Platform Gehandicaptenbeleid Lisse strijdt voor mobiliteit gehandicapten

Lisse – Al jarenlang krijgen elf chronisch zieken en gehandicapten die minder draagkrachtig zijn (tot 1,5 keer bijstandniveau) een vergoeding van 1.335 euro zodat ze de kosten van een eigen auto kunnen betalen. ‘Zonder deze vergoeding zullen de mensen genoodzaakt zijn hun auto weg te doen en moeten ze de rest van hun leven achter de geraniums zitten’, vertelt Nico Valstar, secretaris Platform Gehandicaptenbeleid Lisse.

Joep Derksen

Valstar heeft zich opgeworpen als spreekbuis voor een deel van de elf. ‘De vergoeding is in de loop der jaren al omlaag gegaan en zonder het huidige bedrag is het onmogelijk voor deze groep zwakken in onze samenleving om zelfstandig te kunnen reizen. Mensen hebben het recht om zich te kunnen verplaatsen en dat wordt compleet genegeerd door de ISD (Intergemeentelijke Sociale Dienst – red) en wethouder Adri de Roon!’

In plaats van de 1.335 euro zouden de gehandicapten 615 euro krijgen. Het dagelijks bestuur van de ISD besloot december 2005 een overgangsregeling te treffen voor de 11 gehandicapten, zodat de verlaging van 720 euro over een periode van anderhalf jaar verminderd zou worden. Het Platform maakte schriftelijk bezwaar tegen de dramatische achteruitgang in de tegemoetkoming van de vervoerskostenvergoeding. ‘Het gaat om een beperkte groep gehandicapten die om medische redenen niet van het collectieve vervoer gebruik kunnen maken. Tevens hebben zij een dusdanig inkomen, dus op of nabij bijstandsniveau, dat ze het bezit van een eigen auto niet zelfstandig kunnen volhouden. Het Platform verzoekt het college en de gemeenteraad van Lisse met klem ervoor te zorgen dat deze bezuinigingsmaatregel wordt teruggedraaid.’

Appelen en peren

Valstar licht deze brief en het besluit van de ISD nader toe: ‘Als voornaamste motivering geven ze op dat er gelijkheid in vergoedingen moet zijn. Mensen die gebruik maken van een taxi of rolstoeltaxi behoren dezelfde vergoeding te krijgen als mensen met een eigen auto. Dus heeft men de berekening gemaakt dat mensen 0,35 cent per kilometer vergoed krijgen gebaseerd op 1.750 km gereden kilometers per jaar. Volgens berekeningen van het NIBUD dekken die 35 centen alle onkosten van het hebben van een auto en de gemeente en de ISD gebruiken deze argumentatie om hun maatregel recht te praten. Maar ze vergelijken appelen met peren: de onkosten voor autobezit en –gebruik worden alleen gedekt met 35 cent per kilometer als er 16.000 kilometer per jaar gereden wordt, zo blijkt uit dezelfde cijfers van het NIBUD. Deze groep gehandicapten, die ieder dubbeltje twee keer moet omdraaien, kunnen zich dat echter niet veroorloven. Maar dat wordt door de gemeentelijke instanties gemakshalve vergeten.’

De wethouder heeft een coulanceregeling ingesteld, waarbij de overgangsregeling in totaal drie jaar zal duren, maar uiteindelijk zal het bedrag wel verminderd worden tot 615 euro. Dit is voor Valstar onacceptabel. ‘Ze willen persé gelijk hebben. Waar praten we nu over: het is een bedrag van hooguit 10.000 euro per jaar, dat ervoor zorgt dat de minder draagkrachtige gehandicapten mobiel kunnen blijven. Ik geef het niet op en blijf opkomen voor de rechten van de mensen die nu de zwaarste klappen krijgen!’