‘We overleven elke dag’

 

TEYLINGEN – Een dagje uit naar de justitiële jeugdinrichting Teylingereind; het is weer wat anders. Niet alleen voor de bezoekers, maar ook voor enkele gedetineerden, die dit bezoek op zaterdag 26 oktober zien als een welkome afleiding uit de dagelijkse sleur.

In totaal honderd mensen kregen zaterdag 26 oktober de mogelijkheid om Teylingereind te bezoeken. Directeur Esther Overweter verwelkomde hen hartelijk. Ze vertelde dat hier maximaal 92 jongens verblijven, die gedurende een periode van twee weken tot zeven jaar vast zitten. Eenderde van hen is Marokkaans, eenderde Antilliaans/Surinaams en eenderde komt uit het Oostblok of is blank. De meeste jongens blijven er heel kort, in afwachting van een gerechtelijke uitspraak. De directeur informeerde dat de opvangkosten 500 euro per dag per jongere bedraagt. Als alle 92 plekken gevuld zijn, gaat het dus om een totaal van een kleine 15 miljoen euro.

Op de open dag werden de bezoekers in groepen verdeeld en meegenomen door het gebouw, maar pas nadat ze gewaarschuwd zijn om niet te gaan dwalen door het gebouw. Ze krijgen uitleg over de werkwijze van het personeel. ‘Veel jongeren kampen met één of meerdere problematieken. Onze missie is om ze weer (positief) te laten meedoen in onze samenleving.’ Elke dag krijgen de jongeren een programma voorgeschoteld, waar ze verplicht aan mee moeten doen. Dan gaat het om 4 uur op de interne school De Burcht voor een horeca-, kappers- of technische opleiding. Maar ook zijn er mogelijkheden voor binnen- en buitensporten en kan gebruik gemaakt worden van een mediatheek en een muziekruimte. Maar ’s avonds om 21:30 uur gaat de deur van hun cel onverbiddelijk dicht en zitten de jongens alleen op hun kamertje, verlaten met hun eigen gedachten.

Drie bewoners vertelden de bezoekers over hun ervaringen: ‘We zijn van een langverblijfgroep en hebben ook jeugd-tbs. We zijn een hechte familie en overleven elke dag. Wat kun je anders doen? We doen elke dag hetzelfde. Je kunt niets anders doen.’ Een van de bezoekers vroeg of de jongeren het verblijf desalniettemin als positief ervaren. Een van hen antwoordde: ‘Oei. Dit is mijn eerste keer. Ik zit hier zeven maanden en heb nog een jaar te gaan. Deze ervaring zal voor mij uiteindelijk een positieve werking hebben. We hebben achterstand op anderen en een strafblad, maar als je er open en eerlijk over bent, kom je verder dan dat je er over liegt.’ Aan dromen ontbreekt het ook deze jongeren niet. ‘Ik wil gaan werken als chauffeur, maar niet voor justitie’, zegt de één. De derde: ‘Ik ben nu bezig met een lasdiploma.’ Begeleider Wout brak een lans voor hen: ‘Deze jongens willen soms zo graag, maar de maatschappij moet hen ook een kans geven.’