‘Ik heb iemand nodig tegen wie ik tien minuten kan gillen’

Discussieavond mantelzorgbeleid

TEYLINGEN – De discussieavond over het mantelzorgbeleid leverde donderdag 2 april een aantal nieuwe ideeën op van mensen die hier de meeste ervaring mee hebben: de mantelzorgers zelf. Zo werd het gemeentelijk voorstel van het instellen van een mantelzorgmakelaar enthousiast begroet en de ambtenaren waren positief over het idee van een mantelzorgcafé.

Mantelzorgers zijn mensen die een deel van hun tijd of zelfs al hun tijd besteden aan het verzorgen van een naaste. Of het nu gaat om een kind met autisme, een echtgenoot die een herseninfarct had of ouders die aan de ziekte Parkinson leiden. De aanwezigen, wiens namen niet genoemd worden in dit artikel, stellen allen hun leven in dienst van de persoon of personen waar ze onvoorwaardelijk van houden; niet voor enkele weken, maar juist jarenlang. Een van hen zelfs 18 jaar tot nog toe.

Wethouder Wim Hollart vertelt over de bijeenkomst: ‘Op 2 september heeft de gemeente al met enkele belangenorganisaties een discussie gevoerd over de mantelzorgondersteuning. Van hen hebben we al enkele suggesties gekregen en nu willen we van uzelf horen wat de gemeente moet doen om u te ondersteunen. Aan het einde van de avond hopen wij inzicht te hebben in uw behoeften en de knelpunten waar u als mantelzorgers tegenaan loopt en de rol die de gemeente hierbij kan spelen.’

De 15 mantelzorgers werden in twee groepen gesplitst en ze konden knelpunten en oplossingen aangeven over zaken als voorzieningen, opvang en de mate van waardering. De eerste 20 minuten werd de problematiek van het aanvragen en de kosten van een gehandicaptenparkeerkaart uitgebreid besproken. Daarna ging het onder meer over de noodzaak om een luisterend oor te hebben, bijvoorbeeld door contact met de huisarts, en het verwerken van emoties. ‘Ik heb af en toe iemand nodig tegen wie ik tien minuten kan gillen’, zo verwoordde een mantelzorgster het.

De jaarlijkse mantelzorgdag, waarbij de mantelzorgers verwend worden door het laten masseren van de voeten of het laten verzorgen van de haren, wordt door diegenen die dit hebben meegemaakt zeer positief beoordeeld. Wat vinden de mantelzorgers van een mantelzorgmakelaar, die per geval beoordeelt waar een mantelzorger behoefte aan heeft?’, vroeg een ambtenaar. De reacties waren zeer positief: ‘Geweldig! Fantastisch! Is zo’n mantelzorgmakelaar er al?’ Een aanwezige vertelde over zijn wens om via iets als een inloopspreekuur de gevoelens kwijt te kunnen. ‘Of een plek waar ik met gelijkgestemden mijn ervaringen kan uitwisselen. Een soort van mantelzorgcafé dus, waar de mantelzorgers een keer per maand op een vaste avond elkaar ontmoeten.’

Aan het eind van de discussieavond waren alle aanwezigen het roerend eens: ‘Deze avond is niet voor niets geweest’. Alle genoemde suggesties worden beoordeeld en mogelijk opgenomen in de conceptnota die half november openbaar wordt.