“Soms heb je van die besefmomentjes”

Malou Petter uit Woubrugge presenteert het NOS Journaal

WOUBRUGGE – Wie had ooit kunnen bedenken, dat een inwoner van Woubrugge het meest belangrijke programma op de Nederlandse televisie zou gaan presenteren. En dat is toch echt wat Malou Petter (31) doet. Ze werkte zich door de jaren heen op naar de top van de televisiejournalistiek en brengt dagelijks het nieuws op het NOS-journaal.

JOEP DERKSEN

De hoogste tijd dus voor een persoonlijk interview. Want wie is Malou Petter?

Wat wilde je worden als kind? “Ik wist het eigenlijk niet goed. Het was niet zo, dat ik perse journalist of presentator wilde worden; daar ben ik in gegroeid. Al was ik als kind al heel nieuwsgierig, ik schreef graag werkstukken en was goed in Nederlands. Ik zat op basisschool De Kinderkring, waar mijn moeder ook leerkracht was. Al heb ik nooit bij haar in de groep gezeten. Ik was altijd een heel sportief meisje, ik zat op turnen en bij de dansschool. Ook was ik fanatiek schaatsster. Twee keer in de week ging ik met de schaatsbus naar Leiden en de Uithof in Den Haag om daar te schaatsen. Ik riep wel eens, dat ik ‘iets met sport’ wilde gaan doen. Of kinderboekenschrijfster wilde worden.” Ze lacht: “Ik denk dat een kinderboek schrijven heel lastig is. Maar een boek schrijven is wel iets wat ik ooit hoop te doen. Maar dan eerder een roman.’’

Voor haar middelbare schoolopleiding ging Malou naar het Ashram College in Alphen aan den Rijn. Ze ging in die stad hockeyen bij HCA en kreeg andere vriendinnen. Daar ontgroeide ze het kleinschalige gevoel, dat in een rustiek dorpje als Woubrugge gangbaar is. “Ik wilde het dorp uit; mijn jeugd uit Woubrugge sloot ik in die tijd af.” Een jaar nadat ze begon met haar studie Journalistiek in Utrecht, ging Malou op kamers wonen.

Toelating

Over de studie: “Het was best een zware toelating. Maar door de jaren heen, merkte ik dat de journalistiek echt mijn vak is. Er vielen steeds meer dingen op zijn plek. Ik had altijd al een grote interesse in het nieuws en was maatschappelijk betrokken, maar het was nooit eerder opgekomen om daar iets mee te doen.  Ik ging schrijven voor lokale kranten en leerde hoe je een tijdschrift maakt. Ik dacht heel lang voor bladen te willen schrijven, maar radio bleek ik leuker te vinden. En later kwam daar televisie bij.”

Malou kreeg haar eerste presentatie-ervaring bij het NOS Jeugdjournaal en dat bleek de ideale opstap naar het ‘echte’ journaal. Is dit het summum; heeft Malou hiermee de hoogste trede van de journalistieke ladder bereikt? Ze denkt even na en stelt: “Ik ben 31 en heb natuurlijk nog een hele carrière voor me. Ik heb niet het idee dat ik tot mijn pensioen hier werk. Tegelijkertijd is het een heel bijzondere plek. Dat realiseer ik me wel. Soms heb je van die besefmomentjes, dat ik degene ben, die heel Nederland bijpraat met het laatste nieuws. En dat maakt het vak van presentator voor het NOS Journaal zo mooi.”

Voorbeeld

Is Malou een voorbeeld voor anderen? Dat een meisje uit Woubrugge het toch maar landelijk zo ver kan schoppen? “Dat vind ik wel groots gezegd. Ik vind het leuk als mensen die ik ken van vroeger een berichtje sturen op sociale media. Zoals laatst een oude juf van de basisschool, die liet weten dat ze het leuk vindt, wat ik doe. Ik ben misschien wel te bescheiden, om als voorbeeld te fungeren.”

Maar wat is er zo mooi aan het voorlezen van door anderen opgestelde berichten? “Dat is een grappige geformuleerde vraag, maar het is niet helemaal juist. Als presentator schrijf je je eigen teksten. Natuurlijk in samenwerking met redacteuren en eindredactie, maar ik ga altijd door alle teksten heen. Dat maakt het ook zo leuk. Verhalen uitpluizen, in het nieuws duiken. Soms vind ik nieuwsberichten wat taai en probeer ik het wat toegankelijker te maken. En, als er iets groots gebeurt in de wereld, ben je als presentator degene die de vragen stelt en de informatie samenvat.’’

Kick

Ze geniet van de ‘kick’ van de uitzending: “Het feit, dat je live in de studio en live op locatie bent; het hoort erbij. Het is heerlijk, dat je een paar keer per dag die kick krijgt; je hoort in je oor: ‘Nog 5 seconden!’ Dan moet je aan staan en gaan. Lekker en verslavend!”

Wie is jouw voorbeeld in de journalistiek? “Eva Jinek. Ik vind het bijzonder dat ik nu op de plek zit, waar zij ooit heeft gezeten. Ik vind haar gesprekken ijzersterk. Dat je echt geïnteresseerd kunt zijn, gesprekken hebt met een lach en soms een traan, maar tegelijkertijd ook heel kritische vragen kunt stellen. Die combinatie is inspirerend.

Ik zou nog wel eens...: “Een documentaire willen maken. En ik zou heel graag meedoen aan Wie is de Mol?"