‘Ik pluk de dag’

Afscheidsinterview met Corrie Langelaar (deel 2)

LISSE – Na een bestuurscarrière van ruim dertig jaar neemt burgemeester Corrie Langelaar op 17 december afscheid van het openbaar bestuur. In een tweeluik kijkt ze terug op haar carrière en haar persoonlijke leven, waarbij haar enthousiaste positivisme als rode draad terugkeert. Deze week deel twee: de emotionele hoogte- en dieptepunten van Corrie Langelaar.

Enkele jaren nadat Langelaar en haar man verhuisden naar Lisse, spatte haar huwelijk na 36 jaar uit elkaar. Ze vertelt hierover: ‘Mijn hele leven lag overhoop. Ik zat niet lekker in mijn vel en heb alleen met mijn werk door kunnen gaan met hulp van vele lieve mensen om me heen. Na die periode vond ik het niet meer nodig om nog in een andere, grotere, gemeente aan de slag te gaan. Lisse is een heel dynamische gemeente met veel uitdagingen. Bovendien werd in die tijd net begonnen met het duale werken.’

Enkele jaren later leerde ze haar nieuwe man kennen waarmee ze besloot om haar verdere leven te delen. Al snel kwam ze er achter dat het exclusief voor elkaar kiezen niet van beide kanten kwam. Ze kijkt terug: ‘Ik zag het absoluut niet aankomen en het had een heel grote impact op mijn leven. ‘Het was een heel heftige tijd; ik was hartstikke verliefd, maar achteraf gezien was de liefde ook het enige wat ons bond.’

Toch hebben de negatieve liefdeservaringen Langelaar niet verhard. Absoluut niet zelfs: ‘Ik heb hier veel van geleerd en mijn kinderen en familie hebben mij enorm geholpen. Ze hebben als een warme deken voor me gezorgd.’ Ze vervolgt: ‘In mijn leven heb ik veel leed meegemaakt, ook op het fysieke vlak. Als kind heb ik vanwege een chronische aandoening bijna een jaar in het ziekenhuis gelegen. Daarnaast waren er natuurlijk de nodige zorgen rond de opvoeding en gezondheid van mijn vier kinderen. Mijn leven was soms een achtbaan van emoties; als verdriet me overkomt, kan ik heel ongelukkig zijn, maar ik heb daarnaast een ontzettend optimistisch karakter. Ik zoek daardoor altijd weer het geluk op. Ik weet dat als narigheid me overkomt, het ook weer goed zal komen. Ik heb mensen kapot zien gaan aan tegenslagen, ook in de politiek. Dat gebeurt mij dus niet en daar ben ik dankbaar voor. Ik pluk de dag.’

En zo is het ook, want eerder dit jaar vond ze haar nieuwe man: Maas. Met hem gaat ze in Ede samenwonen en genieten van de komende jaren. ‘We weten allebei hoe kwetsbaar het leven is. Ik pluk de dag en hoop dat ik samen met mijn man gezond 90 jaar wordt, maar dat is slechts weinigen gegeven. Ik wil nog veel dingen doen, waaronder vrijwilligerswerk in het lokale Hospice en het Vluchtelingenwerk. Maar vooral wil ik samen met Maas veel reizen. Azië, Afrika; er zijn heel mooie plekken op de wereld die ik wil zien. Daarnaast ben ik een echte moederkloek en voortaan kan ik als ik dat wil volledig tijd vrij maken voor onze kinderen en kleinkinderen.’