Column

Geldpardon

En opeens was het daar; een Eureka-moment. Dé perfecte oplossing om niet alleen de economische crisis achter ons te laten, maar ook om er voor te zorgen dat de participatiesamenleving een groot succes wordt.

Het idee is even simpel als briljant: de rijksoverheid geeft iedere Nederlander, senior, volwassene of kind, één miljoen euro. Hiermee kan 99% van de inwoners haar hypotheek afbetalen, voldoende geld opzij zetten voor de komende dertig jaar aan huurafdrachten, de schulden afbetalen én tegelijkertijd een goede spaarpot hebben voor de studie van de kinderen.

De samenleving als geheel wordt er ook beter van; weg zijn de financiële zorgen waar zoveel mensen mee strijden. De levensonderhoudskosten in dit land zijn de afgelopen dertig jaren namelijk gigantisch gestegen. In de jaren ’80 was het zo, dat een stel spekkoper was, op het moment dat beide partners werkten. Hierdoor was er voldoende geld voor drie vakanties en/of het aanleggen van een zwembad danwel tennisbaan. Tegenwoordig is het echter zo, dat beide partners moeten werken om te kunnen voorzien in het onderhoud.

Net zoals het kinderpardon moet er dus ook een geldpardon komen. Alle financiële zorgen zijn voor iedereen in één klap voorbij en we kunnen allemaal werken om te leven in plaats van leven om te werken. Bovendien kunnen we nu meer tijd besteden aan het opvangen van onze naasten, buren en familie, die het qua gezondheid minder goed getroffen hebben. Aan vrijwilligers bij verenigingen en stichtingen hoeft geen gebrek meer te zijn; want een paar uur minder werken per week zorgt voor meer mogelijkheden om je in te zetten voor de samenleving en meer te genieten met je partner en/of kinderen.

De calvinisten onder u zullen dit voorstel hekelen: ‘Zo zo, zomaar 17 biljoen euro weggeven? En wie gaat dat betalen?’ Natuurlijk is 17 biljoen een behoorlijk bedrag, maar dat is vergelijkbaar met de staatsschuld van Amerika. Bovendien wordt dit geld op termijn terug verdiend; de inwoners zullen meer uitgeven, er wordt gigantisch bespaard op de gezondheidskosten (dankzij de inzet van al die vrijwilligers) en ook de belastinginkomsten stijgen. Doordat alle jongeren de mogelijkheid krijgen om een goede studie te volgen en af te ronden, groeit ook het algehele kennisniveau van onze samenleving. Dit leidt ook weer tot extra groeimogelijkheden.