Vrijwilligster van het Jaar in het Zonnebloemetje gezet

VOORHOUT – Het was een week om nooit te vergeten voor Ton de Graaf (71): niet alleen vierde zij het feit dat ze 25 jaar vrijwilligster was bij De Zonnebloem, ook werd ze door de gemeente Teylingen in het zonnetje gezet als “Vrijwilliger van het Jaar”. Als klap op de vuurpijl bezochten vele vrienden en bekenden de bijeenkomst in café Boerhaave om haar te feliciteren. De hoogste tijd dus voor een interview.

Door Joep Derksen

Als eerste: hoe beviel deze week? “Ik krijg veel te veel aandacht, al is het toch wel leuk. Maar overbodig is het wel, want ik doe het werk voor De Zonnebloem omdat ik het fijn vind, dus ik hoef niet in de bloemetjes gezet te worden. Voor de titel “Vrijwilliger van het Jaar” was ik al eerder genomineerd en ik had niet gedacht dat ik zou winnen, maar het is fijn om de titel nu te hebben.”

Waarom is De Graaf een kwart eeuw geleden vrijwilliger geworden? “Dat is meestal een gevolg van het feit dat de kinderen het huis uit gaan: je rolt er als het ware in. Toen was De Zonnebloem nog een kleine organisatie, maar het is aanmerkelijk groter geworden. Indertijd ben ik begonnen met het bezoekwerk en vanaf 1991 hield ik me bezig met het werk van bestuurslid bezoekwerk. Dan ga je na een aanvraag op bezoek bij de betreffende persoon en kijkt welke vrijwilliger het beste past.”

Wat is het doel van deze bezoeken? “Je hebt gewoon gezellige gesprekken en bij de mensen waar je langer komt, zijn dat ook wel eens veel diepere conversaties. Ze willen heel graag dat je blijft komen en waar mogelijk doen we dat ook. Tevens vragen we de mensen mee als er uitjes zijn. Hun leeftijd varieert van bijna 70 jaar tot in de 90, maar er zijn ook mensen van net in de 60 die we bezoeken.” Hebt u geen angst dat u van vrijwilliger nu verwordt tot de doelgroep? “Nee hoor, want ik weet dat de vrijwilligers het met liefde doen, maar ik hoop wel dat ik me op het moment dat ze me voor de eerste keer bezoeken niet te jong voel. Ik laat wat de bestuursfunctie betreft het stokje los en het is fijn dat ik het kan doorgeven aan Willy Zwetsloot, die mijn bestuurslidmaatschap overneemt. Als er niemand was geweest om het over te nemen, zou ik zijn doorgegaan, maar de fut wordt minder, dat merk ik wel.”

Ze besluit: “Ik ben blij met de inzet van Willy en daarnaast hebben we ook heel pittige oudjes actief bij De Zonnebloem, maar je kunt iemand van 75 niet meer een rolstoel laten duwen tijdens de uitjes. Er zijn nu zo’n 600 mensen lid van De Zonnebloem en we hebben een heel enthousiast team van 30 mensen. Sinds we loten huis-aan-huis verkopen, merk ik dat ook veel jongeren meedoen en dat is een goede ontwikkeling. Het is mijn hoop dat de jongerenafdeling van de Zonnebloem (LINQ) verder doorgroeit.”