Het einde van het gedogen

ALPHEN AAN DEN RIJN – Het is zijn 148^ste boek, maar misschien wel het meest bijzonder. Auteur Robert Jan Blom (73) heeft de staat van de wetgeving in Nederland onderzocht. Zijn bevindingen en conclusies staan in zijn recent verschenen boek ‘Nederland Gedoogland’.

JOEP DERKSEN

De ene na de andere wet wordt iedere dag door het Parlement gejaagd. Andere wetten worden weer aangepast; de gemiddelde Nederlander heeft allang het overzicht verloren op al die duizenden wetten. Maar volgens Blom lijken ook politie, justitie, bestuurders, rechters en opsporingsambtenaren (boa’s) de handhavingsweg kwijt te zijn. Met name om de vraag wanneer er wel of niet gedoogd kan worden. Blom pleit er in zijn boek voor, dat er veel minder gedoogd moet worden. Hij verwelkomt strengere straffen, zonder dat Nederland een politiestaat moet worden.

De antivloekwet, de Veerwegwet uit de jaren ’50, waarin staat wat je wel en niet op jouw boot mag vervoeren en de Majesteitsschenniswet. Blom noemt ze: ‘flauwekulwetten’. Het niet handhaven op officiële wetgeving leidt ook wetteloosheid in de hand, zo vindt de auteur. Hij geeft een voorbeeld: ““Een meisje dat verkracht wordt, hiervan aangifte doet en vervolgens de dader door de politie wordt uitgenodigd voor een ‘foeigesprek’.”

Er moeten veel minder taakstraffen en veel meer échte straffen worden opgelegd, zo stelt Blom. “Een taakstraf van 40 uur is in feite een vorm van gedogen. Voor zware overtredingen moet de rechter hogere straffen opleggen. Mensen komen nu weg met tien jaar gevangenisstraf. Maar een figuur die kinderen vermoord, hoor je niet meer in onze samenleving terug te zien.” Hij haakt in op de actualiteit: “Ik begrijp niet hoe het kan, dat een veroordeeld ex-lid van de Hofstadgroep Mark Rutte adviseert over de veiligheid. Terwijl ze is veroordeeld voor verboden wapenbezit!”

In zijn boek geeft Blom een zestigtal voorbeelden van voorbeelden, die in aanmerking komen voor gedogen. Hij pleit ervoor, dat ministers en leden van de Tweede Kamer voortaan beter nadenken voordat ze nieuwe wetten invoeren. En eerst gaan praten met bestuurders, burgemeester en politie om na te gaan of die nieuwe wetten wel goed te handhaven zijn. “Moet je wel wetten tot stand brengen waarvan je van tevoren weet dat ze niet te handhaven zijn? Er wordt teveel gedoogd, zonder de zaak voor te leggen aan de rechter. Boa’s en politieagenten die gedogen hebben daarover geen verklaring af te leggen. Ze doen het uit eigen beweging. Iedereen schijnt het wel goed te vinden. Maar er wordt teveel gedoogd. Heel vaak gebeuren dingen in de samenleving waarvan de bevolking zegt; ga het handhaven.”

Maar met minder gedogen en zwaardere straffen; is dat niet het pad naar een politiestaat? “Inderdaad moet je ook geen politiestaat hebben, maar beperk het aantal wetten en zorg dat de wetten die overblijven wél goed gehandhaafd worden. Je moet een tussenweg vinden in een politiestaat en een staat waarin bijna alles gedoogd wordt, behalve zware criminele zaken.”

Voor wie is het boek bedoeld? “In eerste instantie voor de politiek, voor boa’s, burgemeesters en rechters. En voor iedereen die hier kennis van wil nemen. Ik mag mezelf op de borst kloppen: het is een boek dat begrijpelijk is voor iedereen. Er staan vele voorbeelden in; het is een boek waarmee je jezelf heerlijk kunt ergeren aan de idiote dingen in de maatschappij.”

Het boek ‘Nederland Gedoogland’ (ISBN 97894-645-020-5-3) is voor 25,99 euro verkrijgbaar bij iedere boekhandel.