‘Bevrijd van de druk om voor iedereen klaar te staan’

LISSE – Na vijf raadsperiodes neemt Cees Verburg, fractievoorzitter van D66, afscheid van de lokale politiek. Hiermee verdwijnt het meest bekende gezicht definitief uit de gemeenteraad.

Over zijn besluit geeft Verburg (62) een duidelijke uitleg: ‘Als raadslid moet je scherp zijn en blijven. Mijn grootste valkuil is, dat ik op routine naar een vergadering ga. Ik heb me afgevraagd of ik nog vier jaar het uiterste uit mezelf kan halen. Als je de scherpte niet meer bij iedere vergadering kunt opbrengen, moet je geen raadslid meer willen zijn.’ Toch lijkt zijn vertrek op een ongeschikt moment te komen, want er dreigt een situatie te ontstaan dat de fractie volledig vernieuwd wordt. Verburg’s beoogt opvolger Mirjam Timmer nam in 2011 afscheid om zich te richten op haar moederschap. Ook fractiegenoot Cor van Dijk houdt er in 2014 mee op en Bas van Riel beraadt zich nog over zijn politieke toekomst. Laat Verburg de partij wel goed achter? ‘Dat is zeker het geval; achter de huidige fractie staat een aantal jonge mensen die klaar zijn voor het politieke handwerk. Wij hebben altijd geprobeerd te voorkomen om een hele fractie te moeten vervangen; dan is je collectieve geheugen volledig weg. Maar het loopt zoals het loopt.’

Verburg wil niet op de achtergrond actief blijven: ‘Als je weg bent, ben je weg en andere mensen moeten dan de ruimte krijgen om iets op te bouwen. We willen geen goudzoekers die snel even raadslid willen worden; daar win je de bestuurlijke oorlog namelijk niet mee. De kwaliteit in de gemeenteraad kan en moet beter; dat geldt voor alle partijen. Wij zijn altijd op zoek naar een optimale mix van mensen met verfrissende en streetwise ideeën.

Wie zou Cees Verburg zijn geweest als je niet in de politiek actief was geweest? ‘Ik ben met de sloop van de bollenvilla’s begin 90-er jaren in de politiek gerold. Als dat niet was gebeurd, zou ik niets gemist hebben. Ik had dan wellicht wat meer in de sport gedaan. Ook ben ik jarenlang instructeur geweest als bemanningslid van de P3-Orion bij de Marine Luchtvaartdienst.’ Over de politiek: ‘Aan de ene kant is het mijn lust en m’n leven, maar daarnaast is het een enorme belasting. Ik vind het geweldig om het dorp mee te mogen besturen vanuit het vertrouwen dat de inwoners je geven. Mijn mailbox zit altijd vol en de mensen bellen mij vaak als iets niet helemaal voor elkaar is. Dat is heel leuk om te doen, maar zorgt tegelijkertijd voor een ballast op mijn schouders. Overigens krijg ik een kick als ik me serieus in lastige dossiers ga verdiepen; zo ben ik geen speelbal van het college.’

Verburg kijkt met plezier terug op het einde van ‘het regententijdperk van het CDA’. ‘Je werd in die periode vaak geminacht en genegeerd.’ Het brandweerdossier ligt ook nog vers in het geheugen: ‘Ik heb samen met andere collega’s gevochten tegen een machtsblok van drie burgemeesters en stond een hele periode onder hoogspanning. Waarom ik dat doe? Als ik in de spiegel kijk moet ik mijzelf recht in de ogen kunnen zien. Mensen geven je niet voor niets het vertrouwen bij verkiezingen. Dat mag je niet beschamen.

De fractievoorzitter gaat vanaf volgend jaar meer tijd doorbrengen met zijn familie ‘Er is een tijd van komen en gaan. Nu is het een geschikt moment. Ik wil het voor zijn dat een ander mij adviseert om op te stappen.’ Mogelijk komt hij nog wel op de verkiezingslijst als lijstduwer, maar ook als hij voldoende voorkeursstemmen krijgt, gaat hij niet meer de gemeenteraad in. ‘Mensen zeggen dat ik de politiek ga missen; persoonlijk denk ik dat dit zal meevallen, omdat ik straks ook bevrijd ben van de druk om altijd maar voor iedereen klaar te staan.’ Het bloed kruipt echter waar het niet gaan kan, zo blijkt uit Verburg’s uitsmijter: ‘Maar als de provincie langs komt, zal ik daar heel serieus over moeten nadenken.’