Noodkreet huurders Poelhuys

JOEP DERKSEN

LISSE – Het is niets minder dan een noodkreet. Het water staat veel verenigingen die gebruik maken van ’t Poelhuys tot aan de lippen. Officieel zijn de huren niet veel hoger, maar door het uiterst strenge beleid van BESCAL stijgen de kosten toch enorm. Gert de Bruin, voorzitter van G.S.C. De Poel, Dick Schopman, voorzitter van de Bridge Club Lisse en Ben Stroombergen, man van het eerste uur van ’t Poelhuys, roepen om hulp van de politiek.

Wanneer een vereniging een activiteit van twee uur organiseert, moet sinds de intrede van BESCAL al gauw een half dagdeel betaald worden. Want niet alleen moet geld gelapt worden voor de tijd dat de activiteit plaatsvindt, de huurteller begint te lopen, zodra de eerste stoel wordt klaargezet. Veel verenigingen hebben al tientallen jaren een eigen kast (gratis) tot hun beschikking, om hun spullen in te bewaren. Daarom hoeven de (meest oudere) vrijwilligers niet wekelijks allerlei zaken heen en weer te slepen. Maar ook hier vraagt Bescal geld voor. Zelfs de kinderdisco is niet meer veilig; vanaf komend jaar eist BESCAL dat hier 25 euro aan ‘Buma Sena’ (Buma Stemra, JD) kosten voor betaald worden.

De prijzen voor de drankjes zijn ‘marktconform’ geworden. Dus moeten de mensen, van wie velen een inkomen rond het sociaal minimum hebben, bijna 2 euro voor een cappuccino betalen. Een rondje uitdelen gebeurt vrijwel niet meer en zelfs nemen mensen hun eigen drinken mee. Na afloop wordt er niet meer nageborreld, zo laten de drie mannen weten. ‘Dat wijntje drink ik thuis wel, zo vinden de meesten’, aldus  Stroombergen

In juni kreeg het gemeentebestuur al een brief van G.S.C. de Poel, waarin om hulp gevraagd werd. Door de hogere huurprijzen (‘soms met 200%’) en gestegen consumptieprijzen zijn er al leden gestopt, omdat zij dit niet meer konden betalen. De Bruin: ‘De huurprijzen van de zalen zijn zo hoog, dat wij met onze activiteiten niet meer uitkomen. We lijden dusdanig verlies, dat het er aan zit te komen, dat wij de vereniging moeten opheffen.’

Stroombergen ziet het met pijn in het hart gebeuren: ‘We gaan naar de kloten; het is niet meer te betalen voor de toneelvereniging en schaakclub. BESCAL maakt het hier kapot.’ Het personeel van BESCAL dat in ’t Poelhuys  de taken uitvoert, kan er niets aan doen, zo informeert Stroombergen: ‘Zij doen hun best. Maar iedere keer staat er een ander achter de bar. Ze kennen de mensen niet.’ De Bruin vult aan: ‘Theoretisch zijn de huurprijzen gelijk, maar je moet voor alles betalen: kasten, discomeubels, verlichting; het is een verkapte huurverhoging.’

Schopman: Het Poelhuys is opgericht als een sociaal-cultureel centrum, een buurtcentrum. De bridgeclub, schaakclub, het Filmhuis en de toneelvereniging zijn allemaal ontstaan uit het Poelhuys. Met het stijgen van de huren komt het verenigingsleven in de knel.’ De Bruin: ‘Wat er nu gebeurt is een voorbeeld van vereniginkjes wegpesten. Als er een commerciële huurder meer betaalt voor een zaal, moeten we verkassen. Met als gevolg dat niemand op komt dagen bij onze activiteit.’ De mannen vrezen voor het voortbestaan van ’t Poelhuys. De Bruin: ‘Floralis komt er; daar wordt twee ton per jaar op toegelegd, terwijl er al teveel accommodaties zijn. Een leegstroom van ’t Poelhuys dreigt. Op het BESCAL-kantoor zit zo’n vier man aan personeel, terwijl een ambtenaar de afspraken voor een tijd van twee uur per week in kan vullen en één technisch beheerder kan zorgen voor het onderhoud. De Bruin concludeert: ‘Een BESCAL die op deze manier tewerk gaat, moet worden opgeheven.’ Stroombergen en Schopman beamen dit hartgrondig. Wethouder Adri de Roon (D66) laat weten: ‘BESCAL voert voor de gemeente Lisse beleid uit. In november zullen we BESCAL evalueren.’