Bouwfraude

Column: De waan(zin) van de week

We leven in een land waar een officier van justitie straffeloos kinderporno op zijn computer mag hebben. Dit is een land waar politieagenten een uur lang niets doen terwijl ze aan de andere kant van een voordeur iemand om hulp horen roepen die langzaam doodgemarteld wordt. Nederland is de locatie waar een agent een ongeluk veroorzaakt, het slachtoffer in een sloot belandt en overlijdt. De bewuste agent ondernam geen actie om het slachtoffer te redden. Al deze zaken werden door het Openbaar Ministerie beoordeeld en niemand werd vervolgd. Alleen de bewuste officier van justitie werd enkele maanden op een andere positie gezet om hem uit de luwte te houden. Daarna kon hij weer vrolijk aan de slag. Maar wee je gebeente als je als inwoner van Nederland grootschalige misstanden aan de orde stelt, waardoor overheids- en gerechtelijke instanties diep door het stof moeten. Dan geldt het credo: “Barbertje moet hangen”.

De man die er echter voor zorgde dat de overheid 650 miljoen euro aan boetes kon incasseren en die er persoonlijk verantwoordelijk voor was dat de Nederlandse hogere en lagere overheden miljarden minder aan openbare aanbestedingen hoeft te betalen, wordt al zes jaar vervolgd. Inderdaad, ik heb het over Ad Bos, de klokkenluider die de bouwfraude in 2001 voor het eerst aan de orde stelde. Dat wil zeggen; al sinds 1997 had hij allerlei gerechtelijke en overheidsinstanties benaderd om hen te waarschuwen over de onheuse praktijken in de bouwsector waar het ging om aanbestedingen van overheidsorganen. Opslagen tot 50% van de totale bouwsom (pure extra winst, dus) waren geen uitzondering. Dat is allemaal belastinggeld wat in de kassa’s van de bouwbedrijven verdween.

Bos stapte in 2001 naar de media en daaruit kwam een parlementaire enquête voort. Een aantal bouwbedrijven diende een boete te betalen (650 miljoen euro) en de verantwoordelijke personen konden weer vrolijk verder aan de slag met hun dagelijkse activiteiten en praktijken. Sterker nog; veel van deze heren en dames namen vervolgens zitting in ‘adviescommissie’, waar ze ook nog weer voor betaald worden. De klokkenluider Ad Bos werd echter vanaf 2004 persoonlijk vervolgd, omdat hij een Amsterdamse ambtenaar te uitbundig gefêteerd zou hebben.

De gerechtelijke procedures kostten hem zoveel dat hij en zijn vrouw het huis dienden te verkopen en tweeënhalf jaar in een kamper dienden te wonen. In 2008 werd Bos door het Gerechtshof volledig in het gelijk gesteld en later dat jaar ontving de klokkenluider een schadevergoeding van enkele miljoenen (een schijntje op een bedrag van 650 miljoen). Echter, het OM ging in beroep tegen de uitspraak van het Gerechtshof en de Hoge Raad oordeelde onlangs dat Bos toch nog weer vervolgd mag worden.

Het is een grof schandaal dat de rechterlijke macht zo met iemand om kan gaan en de vraag is in hoeverre politieke druk is uitgevoerd op de Hoge Raad. Ik daag de Raden van Bestuur van alle bouwbedrijven in Nederland uit om een brief op te stellen waarin ze pleiten dat het Openbaar Ministerie volledig afziet van een vervolgprocedure tegen Ad Bos. De bouwsector zal toch niet zoveel boter op het hoofd hebben om dit te negeren?

Het woord van de week: Polsbandjes.