Bewonersgroep protesteert tegen plaatsing speeltoestellen

‘De wethouder maakt misbruik van zijn macht’

Lisse – Twee groepen buurtbewoners staan lijnrecht tegenover elkaar in de Jozef Israëlstraat. De omwonenden van het Jozef Israëlplein proberen de komst van speeltoestellen te voorkomen en de ouders van kinderen in de naastgelegen buurt hebben hier geen begrip voor. De beide partijen stonden op maandag 27 maart slechts tien meter van elkaar, maar is nog nooit zo groot geweest. De redenen voor deze buurtvete zijn twee wipkippen, een speelhuisje, een klimrek en een zitbank.

Door Joep Derksen
De bewoners van het Jozef Israëlplein vinden het ‘schandalig’ dat dit ‘speeltuig’ juist bij hen voor de deur moet: ‘Het trekt hangjongeren aan en de buurt verloedert er door.’ Bij het bewuste veldje is een protestbord opgezet met de tekst: ‘Ja tegen democratie. Neen! Tegen Wipkippers!’ Dit is een duidelijke verwijzing naar CDA-wethouder Jan Kippers, onder wiens verantwoordelijkheid het speeltuinenbeleid valt.

Peter Andriesse, woordvoerder voor de actievoerders op leeftijd, legt uit wat de voornaamste bezwaren zijn: ‘Het besluit om die wipkippen, het bankje en de vuilnisbak te plaatsen is genomen zonder ons burgers erbij te betrekken. Wij zijn helemaal niet tegen speeltuinen, maar doe het dan wel op een goede locatie en niet bij ons voor de deur. Wij zijn mensen die zelf geen kinderen in de leeftijd van 2 tot 6 jaar hebben. Het moet niet zo zijn dat wij toezicht gaan houden op andermans kinderen! Wijs extra speelruimte aan op het grasveld in onze straat tegenover de school ‘de Driemaster’ en in het park tegenover de Gerard Doustraat zijn ook mogelijkheden te over om speeltoestellen en banken te plaatsen.’

Pyjamakleding

Op 5 oktober 2006 kregen de omwonenden het bericht dat de speeltoestellen op het veldje geplaatst zouden worden. Vreemd genoeg werd in deze brief niet gerefereerd aan een bezwaartermijn, maar gaf de inhoud aan dat het plaatsen van de speeltoestellen al een voldongen feit was. Na een brandbrief en een hoorzitting die op 30 januari plaatsvond, besloot wethouder Kippers door te zetten met de plaatsing. De bewoners gingen hiertegen in het geweer op 7 maart, maar tot hun grote verrassing zagen ze op maandagochtend 26 maart wipkippen die uit een vrachtauto geladen werden. De buurtbewoners kwamen massaal de huizen uit, sommigen nog in hun pyjamakleding, om de verbouwereerde wipkipinstallateurs te overwegen te stoppen. De mannen die nergens van af wisten belden wethouder Kippers die al snel arriveerde.

De gemoederen liepen hierbij hoog op met als resultaat dat de bewoners aankondigden een klacht in te dienen bij de gemeente Lisse en Provinciale Staten. Kippers maakte duidelijk dat de mensen ‘Geen poot hadden om op te staan’, maar zegde toe de plaatsing van de speeltoestellen met een maand uit te stellen.

Terugkijkend zegt het gepensioneerde echtpaar Slooter hierover: ‘We willen de huidige situatie handhaven. De kinderen mogen rustig een kleedje neerleggen en lekker spelen, maar met die toestellen beletten ze de kinderen van een jaar of tien om te voetballen. Daar komt bij dat we vooral ook bang zijn voor hangjongeren die worden aangetrokken door het bankje en het kunststof speeltuig. Twaalf jaar terug heeft de gemeenteraad eenzelfde verzoek afgewezen en nu wordt het dan toch doorgedrukt. Dit protest komt uit onze tenen: het is gewoon schandalig hoe de wethouder met ons omwonenden omgaat.’

Grimmig

Buurvrouw A. Sira: ‘Het wordt een beetje grimmig, maar de wethouder maakt misbruik van zijn macht. Ze moeten echter niet denken dat wij over ons heen laten lopen en in een bejaardentehuis weg laten stoppen. Zover is het nog lang niet!’

Andriesse besluit: ‘Het gaat om een aantal dingen: de 19 gezinnen op het plein is nooit om hun mening gevraagd, wat in strijd is om de burger meer inspraak te geven met dit soort voorstellen. Daarnaast zal de opstelling voor overlast zorgen, niet alleen door kinderen, maar ook door hangjongeren. Het speelhuisje zou voor verkeerde handelingen gebruikt kunnen worden (heroïnespuiten en mogelijk seksuele handelingen) en de kans op beschadiging van geparkeerde auto’s wordt fors groter. De wethouder gaat tekeer als een olifant in een porseleinkast en bezorgt de oudere bewoners slapeloze nachten.’