“Hoge inflatie is heel rechtvaardig”

Gesprek op het terras

RIJNSBURG – De Rijnsburgse feestweek is in volle gang en op de kermis gieren de botsauto’s rinkelen de gokmachines, huilt de boksbalsirene en tingelt de draaimolen. Iets verderop genieten Janneke (57) en Wim Glasbergen (62) op het (overdekte) terras van eethuis Surf & Turf aan de Anjelierenstraat 42/44 van een cola, biertje en een portie kibbeling. Hun terrasburen werkten liever niet mee aan een interview, maar het echtpaar Glasbergen, dat zaterdag 16 augustus hun 34ste huwelijksdag viert, nodigt de journalist van harte uit voor een “Gesprek op het terras-praatje”. Deze week is het onderwerp het inflatiepercentage dat binnen enkele maanden is opgelopen naar 3,2%. Maar zoals het vaak gaat in deze serie, gaat het ook over andere aangename zaken.

Door Joep Derksen

Over het inflatieonderwerp hebben de beide namelijk een duidelijke mening: “Dat maakt me geen bal uit en kan me nauwelijks boeien. Alle prijzen stijgen in de loop der jaren, er is alleen een verschil in de hoogte van de stijging. Het gevolg is dat je geld en je huis minder waard wordt, maar daar is iedereen gelijk in. Als je veel geld hebt, verlies je veel en als je weinig geld hebt, verlies je weinig. Maar waar hebben we het over met die 3,2%? Ik las laatst dat er in Zimbabwe een inflatiepercentage is van 200.000%.” Gekscherend: “De kinderen zijn ondertussen de deur uit en die hebben hun eigen inflatie meegenomen. Het scheelt ons namelijk behoorlijk in de kosten.”

In de loop der jaren heeft mevrouw Glasbergen zich het meeste om de opvoeding van de kinderen bekommerd, terwijl haar man 80-urige werkweken maakte bij een bouwbedrijf: de laatste jaren als bedrijfsleider. Hoe voedde het echtpaar hun kinderen zo goed mogelijk op? “Door zo consequent mogelijk te zijn: nee is nee en ja is ja. Ze hebben gestudeerd en zijn ieder hun eigen weg gegaan. In de pubertijd zei er eentje wel eens dat hij niet meer wilde leren, maar geld wilde verdienen. Mijn antwoord was na: “Als je niet de rest van je leven op een bromfiets wilt rijden, maar ook een eigen auto wilt hebben, zul je een diploma moeten halen. Alleen als je je bast er achtergooit, kun je echt wat bereiken in het leven.”

Kermis

Een portie kibbeling wordt ondertussen aan de tafel gebracht: “Dit is een heerlijke tent en ze hebben hier geweldig lekkere vis. Dat is de reden dat we hier zijn: niet vanwege de kermis hier om de hoek. De kinderen zijn het huis uit, dus ik hoef er niet meer heen en dat is prima, want ik ben nooit een liefhebber van de kermis geweest. Het programma van de feestweek is veel voller dan tien jaar geleden en dat is een goede zaak. Er is onder andere muziek, buikschuiven en beachvolleybal. Hiervoor hebben 15 vrachtwagens zand aangeleverd. Ook in de feesttent is het iedere avond bal, maar daar gaan we niet meer heen. In de afgelopen jaren komt er alleen maar jeugd en die zijn baldadig en gooien met bier.”

De tafelgenoten zijn allebei geboren en getogen in Rijnsburg. Wat is er nu zo mooi aan deze plaats? “Ik heb in mijn jeugd altijd gezegd dat ik nooit in Rijnsburg zou blijven wonen en ook nooit met een Rijnsburger zou trouwen. We zijn elkaar echter tegengekomen en nu alweer 34 jaar getrouwd. Rijnsburg is prachtig, maar het is geen dorp meer. Drie jaar geleden zijn we ondergegaan in Katwijk en ik heb er nog steeds problemen mee. Ik kan geen specifieke voorbeelden aangeven, maar ik voel me genegeerd. Tegenwoordig is er een wijkregisseur waar we contact mee moeten opnemen als er problemen zijn.” Ze lacht: “Ik heb pas geleden nog een Rijnsburgse vlag aangeschaft.” Hij haalt een herinnering op: “Toen de Rijnsburgse Boys kampioen werden, riep de burgemeester vanaf het bordes dat ze de beste voetbalclub van Katwijk waren. Dat deed pijn.”

Blik

Nog even terugkomend op de economie van Nederland: hoe staan we ervoor? “Het gaat helemaal niet zo slecht. De mensen praten elkaar de gekste dingen aan. Kijk maar eens naar buiten naar al dat blik (auto’s – red.) of ga eens naar Azië en zie hoe ze daar leven. Als je die armoede ziet, weet je pas hoe goed je het hebt; hier heb je elke dag te eten en dat is bij miljoenen mensen geen normale zaak. Nederlanders zijn een volk van zeikers geworden. In de jaren na de oorlog zette iedereen de schouders eronder en elk had zijn of haar eigen taak: werken. De mensen hebben tegenwoordig overal wat van te zeggen en ondertussen is iedereen verschrikkelijk aan het ouwehoeren.” Ze geven een voorbeeld: “Anderhalf jaar geleden kwamen berichten in de krant dat Nederland het vuilste land is van Europa. Nu zijn we het warmste land van Europa omdat de lucht zo schoon is. Dat is toch niet te geloven!? Wat ons betreft, mag de overheid onmiddellijk stoppen met het subsidiëren van de milieubewegingen. Al jaren lang houden ze 100 kilometer snelweg tegen vanwege een klein veldmuisje. Het is te gek voor woorden.”

Ze besluiten: “De beste manier om zo goed mogelijk voor je eigen financiële toekomst te zorgen, is door niet een woning te huren maar te kopen. Iedere huurcent die je uitgeeft, ben je voor altijd kwijt. Als je een goede baan hebt, moet het geen probleem zijn om een eigen huisje te bemachtigen.” Ook voor de files hebben de beide een oplossing: “Wanneer we daarin staan, zien we allemaal auto’s met maar een persoon erin en allemaal moeten ze dezelfde kant op. Als al die mensen nou bij elkaar in de auto’s gingen zitten, dan is een kwart van de auto’s verdwenen van de weg.” Zij relativeert: “Aan de andere kant: ik ga ook geen kratje bier achterop de fiets zetten, want dan val ik om.” Hun hartenwens? “Als we gezond blijven, kunnen we nog heel lang samen leven.”