Met opening Hospice gaat echte werk pas beginnen

SASSENHEIM – De officiële opening van het Hospice Duin- en Bollenstreek trok meer dan 170 belangstellenden uit de wijde regio. Na een periode van ruim vijf jaar waarin veel vergunningen geregeld en nog meer sponsoren gevonden moesten worden, was vrijdag 25 april een voorlopig hoogtepunt voor niet alleen de initiatiefnemers, maar ook en vooral het personeel en de meer dan 70 vrijwilligers van het Hospice. Waarschuwende woorden waren er ook van H. Bart, directeur van de Vrijwilligers in de Palliatieve Terminale Zorg: ‘Veel bestuurders van een Hospice vallen na de opening in een zwart gat: het draaien van een Hospice is heel iets anders dan het realiseren van een gebouw.’

Er waren alleen maar blijde gezichten te zien en terecht, want de realisatie van het Hospice mag een ware prestatie van formaat genoemd worden. Mede-initiatiefnemer Hans Bet, huisarts, weigerde dan ook om de eer naar zichzelf te trekken: ‘Het Hospice is met dank aan de hele regio opgericht. Zonder al die mensen die een gezamenlijke inspanning hebben verricht was het nooit gelukt.’ Jan Willem Plug haakte hier op in: ‘Het is mijn wens dat Evelien van Duin met haar medewerkers mag zorgen dat de warmte die het Hospice uit de streek heeft ontvangen nu vanuit het Hospice weer richting de regio uitstraalt.’

Verscheidene speeches werden gehouden, voordat de naam en het logo van het Hospice werden onthuld. Zo vertelde Bart: ‘De essentie van het Hospice is de zorg van mens tot mens. Dit is geen plek waar mensen in een huiselijke omgeving kunnen sterven, maar een huis om mensen de rest van hun bestaan zo gelukkig mogelijk te laten leven.’

Van de ruim 70 vrijwilligers zijn er op dit moment maar vier van het mannelijke geslacht. Een van hen is Jan Knaap (60) en hij vertelt waarom hij zich voor het Hospice inzet: ‘Ik kom zelf uit de verplegende sector en in mijn leven heb ik veel mensen dood zien gaan. De dood is in feite een mooi ding, want het betekent vaak het einde van het lijden. In het Hospice neem ik allerlei taken op me, waarbij de vrijwilligers de verpleegkundigen ondersteunen. We verschonen iemand, zetten een bloemetje in een vaas, gaan wandelen, koken of gewoon even praten met de mensen.’