Stamtafel strijdt tegen gemeentelijke hoogmoedswaanzin

VOORHOUT – “Negeer niet de problemen van de infrastructuur! Het is bezopen dat de politici praten over het opknappen van de Herenstraat, terwijl ze helemaal niet spreken over de verkeersproblematiek.” Aan de vooravond van de gemeenteraadsverkiezingen op woensdag 3 maart hadden de leden van de stamtafel op zaterdag 6 februari forse kritiek op de bestuurders. De situatie van het oude bollendorp werd uitgebreid vergeleken met de ontwikkelingen in Lisse en Sassenheim.

Door Joep Derksen

De grootste angst van de stamtafelaars is dat door de bestuurlijke beslissingen Voorhout een slaapgemeente wordt. “Hier moeten meer winkels komen, anders krijg je de dood in de pot. Zorg verder voor doorstroming van het verkeer door het realiseren van de spoortunnel en de aanleg van de noordelijke randweg.”

Ook de plannen voor het centrum konden op weinig sympathie rekenen en er werd met een schuin oog gekeken naar de ontwikkelingen in Lisse: “In dat dorp hebben ze het hele winkelcentrum opnieuw opgeknapt: dat hebben ze daar toch goed voor elkaar.” De ontwikkelingen in Sassenheim boden ook perspectief, aldus de stamtafelaars: “Het gebied aan de Parklaan / Narcissenlaan, waar vroeger dansschool Van der Geest zat, is een gouden stek om wat te ontwikkelen. Al zal de overheid er geld bij moeten doen, omdat er op die plek ook sociale woningbouw komt. Maar krijgen we wel wat het beste is voor de inwoners zelf? Bij de planvorming gaat het gewin een rol spelen; de belangen liggen niet bij de inwoners, maar bij de mensen die geld verdienen. Het zou juist andersom moeten zijn. Een aanwezige gaf een voorbeeld: “Met die nieuwe Agnes in Voorhout hebben 82 mensen een aardig onderkomen, maar ondertussen ergeren 4.000 mensen zich ontzettend aan dat grote pand. Dat gebouw wordt nu voor de ontwikkeling van Voorhout als norm genomen, niet als uitzondering.”

Lof

De politiek kreeg wel wat lof toegezwaaid, onder andere voor het afwijzen van het plan om van Park Overbosch een flatgebouw van tien verdiepingen hoog te maken. “Zo’n toren van tien verdiepingen is echt hoogmoedswaanzin. Tegenwoordig moet ieder dorp een toren als icoon hebben, maar hoort zo’n toren bij een dorps karakter? Dat is onzin. Als je vier hoog bouwt in een dorp, dan begint het al aardig op Amsterdam te lijken. En met het wegvagen van de karakteristieke pandjes is ook de dorpse sfeer weg.” Kritisch besloten de leden van de stamtafel: “Waarom moeten de plannen voor het nieuwe bestemmingsplan van het dorpscentrum er op het laatste moment voor de gemeenteraadsverkiezingen doorheen gejast worden? Zo’n besluit heeft gevolgen voor de komende honderd jaar en je bindt de komende raad behoorlijk op financieel gebied.”