“Zoek het hart in de wijk”

“Verschillende wijken hebben andere behoeften en gemeenten moeten ook hun aanpak op die behoeften afstemmen. De tijd van een “one size fits all” aanpak ligt voorgoed achter ons, daar is Barth van Eeten, wethouder in Arnhem, van overtuigd. “Ga uit van het positieve”.

Van Eeten heeft veel ervaring. Voor zijn huidige functie in de stad met 147.000 inwoners was hij wethouder in Waalwijk, met circa 45.000 inwoners. “Die twee steden zijn heel verschillend, maar wijkgericht werken en wijkontwikkeling dicht bij de mensen is heel erg belangrijk. Ik wil mijn ervaringen met u delen, zodat u weet hoe u eraan kunt werken. De Rijksoverheid kan veel doen. Als ik denk aan de veertig meest problematische wijken in Nederland, ging het overleg met de woningcorporaties moeizaam. In Arnhem is er wel een goede samenwerking geweest tussen de drie corporaties, gemeente en bewoners.”

In deze plaats is rond de Millenniumwisseling ervoor gezorgd dat er in iedere wijk een organisatie is opgezet, om te fungeren als communicatiekanaal tussen de gemeente en de inwoners. De gemeente deelde de wijken in categorieën in: Aanpakwijken, ook wel bekend als Krachtwijken en Vogelaarwijk. Dit zijn wijken met veel problemen. Een tweede categorie zijn de Preventiewijken, waar op straatniveau soortgelijke problemen zijn als in de Krachtwijken, maar de problemen vinden niet massief in de hele wijk plaats. De derde categorie zijn de beheerwijken, waar het goed gaat en er enkel wat incidenten gebeuren. Met deze wijken moet je op verschillende manieren omgaan: dat heeft consequenties voor het interveniëren. In de beheerwijken houd je er een oogje op en geeft af en toe slechts een duwtje. In de preventiewijk, moet de gemeente er met name voor zorgen dat het niet verder afzakt en in de Aanpakwijken moet je er vol in. Op de bewonersbudgetten wordt onvoorstelbaar positief gereageerd door de bewoners.”

Tweedeling

Vier van de veertig krachtwijken liggen in Arnhem. Deze plaats kent van oudsher een grote tweedeling tussen mensen waar het wel en niet goed mee gaat. In 2006 besloot het gemeentebestuur om te zorgen voor meer differentiatie in de wijk en het doel was dit te bereiken via actief burgerschap, sociale programma’s en voorzieningen op wijkniveau. Van Eeten: “U moet uitgaan van het positieve: waar hebt u behoefte aan en hoe kunnen we dat samen voor elkaar krijgen. Zeg niet dat er te weinig vrijwilligers zijn en dat jongere mensen het te druk hebben. De combinatie van jonge mensen en ouderen werkt goed. Jonge mensen zijn actief, maar op een andere manier dan oudere mensen. Ook mensen met een beperking kunnen wat bieden aan een ander.”

Hij besluit: “Wij zijn in alle wijken op zoek naar het hart van de wijk. Het doel moet zijn dat je de sociale samenhang in zo'n wijk verbeterd. Waar hebben mensen behoefte aan, welke verbindingen zijn er en welke voorzieningen moeten er in de wijk staan? Daaraan ga je werken. Niet alleen in grote steden, maar ook op het platteland. Door de dingen bij elkaar te brengen, ben je dichtbij de mensen en de mensen kunnen en zullen er dan gebruik van maken. Een pleintje zou het hart van de wijk moeten zijn. Mijn boodschap is: ga op zoek naar het hart van de wijk en verbindt het in sociale zin en breng het in fysieke zin ook bij elkaar.”