Column

Gewijde grond

In mijn jeugd, ik zal een jaar of tien zijn geweest, liep mijn vader met mij over de begraafplaats in het Twentse Borne, waar ik geboren en opgegroeid ben. Vlak voor het achterste deel van die begraafplaats stond een groot kruis. Mijn vader vertelde over een grote misstand, die ooit heeft plaatsgevonden. “Achter dat kruis liggen kindjes die stierven, nog voordat ze gedoopt konden worden. Daarom werden ze niet voor het kruis begraven. Ze werden in niet-gewijde grond gelegd”.

Het maakte een diepe indruk op me. Dat er ooit een beleid was, waarbij pasgeboren kindjes het blijkbaar niet waard waren om voor het kruis begraven te worden, in gewijde grond. Met als achterliggende gedachte, dat zulke ongedoopte kinderen niet naar de hemel konden gaan.

Enkele weken geleden kwamen die gevoelens weer boven, toen ik Kees den Elzen van de Historische Kring Voorhout hoorde vertellen over dit beleid uit het verre verleden, dat in heel Nederland plaatsvond. Dat deze kindjes in niet-gewijde grond begraven werden en daar soms nog liggen. In Voorhout is dat niet het geval, maar de gedachte kwam bij me op: ‘Het zal toch niet, dat die kindjes in Borne nog steeds in niet-gewijde grond liggen?’

Hierop nam ik contact op met de gemeente Borne, de Heilige Geestparochie en Uitvaartvereniging St. Barbara. Het blijkt, dat er inderdaad nog een locatie was op de begraafplaats, waar kindjes lagen in niet-gewijde grond. Afgelopen zondag werd dit hersteld. Van nu af aan tot in de eeuwigheid liggen op de begraafplaats in Borne alle kindjes, gedoopt en ongedoopt, in gewijde grond.

Mijn enorme dank gaat uit naar de Heilige Geestparochie, Uitvaartvereniging St. Barbara en de gemeente Borne, die zich allen hebben ingezet om deze mooie ontwikkeling voor elkaar te krijgen!