Kans op ontslagreeks door Wmo bij Woon-zorgcentrum Rustoord

Status van onderaanbieder zorgt direct voor problemen

Lisse – Alle stoelen op de publiekstribune waren woensdag 17 januari gevuld tijdens de vergadering voor de commissie Maatschappij en Financiën. Medewerkers, vertegenwoordigers en patiënten van Rustoord en Allerzorg spraken in om hun ontevredenheid te uiten over de gevolgen van de invoering van de Wet voor Maatschappelijke Ondersteuning (WMO). Bij Rustoord dreigen zeven banen verloren te gaan. Wethouder Adri de Roon ontkent dat de gemeente verantwoordelijk is voor dit banenverlies.

Joep Derksen

Gina Ligtenberg, voorzitter van de ondernemingsraad van Rustoord, maakte als eerste gebruik van het inspreekrecht. ‘Rustoord heeft de status van onderaanbieder voor de uitvoering van de WMO gekregen, maar de hoofdaanbieder Thuiszorg Groot Rijnland eist nu dat het huidige goede personeel vervangen moet worden door goedkopere personen. Als dit doorgaat, betekent het dat zeven mensen hun baan verliezen en dat mag toch niet gebeuren. Onze medewerkers kennen de mensen die ze helpen bij de hulp in de huishouding. Bovendien biedt Rustoord, met haar protestants-christelijke inslag, zowel hulp in de huishouding als persoonlijke zorg aan. Als je goedkoper en kwalitatief minder goed personeel inzet, bedreig je de goede samenwerking tussen de zorg en de cliënten.’

Gepassioneerd vervolgt ze: ‘Onze collega’s zien vaak als eerste dat mensen extra zorg nodig hebben. We kunnen hierdoor het beste bepalen wat aansluit bij de vraag van de cliënt. Dit dreigt verloren te gaan doordat Rustoord niet hoofdaanbieder is geworden voor hulp bij huishoudelijke zorg. De groep oudere mensen die bij ons is aangesloten heeft een bewuste keuze gemaakt voor zorg van Rustoord. De WMO is een belemmering van die keuzevrijheid, omdat het aantal zorgaanbieders gelimiteerd wordt. Wij pleiten dan ook voor een 100% vergoeding van het PGB: Persoons Gebonden Budget, net zoals in de gemeenten Katwijk en Noordwijk gebeurt. Juist door volledige compensatie aan te bieden, bied je complete keuzevrijheid.”

Te duur

Wethouder De Roon was niet aanwezig op het moment dat ingesproken werd, maar liet later tijdens de vergadering zijn standpunten horen. ‘Dat zeven mensen bij Rustoord moeten verdwijnen, hoor ik nu voor het eerst, maar het is een zaak van de directie van Rustoord zelf. Misschien had Rustoord te duur personeel, maar dat wil niet zeggen dat Thuiszorg Groot Rijnland ongekwalificeerde mensen in dienst heeft. Inderdaad hebben negen bewoners van Rustoord gekozen voor een andere aanbieder als gevolg van de keuzevrijheid. Maar dat kan de gemeente en de geselecteerde aanbieders niet verweten worden.’ De wethouder zucht diep: ‘Het probleem was erger geweest als Rustoord niet als onderaannemer gekozen was. Het is treurig, maar wij als gemeente hebben niet gekozen voor het WMO-systeem, dat heeft het rijk gedaan.’

Wat betreft de hoogte van de PGB, vonden de insprekers ook geen willig oor bij de wethouder. ‘Een vergoeding van 88% van de kosten voor het PGB is gelijk aan het voorzieningenniveau van 2006. We hadden ook ongunstiger kunnen kiezen en 75% als norm kunnen nemen. 88% is dus redelijk. Het verschil tussen 100% en 88% bespaart de gemeente niet, want we hebben ook extra kosten vanwege de PGB’s. Dat Katwijk zou hebben besloten voor 100%, dat is niet voor Lisse een dwingende reden om ook voor 100% te gaan kiezen. Maar ik hoor graag de suggestie van de gemeenteraad als u vindt dat iets bijgesteld moet worden.’

De woorden van De Roon maken geen indruk op de aanwezigen. Na afloop van de raadsvergadering concludeert een cliënt van Rustoord, de 76-jarige mevrouw Kamerman, strijdvaardig: ‘We vechten gewoon door!’ Ligtenberg vult aan: ‘In februari wordt dit punt behandeld in de raad en dan zijn we er allemaal weer!’