Wethouder wil sparren met buurt

LISSE – De Nota Buurtgericht Werken kon woensdag 10 oktober tijdens de vergadering van de commissie Maatschappij & Financiën rekenen op steun van de commissieleden. Toch waren er enkele kritische kanttekeningen.

Commissielid Cees Ruigrok (Nieuw Lisse): ‘Gaan we bewonersinitiatieven omarmen of doodknuffelen? Kan de wethouder niet een buurtcluster adopteren en zich daar regelmatig laten zien?’ Commissielid Marianne Entrop (VVD): ‘Het is fijn dat er een andere manier van buurtgericht werken wordt ingevoerd. De buurtbewoner zelf moet initiatieven ontplooien en niet achterover leunen.’ Commissielid Joke Vermeulen (CDA): ‘Hoe houd je het aandachtsniveau vast om de buurtbewoners geïnspireerd te laten blijven om initiatieven te ontplooien?’ Commissielid Levien de Braal (D66): ‘Dit is een goede ontwikkeling van het buurtgericht werken. Er vindt een evolutie plaats; meer gericht op de werkwijze van de organisatie en dat juichen we toe. Maar in hoeverre zijn wijkcommissies als Meerenburg en De Engel nu betrokken bij het opstellen van deze nota?’

Wethouder Jan Kippers (CDA) antwoordde: ‘De essentie is dat het gewone wijkschouwen op zich functioneerde. De zichtbaarheid van een bestuurder in een wijk is zinvol. Dat blijven we doen, maar we zijn de pioniersfase ontstegen en kijken niet alleen naar tegels en stoepranden, maar naar zaken als vereenzaming, vergrijzing, hangjongeren en speelplaatsen. Dat willen we beter organiseren. De buurtschouwen zelf zal ik ook missen: het is een van de leukste onderdelen van mijn werk. Maar ik moet oppassen dat ik niet een stratenmaker op zee wordt. Mensen komen langs met een klachtenbriefje waarop staat: “los dat ook even op”. Ik moet niet alleen luisteren naar de klagers, maar me ook inzetten voor de sociale cohesie. De technische schouwen moeten gewoon gebeuren. Het was voor mij een verademing dat ambtenaren van verschillende disciplines op locatie met elkaar praatten over de problemen. Dat was een leermoment.’

De wethouder vervolgt: ‘De buurtbewoners moeten zelf initiatieven nemen: dat is de kern van het verhaal. De gemeente is niet een soort longmachine voor de buurt. De overheid is er niet om burgers gelukkig te maken, maar is hooguit voorwaardenscheppend om te zorgen dat bewoners met elkaar gelukkig worden. Dit doen we samen met Trias, Valent en daaromheen een heleboel groepen die we uitnodigen om commentaar te leveren. De bewonerscommissies en huurderscommissies zijn voor ons van bijzonder groot belang. Ook SWOL en Gehandicaptenorganisaties: zijn georganiseerde groep mensen waar we mee kunnen sparren.’