Wie is toch het raadslid Jan de Ridder?

NOORDWIJK – ‘Ik ben maar een eenvoudig man en van het gewone volk. Als ik in het dorp loop, zegt bijna iedereen me gedag. Mijn vrouw vraagt dan: “Wie is dat?” En ik antwoord dan af en toe: “Ik heb geen idee”.’ Zodra je de politiek in gaat, wordt je een VIN-ner (Very Important Noordwijker). Wat is het verhaal achter de geboren Binder die uit het niets de politieke geledingen kwam versterken en het schopte tot fractievoorzitter van het CDA? Met andere woorden: Wie is toch het raadslid Jan de Ridder?

De Ridder komt uit een lange generatie van bollenkwekers en hij heeft er in zijn jeugd nooit over gedacht om een andere kant op te gaan. ‘Misschien was het een beetje gemakzucht, want het ging vanzelf om in het bollenvak mee te doen. Maar met de kennis van nu zou ik ook geen andere keuze gemaakt hebben.’ Zijn ouders hadden een grote invloed op hem: ‘Ik aard naar mijn moeder, want ik relativeer en bekijk alles rustig. Mijn vader flapte er wel eens dingen uit.’ Dat wil niet zeggen dat De Ridder geen emoties toont: ‘Ik ben wel goed, maar niet gek. Als ze me echt te na komen, dan merken ze het wel. Andere politici zeggen dan dat ik op zo’n moment op mijn best ben.’

Wat maakt iemand tot een echt politicus? Het is een vraag die De Ridder tot nadenken stemt. ‘Ik voel me verantwoordelijk voor de dingen die ik doe. Als je het goed wilt doen, gaat er ook tijd in zitten. Daarom bezoeken wekelijks zo’n tien mensen me thuis om te praten over wat hen aan het hart gaat. Ik luister altijd en bekijk of ik wat voor hen kan betekenen. Wellicht word ik daardoor ook zo vaak op straat begroet.’ De Ridder is echter allerminst een carrièrepoliticus. Bij hem hoeven ze niet aan te komen met de vraag of hij wethouder wil worden. ‘Daar zou ik veel te lief voor zijn, want ik wil iedereen te vriend houden. Ik ben meer van de oplossingen. Ik wil niet met het vingertje wijzen, maar voorleven. Door te laten zien hoe het moet, volgen anderen je hopelijk ook.’


Het geloof speelt een belangrijke rol in De Ridder’s leven. ‘Ik ben praktiserend katholiek, want ik kan me niet voorstellen dat de natuur bestaat zonder dat het door een hogere hand beheerd wordt. Als de politiek er namelijk over zou gaan, was het nooit goed afgelopen.’ Ondanks dat De Ridder zijn ouders en een broer verloren heeft, geeft hij aan geen dieptepunten te hebben gekend in zijn leven. ‘Ik kan goed relativeren en barst niet gauw in tranen uit.’ Geroerd was hij echter wel toen hij onlangs in een doos op zolder een oude brief tegenkwam. Het was een schrijven uit 1944 van zijn moeder die verhaalde over de vijf weken oude Jantje en haar hoop dat hij goed terecht zou komen.

Nadat De Ridder afscheid nam als penningmeester van de Oranjevereniging Noordwijk-Binnen, werd hij gevraagd om actief te worden voor het CDA. Hij stemde toe, al waren zijn verwachtingen in eerste instantie niet hoog: ‘Het verwonderd me dat ik me in dit gebeuren staande kan houden. Ik zit in de politiek omdat ik me verantwoordelijk voel voor de dingen die ik doe. Ik ben maar een eenvoudige agrariër en hoef niet vlak bij de belangrijkste mensen van het dorp te staan.’ Ik kom voor de mensen op die dat nodig hebben. Ik luister naar adviezen, maar volg mijn hart.’