Veilig achter de dijken

STREEK – De top 25 van zwakke plekken in de dijken en waterkeringen zijn aangepakt. Het kostte een slordige 100 miljoen euro, maar voortaan kunnen de inwoners weer rustig ademhalen, wetende dat ze veilig voor het water hun leven kunnen leiden. Woensdag 6 december werd in Restaurant Tussen Kaag en Braassem het officieuze einde ingeluid van deze werkzaamheden. Al moet een stukje dijk in en bij Rijnsaterwoude in de loop van volgend jaar nog worden afgerond.

Door Joep Derksen

Het Hoogheemraad van Rijnland is verantwoordelijk voor de stabiliteit van de 1.200 kilometer aan waterkeringen in deze regio. De 25 keringen, die het grootste risico vormden voor de veiligheid van de omgeving moesten met spoed worden aangepakt. En dus waren de afgelopen jaren veel graafmachines te zien op dijken in onder meer de Googerpolder, Woudse Dijk en Vierambachtspolder. Marco Kastelein, Hoogheemraad bij het Hoogheemraadschap, laat weten: ,,De mensen waren niet onveilig, maar je kijkt naar het risico als een landschap overstroomt. We moeten proactief en preventief bezig zijn. We zijn er trots op, dat het aanpakken van de dijken en de keringen gelukt is; we lopen hier mee voorop in vergelijking met de rest van Nederland.'' Dat wil overigens niet zeggen, dat al het werk klaar is. Ook de komende jaren worden miljoenen euro's uitgegeven om andere zwakke plekken in de dijken aan te pakken.

Dat er bij het versterken van de dijken tegenwoordig heel wat meer komt kijken, dan alleen wat klei er boven op gooien, toonden aannemers Gustaaf van Wijk en Harry Verboon aan. Als voorbeeld namen ze de dijkverbetering Vriezekoop-Zuid, tussen Leimuiden en Bilderdam. ,,Dat stuk was vier kilometer lang, maar het leek wel 400 kilometer. De omgeving was best wel mondig en dat gaf best wat complicaties. De hele omgeving keek er naar hoe het wel en niet moet. Er wordt daar flink geboerd, dus een eis was, dat iedereen van zijn erf af kon tijdens het aanleggen van het asfalt en de overige werkzaamheden.'' Een van de harde eisen was, dat de vruchtbare teelaardelaag behouden kon blijven. Dus werd die laag er af geschraapt door graafmachines, zodat deze later weer bovenop de aangebrachte kleilaag van een meter dik op het binnentalud gelegd kon worden.

,,Het zwaar transport werd zoveel mogelijk beperkt. Vaak werden trekkers ingezet om dit uit te voeren. Tegen de chauffeurs werd gezegd, dat ze rustig moesten rijden bij het aanvoeren van de klei. Dan lijkt 4 kilometer soms 400 kilometer, want het is een heel eind. 75.000 Kuub aan klei en grond is daar naar toe gebracht. We werkten met klein materieel, om te voorkomen dat het groot materieel weg zou zakken.'' Ook bleven de omwonenden jarenlang aandringen om van de gelegenheid gebruik te maken, door een glasvezelkabel aan te laten leggen voor het snelle internet. Een aantal weken voordat het werk klaar zou zijn, is die kabel er toch nog in gekomen. Het werk heeft dus wat gekost, qua geld, inzet en overlast, maar uiteindelijk zijn alle omwonenden toch blij met het eindresultaat.