‘Het is niet reëel alle scholen langs één meetlat te leggen’

Rembrandt-directeur spreekt over onderwijsinspectie

LISSE – Onlangs kwam naar buiten dat de Inspectie van het Onderwijs de kwaliteit van het onderwijs op scholen steeds vaker indirect controleert. Scholen die minder goed presteren worden intensiever onder de loep gelegd, dan scholen die goed presteren. Directeur Menno Maas van de Christelijke Basisschool Rembrandt (244 leerlingen) reageert op dit nieuws en andere ontwikkelingen in het onderwijsveld.

‘Mijn visie is dat de scholen zelf goed genoeg in staat zijn om de kwaliteit van hun onderwijs in de gaten te houden. Daarbij is belangrijk dat de inspectie zo af en toe even meekijkt over de schouder. Je hebt het namelijk wel over belastinggelden. De Inspectie gaat meer letten op scholen die onder de maat presteren en scholen die normaal presteren worden meer met rust gelaten. Dat vind ik een goede zaak, want de Inspectie levert veel papierwerk op waar je niet op zit te wachten.’

Inspectierapport

Op de vraag welke scholen met dit nieuwe beleid met name in aanraking komen antwoordt Maas: ‘Scholen die het Nieuwe Leren promoten, zoals de Iederwijsscholen: die presteren onder de vastgestelde norm. Hun onderwijsvisie is zo anders, dat het niet past binnen het inspectierapport. Ook voor scholen die ander onderwijs aanbieden is dat een probleem, want het Inspectierapport is helemaal niet flexibel. Alle scholen worden langs een en dezelfde meetlat gelegd en dat is niet reëel. Je kunt namelijk ook je eindpunt bereiken via route a of route b. Er moet ook bekeken worden waar de school staat, wat de samenstelling is van de leerlingen en wat hun achtergrond is.’

Is het nog leuk om directeur van een school te zijn? De eerste reactie van Maas is: ‘Ja hoor!’ Hij vervolgt: ‘Maar heel veel mensen hebben het gehad met de werkdruk vanuit het Ministerie van Onderwijs en de inspectie, terwijl het geldbudget steeds minder wordt. We zijn als school volop bezig om de manier van onderwijs geven steeds leuker en spannender te maken. Zo maken we gebruik van nieuwe media zoals digitale schoolborden. Maar we krijgen te maken met de problematiek van de leerlingenzorg. We worden verplicht allerlei soorten leerlingen met leerproblemen op te nemen en het is moeilijk om in een groep van 30 of meer kinderen goed onderwijs te geven waarbij je ook moet letten op leerstoornissen. Dat ‘matched’ niet binnen een groep en daar zullen geheid veel problemen over ontstaan.’

Hij besluit: ‘Wat betreft de uitgaven voor basisonderwijs lopen we redelijk achter in vergelijking met andere Europese landen. In Nederland is de standaard grootte van een klas rond de 30 kinderen en dat wordt steeds groter in verband met teruglopende budgetten. Onze school gaat op in een stichting met tien andere scholen en daardoor komen er allemaal nieuwe medewerkers die betaald moeten worden uit diezelfde pot. De overheadkosten zoals de kosten voor licentie, beveiliging, schoonmaak en energiekosten zijn zo enorm dat daar gigantische gelden naar toe gaan en dat gaat ten koste van het onderwijs.’