“Je moet ogen in je achterhoofd hebben”

TEYLINGEN – Dagelijks zijn de mannen van de vuilophaaldienst, uitgevoerd door het bedrijf SITA, druk bezig om het afval van de inwoners te verwijderen. Iedereen gaat er automatisch van uit dat hun vuilnisbakken geleegd worden op de dag dat de kliko buiten gezet moet worden. Weinig mensen staan er echter bij stil hoe de mannen het verwijderingswerk uitvoeren en met welke zaken ze te maken hebben. Willem Boekestijn, Chauffeur Belader, en Hans Tichelaar, Belader, nemen de journalist mee op een reis langs duizenden vuilnisbakken. “Sommige mensen behandelen je als oud vuil.”

Door Joep Derksen

Het is maandagochtendvroeg 15 november en de vuilniswagen met een zogeheten zijlader baant zich een weg door de smalle Warmondse straatjes en leegt het ene na het andere paar containers. Tichelaar loopt voorop om de huisvuilbakken in paren naast elkaar te zetten – met één stoeptegel ruimte er tussen – en Boekestijn rijdt er achteraan, terwijl hij de grijparm met een joystick bediend. Volgend jaar viert Boekestijn het feit dat hij twintig jaar in het vak zit. Als 16-jarige was hij de school zat en wilde hij aan het werk; hij wil nooit meer iets anders doen. “Als mijn werk goed gedaan wordt, zal ik nooit commentaar krijgen.”

De vuilniswagen is acht maanden oud, dus nog relatief nieuw. De stoelen hebben een geweldige vering en met vier camera’s houdt Boekestijn volledige controle over de grijparm. En over de omgeving, want het gebeurt regelmatig dat fietsers menen nog snel even onder de grijparm door te kunnen fietsen en dat zorgt ervoor dat Boekestijn af en toe de noodstop moet gebruiken. “Ondanks de stickers en de zwaailampen denken die fietsers dat ze er wel langs kunnen; zelfs hebben ze wel eens het slagboompje er af gereden. Je moet bij dit werk ogen in je achterhoofd hebben.” Op het moment dat de chauffeur deze woorden uitspreekt, schiet er een fietsster langs de vuilnisophaalwagen, alsof ze hiermee de woorden van Boekestijn wilde bevestigen. Boekestijn haalt de schouders op: “Je kunt je wel druk maken en er wat van zeggen, maar het heeft geen zin, want de meesten van hen hebben toch oordopjes in om naar muziek te luisteren.”

Plastic zakken

Aan het begin van de jaren ’90 van de vorige eeuw werd het huisvuil nog in plastic zakken aangeboden. Af en toe denkt Boekestijn nog met weemoed hieraan terug. “Het zakkies gooien; daar moest je veel kracht bij gebruiken, tegenwoordig is het werk lichter en een verbetering. Wel vind ik dat je met het zakkies lopen je werk sneller kon doen dan nu, als je het goed aanpakte en de vuilophaalwagen rustig door bleef rijden.” Sinds januari wordt in Teylingen alle huisvuil ingezameld met zijladers. Een zijlader kan de bakken mits deze goed worden aangeboden direct oppakken. Bakken moeten worden aangeboden met de greep richting de huizen. “Dat functioneert prima in Warmond en Sassenheim, hier wordt al jaren met een zijlader ingezameld, maar de inwoners van Voorhout moeten nog worden opgevoed; zij zijn een zijlader niet gewend. Alle bakken daar staan met de handvaten naar de weg toe.

Worden Boekestijn en zijn collega’s gewaardeerd voor het werk dat zij doen? “De een waardeert ons meer dan de ander. Anderen zeuren, doen moeilijk en behandelen je als oud vuil. Soms zetten de inwoners hun bak te laat buiten en gaan vervolgens naar me schreeuwen als ik al verder ben met mijn wagen. Daar luister ik niet naar; ik rijd gewoon door. De bakken moeten namelijk om 07:30 uur buiten staan en te laat is te laat. Als je op straat rijdt, komen bussen, vrachtwagens en auto’s je op de meest onlogische momenten voorbij; de mensen hebben tegenwoordig weinig geduld.” Hij haalt zijn schouders op: “Wat maakt het uit, voor ons werk zijn weinig verbeteringen nodig. Het wordt ons erg gemakkelijk gemaakt met de nieuwste apparatuur en er hoeft bijna niet meer getild te worden. Alleen wanneer de bakken achter de achterlader gezet moeten worden. Met de knopjes op mijn joystick kan ik de arm instellen op het optillen van de bakken van 240 liter of 120 liter.”