Roebels smokkelen

LISSE – “Ik help liever onderdrukte mensen dan dat ik in Spanje op het strand ga liggen”. Dit was een van de redenen waarom Horsman in 1984 volmondig “Ja” zei op de vraag van zijn vrouw om de Roemeense inwoners met hulpgoederen bij te staan. “Ik vond het spannend en een uitdaging; vooral toen ik hoorde wat je allemaal mee kon maken: op dat moment wilde ik zeker gaan.”

Horsman is gereformeerd en hij gelooft heilig in het credo dat iemand zich met de wereld bezig moet houden op het gebied van politiek, geloof en maatschappij. “Ik geloof niet in het scheiden van deze wereld met die kernelementen.” Het was in de jaren ’80 verboden om bijbels te brengen naar de Oost-Europese landen, maar hulpgoederen versturen was wel toegestaan. Voor de organisatie Dorcas kweet Horsman zich van deze taak.

Na Roemenië volgden nog andere landen waar Horsman de hulpgoederen leverde. Een ommekeer in zijn geloofsdenken kreeg hij in Rusland. Daar vroeg iemand hem: “Waarom hebt u geen bijbels meegenomen? Dat is belangrijk voor het land. Want om ervoor te zorgen dat het hier beter wordt, moet eerst de geest van de mensen veranderen.” Horsman: “Ik had daar als Christen nooit bij stil gestaan, maar het klopte volledig.”

Hij haalt herinneringen op: “Mijn vrouw en ik hebben in die jaren alles kunnen doen wat we wilden. Ook hebben we een keer roebels gesmokkeld voor een Joods echtpaar dat naar Amerika wilde. Het ging om 20.000 roebels; in die tijd was een roebel zo’n 3,50 gulden waard. Hoe ik dat geld gesmokkeld heb? Dat vertel ik niet, want deze methode kan nog altijd een keertje nodig zijn.”