OEGSTGEEST > De
verslagenheid in de anders zo rustige wijk Haaswijk is groot. Dat het
elfjarige jongetje Ruben zo maar komt te overlijden, doordat hij de
A44 is opgelopen, kunnen de inwoners van de wijk nog maar moeilijk
bevatten. Bij het benzinestation staat nog altijd één eenzame bos
bloemen als herinneringen van de aanrijding.
Twee dames verlaten net
de begraafplaats van de Groene Kerk, waar ze het graf van de ouders
van één van hen bezochten. De vorige avond hadden ze elkaar gebeld
toen het nieuws bekend werd over het noodlottige ongeval. ,,Het is
verschrikkelijk, dat mensen zo iets overkomt'', zo vertelt de vrouw
die in Noordwijkerhout woont, maar haar jeugd in Oegstgeest heeft
doorgebracht. Haar gedachten gaan ook uit naar de automobilist die de
jongen heeft aangereden. ,,Dat moet vreselijk zijn, want je verwacht
niet dat iemand op de snelweg loopt, als je met 120 kilometer per uur
daar rijdt. Als mij zoiets zou overkomen, denk ik niet dat ik nog in
een auto zou durven zitten.''
Iets verderop laat een
jongedame het hondje van haar ouders uit. Ze stelt: ,,Ieder ongeval
is verschrikkelijk, maar dit is wel heel erg. Ik woon hier niet, dus
weet ook niet wat de gevoelens in de buurt zijn. Maar in deze
kinderrijke buurt komt zo'n bericht natuurlijk keihard aan.'' Toen Ad
ter Horst de traumahelikopter hoorde en zag, heeft hij opnames
gemaakt met zijn mobiele telefoon. ,Er was ongelooflijk veel politie
en ook stonden er twee ambulances. Dat wijst op reanimatie. Maar als
je daar bij staat, blijf te gissen. Op een gegeven moment ging
iedereen weg; ook de helikopter en toen wist je dat iemand overleden
was.''
Hij verzucht: ,,Maar wat
kun je er aan doen, dat zo'n jongetje de A44 op loopt?” Het
plaatsen van een hek, wellicht? Daar is Ter Horst het niet mee eens.
,,Nee, dit is de eerste keer in dertig jaar dat zoiets is gebeurd.
Als je hekken plaatst voor dit soort incidentele gevallen, dan moet
je dat langs iedere weg doen.''
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home