’ Weverling Groenproviders weet daar alles van. Menno kijkt nog even naar het fonkelnieuwe pand, dat schittert langs het water in Alphen aan den Rijn: “Dit pand, met haar groene dak en omringd door bomen en bloemen is de belichaming van wat en wie we zijn. We brengen stad en land tot leven; groen maakt het verschil!”

---

 [KDE(1]Hier hebben we het ook nadrukkelijk over gehad, wel een belangrijk onderdeel met oog op de toekomst, graag in overleg met menno aanvullen

Teylinger Open doorslaand succes

Cees van Velzen wint Blue Jacket

TEYLINGEN – Op vrijdag 2 juni werd het golftoernooi Teylinger Open gehouden. Op de golfbaan van Westwoud gingen inwoners en ondernemers van Teylingen en de omliggende gemeenten de strijd aan. Op het spel stond de ‘Blue Jacket’; het eervolle blauwe jasje, dat alleen gedragen mag worden door de winnaar van het Teylinger Open.

Dit jaar was de organisatie voor het eerst in handen van de Rotary Club Voorhout. De vorige organisatoren Roel van Iersel en Leen van Goeverden stopten er vorig jaar mee. De Rotaryleden Ko Dekker, Marcel van den Broek, Steven Schrader en Joep Derksen wilden dit mooie streekgolftoernooi graag behouden en er conform de traditie van de Rotary een goed doel aan verbinden. Dat is meer dan gelukt!

Bijna vijftig deelnemers bezochten de Noord-Hollandse golfbaan Westwoud: een prachtige en uitdagende golfbaan met veel water en bunkers. De golfers kregen bij de ontvangst een uitgebreid lunchpakket. Na het maken van de traditionele groepsfoto klonk om 13:00 uur het startschot. Precies op dat moment brak de zon door de wolken en deze zon bleef de hele dag schijnen.

Tijdens het golfen werden de deelnemers verrast met heerlijke versnaperingen. De golfresultaten verschilden natuurlijk nogal. Waar de ene golfer alle hoeken en bunkers van de baan zag, stegen andere deelnemers weer boven zichzelf uit. Tot het allerlaatste moment bleef het spannend, wie de winnaar van de Blue Jacket zou worden. Uiteindelijk waren er drie golfers die hetzelfde hoogste aantal stablefordpunten had behaald: Tonny van Ruiten, Maarten Benschop en Cees van Velzen. Bij een gelijk aantal stablefordpunten wint volgens de golfregels de persoon met de laagste handicap en dat was dus Cees van Velzen!

Blue Jacket

Van Velzen won niet alleen de Blue Jacket, maar ook de Teylinger Open Wisselbeker en een fonkelnieuwe golftas. Tonny van Ruiten gaat de boeken in als de beste vrouwelijke golfster van 2023. Daarnaast werden andere golfprestaties geëerd. Peter Tetteroo was de winnaar van de Longest Drive bij de heren en Margreeth Bergman won de Longest Drive voor de vrouwen. Mathias Ewen won de Neary en Robert Rijnsburger veroverde de Tweary. Het beste sponsorteam (met het gemiddeld hoogste puntenaantal) bestond uit Theo Guijt, Mark van den Berg, Rolf Duindam en Maarten Benschop.

Dit jaar gaan voor het eerst de opbrengsten van het Teylinger Open naar een goed doel; Stichting Leergeld. Het geld (waarvan het totaal bedrag later bekend wordt gemaakt) wordt gebruikt om kinderen uit arme gezinnen in de Duin- en Bollenstreek mee te laten doen aan activiteiten op het gebied van sport, onderwijs, cultuur en welzijn.

Volgend jaar wordt het Teylinger Open weer gehouden. Voor meer informatie: www.teylingeropen.nl.

Zonnebloem, afdeling Voorhout, viert zestigjarig bestaan

De Voorhoutse afdeling begint al aardig de pensioengerechtigde leeftijd te bereiken. Zaterdag 3 juni vierden de vrijwilligers en leden van de Zonnebloem het zestigjarig bestaan. Wethouder Reny Wietsma kwam speciaal langs om drie vrijwilligers in het zonnetje te zetten.

Al 60 jaar kijken de vrijwilligers van de Zonnebloem afdeling Voorhout om naar mensen met een lichamelijke beperking of eenzaamheid. De vrijwilligers bezoeken deze mensen thuis of nemen ze mee voor een gezellig uitje in groepsverband. Hierbij is een lichamelijke beperking nooit een belemmering; met liefde helpen de vrijwilligers, bijvoorbeeld met het voortduwen van rolstoelen.

Het jubileum werd samen met gasten, vrijwilligers en genodigden gevierd. Hierbij konden een smakelijk hapje en een lekker drankje natuurlijk niet ontbreken. Drie vrijwilligersjubilarissen werden tot hun grote verrassing naar voren geroepen. Henk Suiker en Nel van Hoekelen zijn tien jaar vrijwilliger en Joke Schrama maar liefst 25 jaar vrijwilliger. De wethouder pinde hen mooie speldjes op en gaf ze een bos bloemen als dank voor al hun inzet.

André van Duin

Na dit officiële gedeelte trakteerde Cultuur Verheft de aanwezigen op hun André van Duin uitvoering. Dat ging er in als gesneden koek! Het publiek lachte smakelijk om de herkenbare sketches en typetjes zoals we die kennen van André van Duin. Maar zangeres Alois kreeg de complete zaal stil tijdens de uitvoering van een prachtig liedje, geschreven door André.

Na de optredens en onder begeleiding van vrolijke muziek  zetten vrijwilligers en leden al snel de polonaise in. Hierna zetten de vrijwilligers het evenement nog even door met een gezamenlijk en smakelijk buffet, als dank voor al hun inzet. Voorzitter Jan van Bakel is trots op alle mensen, die zich zo inzetten voor hun medemensen met beperkingen. “De Zonnebloem afdeling Voorhout hoopt nog heel lang door te mogen gaan met haar vrijwilligerswerk. Heeft u ook behoefte aan wat aandacht en gezelligheid? Meld u dan aan als gast. Ook zijn wij altijd op zoek naar enthousiaste vrijwilligers. U kunt zich aanmelden als gast of vrijwilliger via de website www.zonnebloem.nl of via onze secretaris Dineke van der Meijden, 0252 215 173.”

Springen en glijden op het Luchtkussenfestival

Het jaarlijkse Luchtkussenfestival in Voorhout staat weer voor de deur en belooft op zondag 4 juni een spektakel van formaat te worden. Met al veertien succesvolle edities achter de rug is dit spring- en glijfestijn een geliefd evenement voor kinderen en gezinnen uit de wijde omgeving. Ook deze zondag wordt een dag vol plezier en avontuur voor de kinderen, waarbij de opbrengsten van dit evenement ook dit jaar weer naar een goed doel gaan.

JOEP DERKSEN

Het luchtkussenfestival heeft de afgelopen jaren meer dan 25.000 kinderen een onvergetelijke dag bezorgd. Ze hebben gesprongen, geklommen en gegleden op een uitgebreid assortiment luchtkussens van alle vormen en maten. Van reusachtige opblaasbare haaiglijbanen tot kleurrijke springkussens en waterbanen; er is voor elk kind wel iets te beleven. De vreugde en opwinding op hun gezichten zijn als (groot)ouder ieder jaar een genot om naar te kijken.

Naast de vele kinderen die deelnemen, komen ook de vaders, moeders, opa’s en oma’s mee om hun kroost te zien genieten van de vele attracties. Terwijl ze tegelijkertijd ook een drankje of hapje kunnen nuttigen op de vele terrasjes die deze dag geopend zijn. Het luchtkussenfestival is dus een gezellig samenzijn van de verschillende generaties.

Nalatenschap wordt voortgezet

Een ander indrukwekkend aspect van het Luchtkussenfestival is de betrokkenheid van de gemeenschap. Achter het succes van iedere editie staan elk jaar 175 toegewijde vrijwilligers. Deze enthousiaste individuen zetten zich in om alles in goede banen te leiden. Van het opzetten van de luchtkussens tot het regelen van de logistiek en het waarborgen van de veiligheid; hun inzet is van onschatbare waarde. Het is dankzij hun harde werk en toewijding dat het festival elk jaar weer een groot succes is. Een nieuwe generatie heeft dit jaar de organisatie overgenomen; voorzitter Ruud Neuteboom draagt het stokje over aan de nieuwe voorzitter Robin van Velzen. Robin is de zoon van Jan van Velzen, die de geestelijk vader is van het Luchtkussenfestival. Hiermee wordt zijn nalatenschap voortgezet.

Daarnaast zorgen de betrokkenheid van de Voorhoutse gemeenschap en de bezoekers uit de wijde omgeving ervoor, dat geld wordt ingezameld voor goede doelen. In totaal is er tot nu toe maar liefst 150.000 euro opgehaald. Hiermee worden goede doelen gesteund op het gebied van gezondheid, jeugd en ook veel verschillende sociale organisaties.

Op zondag 4 juni is het dus springen geblazen! Het evenement vindt plaats in de Herenstraat in Voorhout en begint om 13:00 uur. De kinderen kunnen dan 4,5 uur springen. Wees op tijd, want vorig jaar was het evenement uitverkocht! De kaartjes kosten slechts 7,50 euro per kind. Volwassenen, die de kinderen begeleiden, hoeven niets te betalen.

"We zijn de logische keuze"

"Voor de beste financieringsoplossing”

Wanneer je als ondernemer op zoek bent naar een financiering of juist wilt investeren, moet je je begeven in een compleet nieuwe wereld van financieringsaanbieders. Hoe fijn is het dan, om gebruik te kunnen maken van Credion Leiden en Credion Bollenstreek; experts in het realiseren van bedrijfs- en vastgoedfinancieringen.

Speciaal voor het interview komen Marc Hoekstra, Daniël van Egmond, Martine de Vries en Mikel de Jong bij elkaar. Het is een rustmoment in de anders zo hectische wereld van financieren, crowdfunding en private equity. “We zijn twee aparte kantoren, maar trekken heel intensief met elkaar op”, geeft Martine aan. “Mensen vinden financieringen vaak ingewikkeld. Of het nu gaat om particuliere hypotheken, overnames van bedrijven, vastgoedaankopen tot complete nieuwbouwprojecten.”

Credion Bollenstreek en Credion Leiden bieden veel meer service dan ‘reguliere banken’, informeert Daniël: “We verbinden partijen die geld nodig hebben met partijen die geld willen uitlenen. Door de samenwerking tussen ons vieren kunnen we gebruik maken van elkaars vakgebieden en specialiteit.

Credion is al vele jaren actief in deze regio. Met ruim tachtig verschillende financiers worden financieringsoplossingen gezocht én gevonden. Mikel informeert: “Ondernemers willen geen standaard pakket voorgeschoteld krijgen. Ze willen hun eigen weg kiezen en hun eigen plan creëren. Wij helpen hen om die plannen te realiseren.” De vragen waar Credion mee te maken krijgt, zijn enorm gevarieerd. Marc laat weten: “Soms heeft het met een snelle manier van handelen te maken. De andere keer gaat het om een juridische situatie of stijgende rentetarieven.”

Maar ook onderscheidt Credion zich op een ander vlak. “Een bank stelt soms bepaalde eisen, waar het gaat om financiering, gebaseerd op de uitgangspunten van die bank. Credion kijkt altijd naar de meest gunstige voorwaarden voor de klant zelf. We zijn de logische keuze voor de beste financieringsoplossing.”

 

Credion Leiden                                                                            Credion Bollenstreek
Rijnsburgerweg 159                                                                   Jonckerweg 17
2334 BP Leiden                                                                           2201 DZ Noordwijk
T: 071 301 6016                                                                                         T: 071 207 0007
E: leiden@credion.nl                                                                  E: bollenstreek@credion.nl
W: www.credion.nl                                                                    W: www.credion.nl

‘Vuile mafketel’ is aanklacht tegen zorg- en rechtssysteem

BOSKOOP – Van een zelfverzekerde vrouw in de kracht van haar leven veranderde Beppie Vermeulen in een paar jaar in een angstig en schuw vogeltje. Door jaren van emotionele ondermijning door haar narcistische (huidige ex-) echtgenoot raakte ze zichzelf kwijt. Nadat Beppie de moed had om uit de destructieve relatie te vertrekken, belandde ze in nieuwe achtbanen: de hulpverlening en het rechtssysteem.

Haar eerste huwelijk was na 25 jaar uitgeblust en rond die tijd ontmoette Beppie een man, die haar op een voetstuk plaatste. “Ik miste een stuk aandacht in mijn leven en die aandacht kreeg ik van hem. Alles wat ik zei en deed, was geweldig. Ik zette een roze bril op en die bril ging niet meer af. ‘Eindelijk zag iemand me zoals ik werkelijk ben!’ zo dacht ik. Maar de waarheid was; hij heeft jou nodig en hij had mijn licht nodig. Hij pakt mijn energie weg en mijn licht ging naar beneden, terwijl hij voor de buitenwereld kon shinen. Ik verdween helemaal in het niets en werd een klein waakvlammetje.”

Haar deformatie van zelfstandige vrouw tot angstig, hulpeloos wezentje gebeurde heel geleidelijk. “Ik had nooit gedacht, dat mij dit zou overkomen. Ik kwam wat later uit mijn werk en had die dag heel chique ondergoed aan. Hij was ongerust en werd hier woedend over. Dus ging ik me aanpassen: als jij dat vervelend vind, doe ik dat ondergoed alleen thuis aan. En dan ga je jezelf steeds meer aanpassen. Mijn haar zat niet goed, de kleding was verkeerd. Alles moest anders, want als je dat doet, houden de ruzie en het schelden op. Vandaar de titel van mijn boek: ‘Vuile mafketel’.”

De eerste klap

 “De ruzies kwamen steeds sneller achter elkaar. Het werd steeds erger. De eerste klap viel na een half jaar huwelijk. Het was voor Beppie toch niet de druppel om dit huwelijk te verlaten. Ze ging de volgende dag met een blauw gezicht naar haar werk. “Ik zei letterlijk: ‘Ik ben van de trap gevallen’. En daarna kon ik niet meer terug, want waar moest ik heen? Ik werd weggehouden bij vrienden en familie en was veranderd in een heel schuw vogeltje.”

Uiteindelijk woog Beppie nog maar 48 kilo. Na een dag vol ruzie hing haar leven aan een zijden draadje: “Op een nacht wurgde hij me gewoon. Ik voel nu nog zijn handen om mijn nek. Ik ben niet gelovig, maar ik ging het ‘Onze vader’ bidden. Daarna zakte ik weg. Uiteindelijk werd ik wakker, maar ik dacht dat ik dood was. Ik kleedde me zachtjes aan, pakte de autosleutels en ben naar de auto gerend om naar de huisarts te rijden. Zij zag de angst in mijn ogen en zei: ‘Kom maar binnen’.

Ze deed haar verhaal over de woede-aanvallen en dat niets wat ze deed goed genoeg was. Pas op dat moment werd Beppie verteld, dat ze een relatie had met een man die een narcistische persoonlijkheid had. “Maar ik was zo verslaafd aan hem; ik wist niet waar ik naar toe kon.” Uiteindelijk kon ze terecht bij haar jongere zus, waarna ze haar eigen plek in een flat kreeg.

Om haar gedachten op orde en haar emoties weer onder controle te krijgen besloot Beppie haar gevoelens op papier te zetten. “Het begon met een schrift en toen nog een schrift en daarna volgden steeds meer kladblokken, wat een boek werd. Ik vond dat mensen moesten weten hoe het is om uit een destructieve relatie te ontsnappen.”

Het boek ‘Vuile mafketel’ begint in de nacht dat Beppie wakker werd na de verwurging. En hoe ze vervolgens met allerlei instanties te maken krijgt: de stichting huiselijk geweld, politie, advocaten, rechters, jeugdzorg, het UWV. “Dit boek is een aanklacht tegen het systeem. Als je in rechtszaken zit, kom je er bijna niet meer uit. Rechters en ‘deskundigen’ geloven iemand op zijn blauwe ogen, maar als afspraken niet worden nagekomen, moet je weer een rechtszaak aanspannen.”

Gepassioneerd vervolgt ze: “Brieven van Jeugdzorg, maar ook de Belastingdienst krijg je altijd op vrijdagmiddag. Dan kun je niemand meer bereiken om er op te reageren! Vervolgens heb jij een weekend vol zorgen en onrustige gedachten. Dit is een informatief boek, waarvan ik hoop dat mediators, jeugdzorgmedewerkers, advocaten en rechters het zullen lezen. Dat ze gaan inzien, om te kijken naar de redenen voor een scheiding en niet alleen uit te gaan van het verslag van de gezinsvoogd. Doe je ogen open over dit narcistische systeem, want iedereen werkt hier alleen voor zijn baantje.

Meedenken over komst tunnel

Steeds meer stemmen gaan op voor de komst van een tunnel onder het kruispunt van de Gemeneweg in Hazerswoude-Dorp. Verschillende tekeningen zijn gemaakt van de varianten van zo’n onderdoorgang en op een online bijeenkomst op 5 april kunnen mensen deze varianten bekijken. Het is echter nog lang niet zeker dat de tunnel er komt.

Verkeer; het is een veelkoppig monster. Wie er niet in zit, beklaagt zich over de snelheid van het verkeer en wie er onderdeel van is, wil zo snel mogelijk naar huis. Veel inwoners maken zich zorgen over de veiligheid van hun kinderen en in september vorig jaar is een klankbordgroep opgericht voor de mogelijke komst van een onderdoorgang onder het kruispunt van de N209 en de Dorpsstraat. Samen met het Dorpsoverleg Hazerswoude-Dorp denkt deze klankbordgroep mee met een studie naar de komst van de tunnel. De tunneltekeningen maken duidelijk, wat de ruimtelijke gevolgen zijn van zo’n tunnel. Moeten er bijvoorbeeld huizen voor verdwijnen? Ook wordt op 5 april duidelijk of zo’n onderdoorgang überhaupt technisch uitvoerbaar is.

Een tunnel moet zorgen voor een hogere verkeersveiligheid én een betere lokale leefbaarheid in Hazerswoude-Dorp, maar ook al is die tunnel technisch mogelijk, dan gaat het toch nog zeker jaren duren voordat die onderdoorgang er is. Áls die tunnel er komt, want geld om ‘m aan te leggen, is er nog niet.

Het gemeentebestuur van Alphen aan den Rijn (waar Hazerswoude-Dorp onder valt) kijkt met belangstelling uit naar de resultaten van de tunnelschetsen. Namens wethouder Relus Breeuwsma laat een woordvoerder weten: “Het gemeentebestuur vindt het belangrijk dat de leefbaarheid, bereikbaarheid en doorstroming voor Hazerswoude-Dorp verbetert.” Hierbij wijst het gemeentebestuur er op, dat er ‘op korte termijn’ al maatregelen worden genomen om hier aan bij te dragen.

Dit zogeheten ‘Project N207 zuid’ wordt tussen 2024 en 2028 uitgevoerd. Dan gaat het om het aanpassen en aanleggen van provinciale wegen, wandelpaden en fietspaden en het realiseren van een ecologische verbindingszone, waarbij natuurgebieden met elkaar verbonden worden, zodat dieren (zonder vleugels) van het ene naar het ander gebied kunnen. Het gemeentebestuur ziet mogelijkheden voor de tunnel: “Voor de langere termijn zou een tunnel of tunnelbak ook zo’n maatregel kunnen zijn. Onderzoek moet uitwijzen of dit inderdaad ook zo is.”

Breeuwsma stelt enthousiast: “Het is goed dat dit onderzoek nu zorgvuldig en vooral met de inwoners wordt uitgevoerd.” Er zijn veel voordelen aan de komst van een tunnel, vindt ook het gemeentebestuur. Wanneer het doorgaande verkeer sneller en ongelijkvloers het dorp kan passeren, verbetert de leefkwaliteit. Vooral als daarbij bovenop de tunnel nieuwe ruimte ontstaat. Nadelen zouden kunnen zijn dat een tunnel een grote impact heeft op de verbinding en bereikbaarheid binnen het dorp in de aanlegfase. Een tunnel of tunnelbak neemt namelijk veel ruimte in.

Maar als het gemeentebestuur de komst van zo'n tunnel ondersteunt, waarom is het college nog niet met een voorstel gekomen richting de raad voor financiële ondersteuning? Een woordvoerder geeft aan: “Het onderzoek naar de tunnel wordt vanuit het programma Beter bereikbaar Gouwe  uitgevoerd. Het is bovendien een maatregel die heel duur is en grote impact heeft op de omgeving. Daarom wachten we eerst het onderzoek af tot de kosten, werking en ruimtelijke impact van een tunnel duidelijk zijn. Het uitvoeren van het onderzoek leidt niet automatisch tot een positief besluit. Het college wacht het advies van de bestuurlijke afstemgroep af. Overigens is dit een maatregel in een provinciale weg, waardoor dit in de eerste plaats bij provinciale staten moet worden voorgelegd.”

Aanmelden voor de online bijeenkomst op woensdagavond 5 april  kan op www.beterbereikbaargouwe.nl. Op maandag 24 april is er ook een fysieke informatiebijeenkomst.

De fruitigste school van Nederland

NIEUWKOOP – Scholieren houden wel van een snack tussen de lessen door. Maar hoe voorkom je, dat ze zich dag in, dag uit tegoed doen aan de ene na de andere kroket, broodje falafel of hamburger? Het Fruitpaleis en het Ashram College hebben de handen ineengeslagen om met ‘Fruit today’ van het Ashram College de fruitigste school van Nederland te maken.

‘Fruit today’ houdt in, dat de leerlingen elke dag de mogelijkheid hebben om op het Ashram College vers fruit te eten. Het fruit wordt meerdere keren per week aangeleverd door het Fruitpaleis en in de daarvoor bestemde koelkast gelegd. Donderdag 30 maart was de aftrap van ‘Fruit today’. Initiatiefnemer Rob Vaneman, de bekende eigenaar van het Fruitpaleis, onthulde samen met schooldirecteur Meindert Brouwer de koelkast waar alleen maar vers fruit in ligt.

Vaneman licht toe: “Wij zijn ruim twee jaar geleden begonnen met Fruit today. We plaatsen op verschillende locaties koelkasten, die we de hele dag door vullen met vers fruit, groenten en gezonde salades. Daar willen we een gezonde werk-, sport- en leerplek mee creëren. Dit is ook ideaal voor middelgrote bedrijven, die zelf geen bedrijfskantine hebben.” Onder meer de organisatie Wijdezorg maakt gebruik van ‘Fruit today’.

De schooldirecteur van het Ashram College wilde de Fruit today koelkast in eerste instantie een weekje op proef  hebben voor de medewerkers. Na een week belde de schooldirecteur Brouwer echter op: de koelkast mocht niet meer weg: het beviel zo goed! Veel jongeren zijn van huis uit helemaal niet gewend om dagelijks vers fruit te eten. Ze denken dan, dat bananensnoepjes gezond zijn. Terwijl het regelmatig eten van een banaan, appel of peer juist zorgt voor extra energie, dus ook betere leerprestaties.

Daarom kreeg Brouwer nog een idee: om vers fruit en groenten beschikbaar te stellen voor de leerlingen. Vaneman en Brouwer staken de hoofden bij elkaar en ze besloten om een grote campagne op te zetten voor de leerlingen; compleet met posters en displays. Dit is de eerste keer, dat Fruit today beschikbaar wordt gesteld aan middelbare schoolleerlingen. Als het slaagt, kan dit een doorbraak zijn voor heel Nederland, waar het gaat om het gezonder laten eten van pubers en tieners. Vaneman: “Het Ashram College is een relatief kleine school met 350 leerlingen. Als je het hier rendabel kunt maken, is het invoeren van Fruit today ook heel interessant voor een grote school in Alphen. Maar hetzelfde kan een groenteman in Groningen ook doen!”

Ah, heeft Vaneman dan plannen voor het opzetten van een franchise, waarbij groenteboeren uit heel Nederland het ‘Fruit today’ concept gaan verspreiden? “Dat is wel de achterliggende gedachte! Als je dit rendabel kunt maken op een kleine school, is het voor elke school rendabel. De landelijke organisatie JOGG kijkt ook mee, met deze Fruit today actie, die in ieder geval gaat lopen tot het einde van dit schooljaar.

Betekent dit dan, dat de leerlingen geen tosti’s meer kunnen kopen? Dat is niet het geval. “Het Ashram wil niet dat alle kinderen naar de supermarkt in de buurt gaan. Daarom blijven ze op school ook andere etenswaren verkopen. Maar we willen helpen om de pubers de omslag te maken. We bieden hen een strippenkaart aan, waarmee ze voor heel weinig geld een stuik fruit of een bak salade kunnen halen. Zo nemen ze ook wat gezonds tot zich.” Brouwer licht toe: “Ik ben heel benieuwd of we ervoor kunnen zorgen, dat leerlingen het structureel af kunnen nemen. De stempelkaarten zijn bedoeld om te voorkomen, dat kinderen geld meekrijgen van hun ouders, waar ze dan andere dingen mee gaan kopen.” 

Het belang van gezond eten staat buiten kijf, vult Vaneman aan. Zeker in deze tijd, waarin alles zoveel duurder wordt. “Met de huidige crisis zoeken veel huishoudens naar manieren om goedkoper te eten. En dan wordt eerder eten gekocht dat het langst houdbaar is. Juist dat eten zit vol met vet, suiker en zout, wat leidt tot overgewicht.”

Vaneman besluit: “De gezondheid van de kinderen gaat ons aan. Het is mijn uitdaging om zoiets voor elkaar te krijgen. Het is fijn om met iets goeds bezig te zijn. Op de basisscholen, tot en met groep 8, krijgen de leerlingen al regelmatig fruit van de overheid. Fruit dat door de ouders schoongemaakt wordt. Maar zodra de kinderen naar het voortgezet onderwijs gaan, is het fruit niet meer te krijgen. Dat wil ik veranderen; ik wil de kinderen triggeren om meer fruit te eten.”

Ondertussen verdringen de Ashram-leerlingen zich voor het aangeboden fruit van Fruit today. Vaneman en Brouwer kijken tevreden toe: “We maken van het Ashram de fruitigste school van Nederland.”

Rotary Club Voorhout houdt open huis

VOORHOUT – Je leest er steeds vaker over; de Rotary Club Voorhout. Ze organiseren Rondje Kunst, planten bomen en verkopen chocoladebouwsteentjes om hiermee de slachtoffers van de aardbevingen in Syrië en Turkije te ondersteunen. Maar wie zijn deze mannen en vrouwen, die lid zijn van de Rotary?

Je kunt op donderdag 23 maart de ‘Open Clubbijeenkomst’ bezoeken om achter het antwoord op deze vraag te komen. Onder het genot van een fijne maaltijd in Cheers begint de bijeenkomst om 18:00 uur. De Open Clubbijeenkomst van de Rotary Club Voorhout is voor iedereen gratis, maar je moet je wel van tevoren aanmelden via rotaryclubvoorhout@gmail.com.

De avond begint met een lekker drankje en vanaf 19:00 uur is er een gastspreker. Geef daarom bij jouw aanmelding aan, of je er zult zijn vanaf het ‘officiële’ deel, of dat je er ook al voor 19:00 uur zult zijn.

Niemand minder dan Marcel Vermeulen, eigenaar van De IJsmeulen (Herenstraat 43h in Voorhout) is de gastspreker. Hij heeft de chocolade bouwsteentjes in verschillende smaken ontwikkelt. Deze ‘chocosteentjes’ verkopen de leden van de Rotary Club Voorhout en van de opbrengsten worden ‘shelterboxen’ verkocht. Zodat de overlevenden van de aardbevingen in hun benarde leefsituatie in ieder geval een droge plek voor zichzelf hebben. Ook praat Marcel als maatschappelijk betrokken ondernemer over zijn passie; de ijsbereiding en het gebruik van streekproducten.