Noodfonds voor schrijnende gevallen

LISSE – Het college van burgemeester en wethouders stelt 30.000 euro beschikbaar voor het instellen van een noodfonds. Dit fonds moet op een snelle wijze een bijdrage tot een oplossing leveren voor een schrijnende situatie. Per geval wordt maximaal 1.500 euro uitgeleend. Dit maakte wethouder Adri de Roon (D66) dinsdag 24 februari bekend.

Ruim twee jaar geleden pleitte Lynn Jonkman, voorzitter van de Parochiële Caritas Instelling (PCI), al voor een gemeentelijke bijdrage voor een hulpfonds aan mensen die buiten de ISD-gelden vallen. En een jaar geleden hebben CDA en D66 een motie ingediend de oprichting van een noodfonds te onderzoeken en te overleggen met de kerkelijke hulpdiensten. De Roon: ‘We hebben overleg gepleegd en een en ander onderzocht. Ons voorstel is om 30.000 euro beschikbaar te stellen voor een noodfonds. De uitvoering van deze gelden dragen we op aan de ISD, al blijft het de verantwoordelijkheid van de gemeente Lisse. Dit is om de afhandeling van de individuele gevallen te bespoedigen.’

De wethouder vervolgt: ‘Ik hecht er zeer aan dat de ISD dit gaat uitvoeren. Ik ben fundamenteel tegen een variant om geld aan kerkfondsen te geven. Als het armoedebeleid niet ruimhartig genoeg is, moeten we dat beleid veranderen. Dan moeten we niet via een omweg een bedrag toekennen om een manco op te vangen. In veel gevallen is de ISD bekend met welke aanvragen mogelijk al door de cliënt zijn gedaan. Snel handelen is altijd nodig en het gaat om een lening met een maximum van 1.500 euro. Als de aanvraag vervolgens leidt tot een uitkering, wordt het noodfondsbedrag in termijnen van de uitkering afgetrokken. We gaan ervan uit dat zo’n 20 tot 25 personen per jaar gebruik maken van het noodfonds. Door de leningvorm vloeit een deel terug in het fonds en heeft het dus een beetje een revolving (terugkerend, JD) karakter. Wat de hardheid qua terugvordering betreft: daar zullen we als gemeente wat soepeler in zijn. Als er een noodgeval is, lenigen we die nood. Mocht achteraf blijken dat er geen recht bestaat en we kunnen het geld niet terugvorderen, dan hebben we pech.’