De mens achter de bestuurder

 

‘Ik speel nooit vals, want dan is de lol er af’

JOEP DERKSEN

NIEUWKOOP > De eerste honderd dagen van het nieuwe college van burgemeester en wethouders zitten er op. Drie wethouders zijn de komende vier jaren dag en nacht in de weer om het beste voor de gemeente en haar inwoners mogelijk te maken. Maar wie zijn die wethouders; wat drijft hen en hoe  staan ze in het leven? In een drieluik praten Guus Elkhuizen, Trudy Veninga en Annette Pietersen openhartig over zichzelf. In dit derde en laatste deel maken we kennis met Annette Pietersen (45).

Op de basisschool in Noorden had Pietersen een onbekommerde tijd, maar op de middelbare school werd ze vaak niet begrepen door haar klasgenoten. De leerstof kon ze gemakkelijk aan. Maar een decaan adviseerde haar niet te gaan studeren, ‘omdat goede leerlingen dat niet aan zouden kunnen’. Als tiener luister je nog naar dit soort adviezen, maar jaren later behaalde ze haar Master Zorgmanagement. En voor die tijd had ze al haar HBO Ergotherapie afgerond in zuid-Limburg: ‘Ik vond het heerlijk om op kamers te gaan.’ Ze kon kiezen tussen deze opleiding en de studie Geneeskunde, waar ze voor was ingeloot: ‘Die opleiding ergotherapie had een toelatingstest. Op basis van die test werd ik toegelaten en was dus één van de happy  few. Ik verkoos het talent dat ik had boven de toevalligheid. Je bepaalt namelijk je eigen leven en bent verantwoordelijk voor je eigen keuzes.’

Pietersen is competitief ingesteld; ze wint graag spelletjes, maar alleen op een eerlijke manier. ‘Monopoly duurt mij te lang en Stratego vind ik saai. Wij spelen thuis klaverjassen of Kolonisten van Catan. Ik speel nooit vals, want dan is de lol er af’. Als meisje wilde ze heel graag op voetballen, maar dat mocht niet van haar ouders: ze moest maar op gym. De laatste jaren bouwt ze haar conditie op met hardlopen en lange bergwandelingen tijdens de vakantie.

Pietersen hield van de betavakken (natuurkunde, scheikunde, wiskunde): ‘Ik vind het fijn te begrijpen hoe dingen werken. Zoals ik nu kijk hoe de sociale wereld in elkaar zit. Ik vind heel veel dingen interessant. Ik heb in de zorgsector gewerkt, maar ben nu wethouder: ik heb het nodig om een paar keer in mijn leven iets nieuws op te pakken. Ik word ongedurig als alles op dezelfde manier gaat.’ Dat geldt voor haar werk, maar niet voor haar privéleven; ze is al jaren gelukkig met dezelfde partner en heeft vier kinderen. De zorg voor één van hen noopte Pietersen om jaren terug vanweg chronische slaapgebrek tijdelijk te stoppen met werken.’

Door de jaren heen was Pietersen onder meer programmasecretaris, ergotherapeut, indicatieadviseur  en programmacoördinator. Ze houdt ervan om van baan te veranderen: ‘Ik moet mijn denkenergie kwijt’. Ze geniet van het wethouderschap: ‘Ik zit hier omdat het wethouderschap past in de lijn van wat ik gedaan heb. Ik heb veel kennis en ervaring opgebouwd. Ik wil de inwoners helpen met de overgang van de verzorgingsstaat naar de participatiemaatschappij, zonder dat we hen overvragen.’