Megalomanie

Column: De waan(zin) van de week

Nu het tijdperk Job definitief is afgelopen, buitelen de PvdA-kamerleden over elkaar heen om te proberen de macht naar zich toe te trekken. Eerst was er de 34-jarige Van Dam die zich kandidaat stelde om de PvdA te gaan leiden. Hij werd gevolgd door Samsom, Plasterk en Albayrak. En als een duveltje uit een doosje meldde plots Lutz Jacobi (wie?!?) zich aan als reddende engel. Ik bewonder optimistische mensen, maar enige realiteitszin is ook wel handig om te hebben als je op het politieke vlak actief bent.

En toen was daar opeens Naema Tahir, die tijdens het televisieprogramma Binnenhof in haar gesproken column verkondigde dat persvrijheid een groot goed was, maar niet voor iedereen mocht gelden. Ze doelde specifiek op overvalsjournalist Rutger Castricum. Los van deze persoon is het natuurlijk van de gekke dat je onderscheid zou maken in wie wel of geen vragen mag stellen aan bijvoorbeeld politici. En dan zou je nog moeten passen op de manier waarop je iets vraagt ook. Voor je het weet zijn we terug in de jaren ’50: ‘Excuseer weledelgestrenge Minister, betaamt het u enkele seconden van uw kostbare tijd in te ruimen om zo vriendelijk te zijn een nederige vraag van deze interviewer te willen beantwoorden? Dank u wel zeer beleefd met de meeste hoogachting, uwe excellentie!’

Natuurlijk was de column koren op de molen voor Powned, waarvan de medewerkers niet vies zijn van een relletje. Castricum ging verhaal halen bij de woning van Tahir’s partner Andreas Kinneging. Zij sliep nog, maar Kinneging – een voormalig Nederlands Kampioen gewichtheffen, flipte tijdens het interview en kon zijn handjes niet thuis houden. Op de beelden is niet te zien of hij de keel van Castricum dicht kneep, maar Kinneging geeft toe dat hij de interviewer bij de sjaal pakte. Je behoort gewoon van iemand af te blijven en moet je verre laten van fysieke intimidatie. Zeker als je een oud-kampioen gewichtheffen bent. Kinnegin zou beter moeten weten, maar de hoogleraar is blijkbaar toch niet zo slim als hij zelf denkt.

Nou, vooruit. Toch maar een paar regels wijden aan ‘Indiana Joan’, die Nederland gaat vertegenwoordigen op het Eurovisie Songfestival. Ik vind het helemaal prima dat Nederland afstapt van de brave, anoniem uitgedoste zangers en zangeressen. Zonder versiering en veel poeha weet je dat je in deze zangwedstrijd kansloos bent. Maar dat indianenpak is een geval van ‘tussen het servet en het tafellaken’. Het is het net niet. Of beter gezegd: helemaal niet. Tijdens de voorrondes komt er plotseling een jongedame voor de camera’s te staan die zich als indiaan heeft uitgedost. En overigens verschrikkelijk slecht Engels kan zingen, maar dat terzijde. Dat iemand zich in indianenkleren durft uit te dossen is voor veel Nederlanders wellicht al heel moedig, maar het zal in de Oost-Europese landen geen indruk maken. De deelnemers uit die naties zijn vele malen extravaganter en zullen dus alle stemmen wegkapen van Joan. Hoe Nederland wel door de voorronde komt? Schrijf een lied met veel ‘Na na na’ en ‘Hurray’ er in en laat dit zingen door een tiental uitstekend uitziende dames en twee aantrekkelijke heren. Succes verzekerd.

De afgelopen week zijn onder meer overleden:

Colin Ireland (57): Brits seriemoordenaar
Frank Carson (85): Brits komiek
Jan Carmiggelt (68): Nederlands journalist en schrijver
Heinz Falke (81): Nederlands kunstenaar
Oscar McIntyre (17): Australisch motorcoureur
Richard Carpenter (78): Brits producent, acteur en scriptschrijver
JCJ Vanderheyden (83): Nederlands kunstenaar
Hans van Wiggen (71): Nederlands liedjesschrijver
Hal Roach (84): Iers komiek

Het woord van de week: Monstervirus.