Column

Samenwerken

Voorafgaand aan de gemeenteraadsverkiezingen waren alle partijen al poeslief voor elkaar en eigenlijk is dat na die beruchte datum van woensdag 19 maart niet veranderd. Eerst riepen alle partijen gezamenlijk een persconferentie uit om te vertellen, dat ze het eens waren. Niet over een nieuwe coalitie, maar over de insteek dat de inwoners vooraf betrokken moeten worden bij politieke en bestuurlijke besluiten die grote invloed hebben op het leven van de gemiddelde Leimuidenaar of Woubruggenees.

Alle kikkers zitten wat dat betreft nog in het karretje, maar de geest van George Orwell  doemt langzaam op, want net als in zijn beroemde boek ‘Animal farm’, komt ook hier de keiharde waarheid naar boven: ‘We zijn allemaal gelijk, maar sommigen zijn meer gelijk dan anderen.’ Heel gauw na de persbijeenkomst, waarbij alle partijen hun gelijkheid benadrukten, kwam het nieuws dat PRO en CDA ‘samen op zoek gaan naar een brede coalitie’.

Met andere woorden; deze twee partijen zijn er al over uit, dat zij in ieder geval samen in een coalitie gaan stappen. Het is nu aan VVD, Samen voor Kaag en Braassem en D66 om aan te tonen waarom zij een geschikte bruid zijn om een bestuurlijk triootje te vormen. Vanuit politiek oogpunt is het van CDA en PRO natuurlijk een slimme zet: ‘Wij zijn er uit en wie tot het nieuwe college wil toetreden, moet flink van haar standpunten inleveren.’ De partij die dit, al dan niet principieel weigert, behoudt haar rechtsgevoel, maar is gedoemd om de komende jaren in de anonieme oppositiebankjes te verdwijnen.

Of toch niet? Tijdens de eerder genoemde persbijeenkomst werd door alle fractievoorzitters benadrukt, dat de komende vier jaren voor bijna ieder voorstel verschillende meerderheden behaald kunnen worden en dat voorstellen niet alleen geaccordeerd worden door de coalitiepartijen. Het is een nobel streven, maar ik moet eerst nog zien of de lokale politiek in staat is om deze droompolitiek te realiseren.