Dé lokale en regionale nieuwssite

Beste bezoeker, Als journalist schrijf ik over actuele zaken. Deze blog heeft al miljoenen bezoekers verwelkomd. Hier vindt u alle, ruim 26.800, gepubliceerde artikelen, verschenen in landelijke, regionale en lokale dag- en weekbladen en magazines. Veel leesplezier! Mocht u onderwerpen aan de kaak willen stellen, neemt u dan contact met mij op: info@writing4u.nl. Foto's kunnen, tegen vergoeding, besteld worden via dit emailadres.

30 augustus 2011

Gaapstokken voorlopig uitgeteld

LISSE – Het voortbestaan van carnavalsvereniging De Gaapstokken wordt bedreigd. Per 1 september hebben de 350 vrijwilligers geen onderkomen meer en ook is er nog altijd geen zicht op een goed alternatief. De carnavalsvereniging kan nog wel enige tijd ruimte huren voor opslag van de spullen en het oefenen van de dansmarietjes, maar in dat geval komt de bodem van de financiële reserves snel in zicht. Voorzitter Paul van Ruiten trekt aan de bel.

C.V. De Gaapstokken werd 37 jaar geleden opgericht en beschikt al jaren over een eigen clubgebouw aan de Oranjelaan: 'Ons Trefpunt’. Dankzij dit clubgebouw is het voor de vereniging mogelijk om gedurende het hele jaar verschillende activiteiten te organiseren, variërend van een maandelijkse inloopmiddag tot een playbackshow en van een themafeest tot een kerst- of paasbingo. Naast de kleinere activiteiten organiseert C.V. De Gaapstokken ook grote activiteiten waarbij er wordt uitgeweken naar de sporthal van FC Lisse.

Van Ruiten informeert: ‘De gemeente informeerde ons enige tijd geleden dat de bouw van de brede school definitief doorgang zou vinden. Na een aantal gesprekken met de gemeente zijn we overeengekomen dat we per 1 september uit ‘Ons Trefpunt’ moeten en we zijn naarstig op zoek gegaan naar een vervangend pand, aangezien ons oude pand niet verplaatst kon worden.’

Via Marktplaats vond de carnavalsvereniging een perfect en betaalbaar tweedehands pandje. FC Lisse gaf toestemming om dat huisje voor circa drie jaar op het gebakoparkeerterrein te plaatsen. De toekomst zag er dus rooskleurig uit. Tot de gemeente vertelde dat er ook nog bouwvergunningen geregeld dienden te worden. ‘Als je niet bouwkundig onderlegd bent, valt het niet mee om zo’n omgevingsvergunning in te vullen. Dat duurde een tijdje en hierdoor verliep de optie op ons pandje.’ De vereniging moest op zoek gaan naar een alternatief, maar dat blijkt vooralsnog niet mogelijk: de kosten voor een vergelijkbaar inkomen bedragen circa 50.000 euro. ‘Dat hebben wij niet op de plank liggen’, aldus de voorzitter.

Vorige week had de vereniging een bestuursvergadering en er moeten noodmaatregelen genomen worden. ‘Er is vanaf 1 september geen onderdak voor dansmarietjes om te oefenen en om onze spullen, zoals kleding en optochtfaciliteiten op te slaan. We moeten ergens een ruimte huren.’ Hij is teleurgesteld in de gemeente: ‘De gemeente zou voor gas, water en elektra zorgen en wij voor de 4.500 euro aanschaf van het pandje. De bureaucratie zorgt ervoor dat het in de soep loopt. We zitten voor een voldongen feit, terwijl andere verenigingen wel geholpen worden met 30.000 euro en dan nog tekort komen. Waarom krijgen zij 30.000 euro en wij alleen aan- en afvoer? We zijn voor de gemeente Lisse niet erg belangrijk, zo blijkt wel. Als we de sleutel ophalen worden we met alle egards ontvangen en kunnen we wat drinken met z’n allen, maar aan de andere kant meewerken doen ze niet. Ze bieden geen hulp bij het bieden van een alternatief. We hebben om een renteloze lening gevraagd, maar kregen daarvoor ook nul op het rekest.’

Zit de voorzitter met de handen in het haar? ‘Een beetje wel. We zijn een vereniging die al veel dingen buiten de deur doet. Daar zijn extra kosten aan verbonden. Nu zit je met oefenruimtes voor de dansmariekes: dat moet extern gebeuren of bij bestuursleden thuis. Dat is niet wenselijk voor een vereniging met 350 leden. Het carnavalsfeest gaat door en we zullen ook wel een nieuwe prins krijgen.

Hoe lang kan de vereniging nog doorgaan? ‘Dat is een goede vraag. Het voortbestaan van de vereniging is vooralsnog niet in het geding, maar het plezier in de uitvoering van activiteiten wordt naar beneden gehaald. De vrijwilligers hebben het pandje leuk onderhouden en nu wordt het met de grond gelijk gemaakt. Bovendien was ons onderkomen een deel van ons inkomen. Leden konden namelijk het pandje huren en er gebruik van maken.’