Gek op vrijwilligerswerk

Hennie Meeuwenberg heeft liefde voor de postzegel

NOORDWIJK – De raderen van de samenleving zouden knarsend tot stilstand komen als alle vrijwilligers zouden besluiten om te stoppen met hun activiteiten. Je ziet en hoort ze zelden; die mannen en vrouwen die ervoor zorgen dat hun club, vereniging of stichting soepel draait. In deze serie wordt iedere week een andere vrijwilliger uitgelicht, die vertelt over ‘haar’ organisatie. Vandaag deel 3: Hennie Meeuwenberg (73), voorzitter van de Vereniging voor Postzegelverzamelaars.

Vraag een willekeurig kind van zes jaar wat postzegels zijn en er verschijnt een groot vraagteken boven het hoofd. In een tijd van email, twitter, ping en sms dreigen postzegels het onderspit te delven. Maar er is nog altijd een groep mensen die veel passie hebben voor dit stukje papier dat meestal twee centimeter breed en drie centimeter lang is, maar ook in grotere afmetingen voorkomt. De liefde voor de postzegel ontstond bij Meeuwenberg dankzij haar man. ‘Karel verzamelde al vijftig jaar postzegels. De kinderen werden groot en dan ga je zoeken naar een hobby.’ Met succes, want in 1996 won ze de thematische ereprijs.

Ze genoot met volle teugen en trad toe tot het bestuur van de Vereniging voor Postzegelverzamelaars. Sinds drie jaar is ze voorzitter en ze spreekt met passie over haar hobby. ‘Ik ben begonnen met Engelse postzegels, maar het werd veel te kostbaar om al die zegels te verzamelen. Daarom ben ik thematisch gaan verzamelen. Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in voetbal en daarom verzamel ik zegels over deze sport. Daarnaast houd ik ook schaakzegels bij.’

Als voorzitter geeft ze leiding aan de club en stimuleert het verzamelen van de zegels.

Het ruilen op de clubavond met de overige leden is twee maal per seizoen. Verder zijn er twee ruilochtenden per seizoen. De ruilmiddag in De Wieken, georganiseerd door het CON (Coördinatie Ouderen Noordwijk), is elke eerste woensdagmiddag van de maand. ‘Maar voetbalzegels vind ik daar heel weinig. Gelukkig heb ik het schaken nog’, lacht Meeuwenberg.

De ene verzamelaar is de andere niet, zo oordeelt Meeuwenberg: ‘Zo heb je de vakjesvullers: die hebben albums met plaatjes erin waar de postzegels overheen moeten komen. Filatelisten zijn de uitbouwers van de eigen verzamelingen. Er zijn ook mensen die hele collecties kopen, maar dat zijn geen verzamelaars. Een verzamelaar begint namelijk met één album en breidt dan de collectie uit.’

Er was een tijd dat postzegels en eerstedag enveloppen verzameld werden als investering voor later. Die periode is al lang voorbij: ‘Sommige mensen hebben hele vellen van dezelfde zegel en daar kunnen ze niets meer mee.’ Ook Meeuwenberg gebruikt oude postzegels uit het guldentijdperk om brieven te versturen. Ze vindt overigens de opkomst van de computer en email niet alleen een bedreiging voor de postzegelverzamelaars: ‘Ik combineer mijn postzegelhobby met de computer. Ik zoek informatie op over postzegels en schrijf dan een verhaal onder de serie die ik ingeplakt heb.’