Wie is toch het raadslid Diane Zandvoort – Hoppezak?

NOORDWIJK – Ze heeft de bruine band met een zwarte slip in judo en de eerste graad in jiujitsu, maar was ook een ballerina. De scheiding van haar ouders had grote invloed op de manier waarop ze zich tegenover anderen opstelde. Haar hond Bobby is haar grote vriend met wie ze graag wandelt langs het strand. Ze vestigde zich in 2008 in het dorp en zat al in 2010 in de gemeenteraad. Het is dus de hoogste tijd om ons af te vragen: ‘Wie is toch het raadslid Diane Zandvoort – Hoppezak (Liberaal Noordwijk / Wat Noordwijk Wil)?

 

De 43-jarige komt uit een ondernemersgezin met twee kinderen. Voor haar ouders was Diane na twee periodes van verdriet een ware geluksbaby. Op 6-jarige leeftijd vertelde haar vijf jaar oudere broer aan Zandvoort dat haar ouders gingen scheiden. Ze kan zich het moment nog goed herinneren. ‘Hij zei het op een bruggetje in Valkenburg; dat bruggetje was voor mij de overstap naar mijn nieuwe leven. ‘Die echtscheiding raakte me diep; heel snel daarna woonden we apart en voelde ik me heel eenzaam. Mijn jeugd was niet altijd gemakkelijk, maar ik heb ook enorm geboft. Ik had lieve stiefouders en kreeg er een stiefzus bij.’

Op haar 18^de startte Zandvoort een particulier kinderdagverblijf in Oegstgeest, dat ze enkele jaren later van de hand deed. ‘Van jongs af wilde ik met kinderen werken en op m’n 22^ste ging ik aan de Pabo studeren.’ Het was haar eerste, maar zeker niet de laatste opleiding; vorig jaar studeerde ze af als docent Omgangskunde. ‘Kinderen worden dagelijks geconfronteerd met zaken als agressie, verlies, rouwverwerking, maar ook krijgen ze leer- en gedragproblemen. Jongeren hebben behoefte aan persoonlijke aandacht en de beantwoording van spirituele levensvragen: Wie ben ik? Wat kan ik? Wat doe ik ertoe?’

Zandvoort is namelijk niet alleen wetenschappelijk opgeleid, maar ook spiritueel consult: ‘Ik ben paranormaal gevoelig en zie aura’s. Alles en iedereen heeft een aura; niet alleen mensen en dieren, maar ook de kerstboom en de boerenkool. Net als iedereen heb ik beschermengelen en als ik me erop concentreer, ontvang ik informatie over mensen bij het zien van foto’s. Ik ben niet zweverig, maar sta met beide voeten op de grond. Als kind vond ik het eng en wilde niets met deze gaven doen, maar dat veranderde nadat ik zelf kinderen kreeg.’ Zandvoort lacht: ‘Ik zit niet de hele tijd op mensen in te zoomen, hoor. De ander moet het namelijk ook willen. Ik kan net als bij de televisie de knop aan - en uit zetten. In de politiek ben ik zeer zakelijk, maar ik voel wel snel aan of iemand de waarheid verdraait of liegt.’

De politica is eveneens een succesvol kinderboekenschrijver en ze is druk bezig met haar volgende uitgave; een tekeningenverhaal over Muis. ‘Het is een autobiografisch verhaal: Muis wil niet naar school, maar juist de wijde wereld in. Ik wil over een paar jaar ook meer van de wereld zien. Ik wil graag naar China en Venetië en met mijn man en kinderen wil ik nog een keer naar New York.’