Burgemeester verzorgt startschot landelijke actie 'Nederland leest'

Langelaar: 'Een boek is voor een kind een kleine schat'

Lisse – Burgemeester Corrie Langelaar gooide vrijdag 20 oktober symbolisch een stapel boeken die in dominostand stonden omver. Ze opende hiermee de landelijke actie ‘Nederland leest’. Tot en met 17 november kunnen alle leden van meer dan 1.000 bibliotheken in Nederland gratis het boek ‘Dubbelspel’ ophalen, maar wel zolang de voorraad strekt uiteraard. In Lisse heeft de bibliotheek 500 boeken klaarliggen.

Joep Derksen

Doel van het weggeven van de tienduizenden gratis exemplaren van Dubbelspel is dat mensen met elkaar in discussie gaan over de onderwerpen die in dit boek naar voren komen: liefde, overspel, politiek en kolonialisme. Speciaal voor de aftrap van deze landelijke actie nodigde de bibliotheek Lisse alle leesclubs in deze gemeente uit, zo legde bibliotheekmedewerkster Lydia Bruggenwirth uit: ‘Het was heel veel werk om het te organiseren, maar ook heel leuk om het te doen’. Ook waren een paar leerlingen van het Fioretticollege aanwezig. De vijfde klassen van het VWO en Havo van het Fioretticollege zullen het boek lezen en met elkaar in discussie gaan.

Nel Warnders, medewerker backoffice van de bibliotheek, heette de bezoekers welkom: ‘Dit is een historisch moment: op alle bibliotheken in Nederland geven de burgemeesters tegelijkertijd het startschot om volwassenen en kinderen aan het lezen te krijgen. Al de hele dag kwamen mensen langs om een gratis boek op te halen, maar we hebben alle exemplaren tot vanavond bewaard. De eerste 25 exemplaren overhandig ik hierbij aan burgemeester Langelaar, zodat ze deze kan delen met de raadsleden en wethouders.’

Fervent

Gevat antwoordde de burgemeester: ‘Maar ik durf niet te zeggen dat ze lid van de bibliotheek zijn. Ze lezen in ieder geval wel veel, maar misschien wel de verkeerde dingen.’ De burgemeester was heel enthousiast over deze actie die mensen tot lezen moet stimuleren: ‘Ik ben een fervent lezer en iedere avond voor het slapen gaan, lees ik enkele bladzijden uit een boek. Ik weet pas sinds kort wat een leeskring is en ik ben een beetje jaloers op jullie: je hebt leuke contacten en kunt lekker ouwe betten.’ Langelaar vervolgde: ‘Ik hoop dat het effect van het weggeven van de boeken is, dat mensen die normaal niet zo snel een boek kopen, nu toch genieten van zo’n boek. Een boek kun je oppakken, lezen en erin wegdwalen. Dat is toch heel wat anders dan een tijdschrift.’

Na haar speech wilde Langelaar nog een hartenwens kwijt: ‘Het is onvoorstelbaar belangrijk dat de jeugd de liefde voor het boek meekrijgt. Ik vraag ouders, opa’s en oma’s om je kind twee of drie keer per jaar een boek te geven: dat kan al vanaf dat ze zes maanden zijn. Er is niets zo fijn om thuis op de bank of samen in bed een boek voor te lezen aan de volgende generatie. Je deelt dan samen en kunt over het boek praten. Een boek is voor een kind een kleine schat: je zet het in de kast en bent er zuinig op. De meeste mensen hebben hun eigen kinderboeken nog: dat zegt wat over de waarde ervan.’

Leesclub

Een van de aanwezige leesclubs was Azolla, wat kroos betekent. Mieke, Joke, Riet, Matti en Frieda zijn vijf van de zeven leesleden van hun club: ‘In onze leesgroep geven we ons bloot en vertellen we over onze gevoelens. We doen dit al drie jaar met elkaar en we kunnen elkaar echt vriendinnen noemen.’ De actie om gratis boeken weg te geven en zo de discussie in Nederland te stimuleren en mensen aan te zetten tot lezen, kreeg van de dames veel waardering. Toch was er een kritische noot: ‘Dubbelspel is een behoorlijk pikant boek en ik zou wel eens willen weten waarom juist dit boek gekozen is.’

Hella S. Haasse geeft in haar lofrede over dit boek een deel van het antwoord: ‘Dubbelspel van Frank Martinus Arion is een voorbeeld van wat herlezen teweeg kan brengen. Dertig jaar geleden gold de roman dadelijk als verrassend: informatief en vol mensenkennis, humor en inzicht, geschreven in soepel, beeldend Nederlands, verrijkt met elementen uit de Caribische cultuur. Bij herlezing nu blijkt het boek dubbel interessant. Het geeft reliëf aan wat wij in de loop der jaren wisten of dachten te weten over Curaçao. Het maakt duidelijk hoe weinig wij hebben begrepen van dat gebied en de mensen die er leven.’