Keune Noordwijkse avond bereikt muzikaal hoogtepunt

NOORDWIJK – Het was een keune Noordwijkse avond die het Muziekgezelschap De Echo der Duinen voorspiegelde aan zo’n 350 mensen. Het feestelijke evenement vermaakte mensen met optredens van het operettegezelschap ‘Geniet van Mozaïek’, slagwerkgroep ‘St. Jeanne D’Arc’, klederdrachtgroep ‘het Genootschap Oud Noordwijk’ en het shantykoor ‘De Zeekanters’. Met deze goed verlopen avond viert De Echo der Duinen de start van haar 80-jarig bestaan.

Een van de hoogtepunten was zonder twijfel het optreden van evenementenband ’t Is Keun, die voor de allerlaatste keer hun prijswinnende ‘Motown Legends Show’ presenteerden. Het publiek kwam ogen en met name oren tekort om alle (muzikale) hoogtepunten mee te krijgen. Regelmatig werd er uit volle borst meegezongen op muziek van Jan Smit, Marco Borsato of het bekende geuzenlied De Zilvervloot.

Piet van den Berg, commissielid Concerten en bestuurslid van de Echo: ‘We zijn een heel leuke vereniging, waarbij de leden samen muziek spelen. Sinds enige tijd hebben we 40 jeugdleden van 7 tot 11 jaar, die vallen onder de sectie ‘Music 4 Kids’ en hiermee is het totale ledenaantal verdubbeld naar 80. Vanavond hebben we een keune avond vol met leuke en bekende muziek, maar ook voor 2009 staan er veel evenementen gepland, zoals het Voorjaarsconcert, straatoptredens van onze band ’t Is Keun en de zomerconcerten. De nieuwe jeugdgroep gaat volgend jaar ook voor het eerst optreden en in oktober 2009 komt aan het einde van dit feestjaar een knalorkest.’

Voorafgaand aan de optredens, waarbij twee ‘orkestbakken’ zijn opgesteld aan beide kanten van de aula van het Northgocollege, neemt het publiek plaats op de honderden klaargezette stoelen. Moeder en zoon Van Roode zijn een van de eersten: ‘Mijn halve familie zit op de Echo, waaronder mijn vrouw, nicht, zwager en twee schoonzussen. Ik kom bij ieder optreden’, vertelt hij. Zijn moeder lacht: ‘Inderdaad, zonder ons gaan de optredens niet door! Het is een goed orkest; er zit pit in de muziek en als ik de tekst ken, zing ik lekker mee.’

Iets verderop zit de heer Brandenburg en hij heeft zich op een strategische positie gezeteld: ‘Ik ben dwars gaan zitten en niet met mijn rug naar een van beide podiums, zodat ik niet tussen de stukken door mijn stoel heen en weer hoef te schuiven.’ Het licht gaat uit en de muziek begint en binnen enkele tellen is bij iedereen de waan van de dag vergeten en wordt volop genoten van de vele ouvertures die elkaar in rap tempo opvolgen. De ‘Grande Finale’ was een overweldigend onderdeel, waarbij alle gezelschappen en het voltallige publiek elkaar opzweepten naar het muzikale hoogtepunt.